Ακρογωνιαίος λίθος μιας συνεργασίας μεταξύ κρατών και ηγεσιών είναι ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοκατανόηση ιδιαίτερα σ’ ότι αφορά τις ευαισθησίες που έχει μια χώρα για κάποια συγκεκριμένα ζητήματα. Όταν από την άλλη η κατανόηση για τις ευαισθησίες ενός κράτους από το άλλο, ιδιαίτερα όταν αμφότερα αποτελούν μέρη μιας συνεργασίας/συμμαχίας, τότε τα πράγματα είναι χειρότερα.
Το Ισραήλ, για παράδειγμα, είναι μια χώρα η οποία ζητά από όλους άλλους να κατανοούν τις δικές του ευαισθησίες σ’ ό,τι αφορά το Ιράν, τη Συρία, την Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Είναι λογικό και αναμενόμενο ότι και τα άλλα κράτη τα οποία συνεργάζονται με το Ισραήλ θα αναμένουν μια ανάλογη κατανόηση όσον αφορά δικά τους ευαίσθητα ζητήματα. Γιατί όπως το Ισραήλ κινδυνεύει από τη δράση του Ιράν, υπάρχουν κι άλλες χώρες, στη γειτονιά του τα οποία αντιμετωπίζουν ανάλογες απειλές και βρίσκονται σε παρόμοιο κίνδυνο.
Η Κύπρος βρίσκεται συνεχώς υπό την απειλή της Τουρκίας και αυτό είναι πολύ καλά γνωστό στο Ισραήλ. Όπως το Ιράν χρησιμοποιεί τον Λίβανο, τη Γάζα και άλλες περιοχές προκειμένου να πλήξει το Ισραήλ, έτσι και η Τουρκία χρησιμοποιεί το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου προκειμένου να πλήξει την Κυπριακή Δημοκρατίας της οποίας αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα. Όπως το Ισραήλ έχει να αντιμετωπίσει διάφορους εχθρούς που θέλουν την εξόντωσή του, το ίδιο αντιμετωπίζει καθημερινά και η Κύπρος.
Στο πλαίσιο αυτής της αμοιβαιότητας κάποιος θα ανέμενε ότι το Ισραήλ, όπως το ίδιο αναμένει ότι η Κύπρος δεν θα στηρίζει εκείνους θέλουν την καταστροφή του, θα ήταν πολύ πιο προσεκτικό σ’ ό,τι αφορά το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και τις δραστηριότητες Ισραηλινών επιχειρηματιών. Η επιχειρηματική δραστηριότητα Ισραηλινών στα κατεχόμενα δεν είναι κάτι το νέο, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί την Κυπριακή Δημοκρατία πολύ πριν οι σχέσεις των δύο χωρών ζήσουν αυτές τις σχέσεις που όλοι γνωρίζουν σήμερα.
Όμως φαίνεται πως μετά και την αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας το όλο θέμα έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες είναι οι Ισραηλινοί που πάνε στα κατεχόμενα, όχι μόνο για διακοπές αλλά για επιχειρηματικές δραστηριότητες. Βρίσκουν καλές ευκαιρίες για αγορές ακινήτων, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι περιουσίες αυτές δεν ανήκουν στους πωλητές αλλά σε κάποιους άλλους. Είναι το τελευταίο που τους απασχολεί.
Εδώ, αναμένει κάποιος ότι οι επίσημες αρχές της χώρας από την οποία προέρχονται θα τους πίεζε κατά τρόπο ώστε να αποφεύγουν αυτές τις παράνομες πράξεις. Πέραν από μια σύσταση του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών καμιά άλλη κίνηση δεν γίνεται προκειμένου να αποτρέπονται οι Ισραηλινοί στο να προβαίνουν σε παράνομες αγορές ακινήτων στα κατεχόμενα εκμεταλλεύονται περιουσίες άλλων. (Εδώ βεβαίως κάποιοι θα σπεύσουν να υποδείξουν τις ομοιότητες μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, τις οποίες προσωπικά δεν υιοθέτησα ποτέ).
Στη συνέντευξη του στον Αντένα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου κλήθηκε να πάρει θέση στο επίμαχο αυτό θέμα. Και οι απαντήσεις του μάλλον θα πρέπει να προβληματίσουν τη Λευκωσία και να την προετοιμάσουν καλύτερα ενόψει της διμερούς συνάντησης την ερχόμενη Δευτέρα. Έδειξε πως στο θέμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων δεν είναι διατεθειμένος να κινηθεί στη γραμμή της αμοιβαιότητας. Έδειξε, έμμεσα ή άμεσα, πως δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να κάνει οτιδήποτε. «Δεν έχουμε οποιαδήποτε πολιτική περιορισμού των Ισραηλινών επιχειρηματιών. Μπορούν να πάνε παντού στον κόσμο, και αυτό κάνουν», δήλωσε ο Βενιαμίν Νετανιάχου στην Έλλη Κοτζιαμάνη. Και στο τέλος έριξε ένα «αλλά μια και το εγείρετε θα το κοιτάξουμε». Μια απάντηση που δείχνει απροθυμία να πράξει οτιδήποτε επί του θέματος. Εξάλλου για το θέμα είχε ενημερωθεί προ μηνών στην πρώτη συνάντηση του με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη.
Κατανοητό ότι η συμμαχία/συνεργασία με το Ισραήλ είναι πολύ σημαντική για την Κύπρο για πολλούς και διάφορους λόγους. Πλην όμως δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη αυτή η συνεργασία και να αφορά μόνο τα ζητήματα για τα οποία η μια πλευρά είναι ευαίσθητη. Γιατί τότε δεν μιλάμε για αμοιβαιότητα και συνεργασία αλλά εκμετάλλευση.
