Τι θα πει κλιματικός πρόσφυγας; Ακούμε τον όρο για χρόνια τώρα αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε το νόημα. Και να τώρα, που με λίγη ενσυναίσθηση, αντιλαμβανόμαστε πλήρως. Ζεις μια κανονική ζωή με όλα όσα τη συνθέτουν, καλά και κακά, πέφτεις το βράδυ για ύπνο χωρίς κανένα προμήνυμα για την αυριανή μέρα και σε λίγες ώρες ξυπνάς σε ένα σπίτι που καταρρέει από τα ορμητικά νερά της βροχής κι αν είσαι τυχερός μπορείς να προλάβεις να το εγκαταλείψεις, η γειτονιά σου έχει γίνει λίμνη καλύπτοντας την, τα πάντα έχουν καταστραφεί: Καταστήματα, σχολεία, νοσοκομεία, φάρμες, καλλιέργειες, γέφυρες, υποδομές, όλο σου το βίος μαζί και πολλών άλλων. Εκατοντάδες άνθρωποι σήμερα στην Ελλάδα είναι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς ούτε ένα δικό τους αντικείμενο. Θεωρητικά μπορούν να επιστρέψουν κάποια στιγμή στον τόπο τους, εκεί που ζούσαν και να αρχίσουν από την αρχή. Ποιος έχει το κουράγιο και την οικονομική ευχέρεια να αρχίσει από την αρχή; Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ότι αυτό που έγινε δεν θα γίνει ξανά, με την ίδια ορμή ή και χειρότερη;

Αυτό που έγινε στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Τις ίδιες μέρες, τα ίδια φαινόμενα συνέβαιναν και στο Χονγκ Κονγκ, στην Ισπανία, τη Βουλγαρία, τη Νορβηγία… Κι η Πολιτική Άμυνα, η δική μας, μετά από σχετική ανακοίνωση της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, μας καλεί να προετοιμαστούμε. Να καθαρίσουμε φρεάτια και υδρορροές, να γεμίσουμε σακιά με άμμο, να αφήσουμε ελεύθερο χώμα στην αυλή για να απορροφά το νερό (αφού ήδη τα έχουμε τσιμεντώσει όλα), να προμηθευτούμε με αντλίες νερού… (καλού – κακού κι ένα φουσκωτό, σωσίβια και μπρατσάκια δεν βλάφτει).

Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η κλιματική αλλαγή είναι πιθανό να εξαναγκάσει πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες, αν δεν ληφθούν επειγόντως μέτρα για τη μείωση των εκπομπών ρύπων παγκοσμίως. Ανάμεσα στα τόσα εκατομμύρια μπορεί να είμαστε και εμείς. Αν όχι από πλημμύρες, ίσως από ξηρασία, από πυρκαγιές. Πολιτικό άσυλο πάντως για κλιματικούς μετανάστες δεν προσφέρει καμιά χώρα.

Ίσως όμως να μπορούμε να επικαλεστούμε τη μωρία που διακατέχει τη δημόσια ζωή του τόπου όπου το μείζον θέμα είναι η φωτογραφία του Μακαρίου και σε ποιο ακριβώς σημείο των τοίχων του Προεδρικού πρέπει να βρίσκεται. Τόλμησε ο Πρόεδρος (ή ο διακοσμητής) να τη μετακινήσει από το σημείο που ήταν για χρόνια και δύο βουλευτές απέστειλαν επιστολή στον Πρόεδρο ζητώντας επαναφορά της φωτογραφίας πάνω από το τζάκι!!! Γιατί «η ενέργεια αυτή συμβάλλει στην αναμόχλευση θλιβερών καταστάσεων και δεν προάγει την ενότητα και τη λήθη». (Με την υπογραφή Κουλία, Ορφανίδη).