Το είχα γράψει και παλαιότερα με μια ελαφρά δόση χιούμορ όμως πλέον αποτελεί πεποίθηση μου ότι στους συνοικιακούς καφενέδες ακούει κανείς πιο υψηλού επιπέδου συζητήσεις από ότι στη Βουλή των Αντιπροσώπων ή στον ναό της Δημοκρατίας, όπως πολλοί αρέσκονται να την αποκαλούν. Και πώς να μην είναι έτσι τα πράγματα όταν για παράδειγμα την ώρα που πολλά μεγάλα θέματα της Παιδείας παραμένουν ανοικτά και αναζητούν λύσεις, οι κύριοι βουλευτές μας ασχολούνται με μια δασκάλα, που, άκουσον – άκουσον, υπέπεσε στο μέγα σφάλμα να προσέλθει στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής με… τακούνια;
Διαβάζοντας βεβαίως πίσω από τις λέξεις ακόμα και ο πιο αδαής αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί τη σκοπιμότητα που τεχνηέντως προωθείται εδώ και χρόνια και που δεν είναι άλλη από την εισαγωγή διαφόρων ειδικοτήτων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Γυμναστών για το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, μουσικών για το μάθημα της Μουσικής, καθηγητών τέχνης για τα εικαστικά. Μια τέτοια ενέργεια φυσικά είναι λογικό και αναμενόμενο ότι θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου για παρόμοιες διεκδικήσεις στο μέλλον και από άλλες ειδικότητες. Που μπαίνει αλήθεια η κόκκινη γραμμή; Γιατί για παράδειγμα να μη διδάσκουν φιλόλογοι το μάθημα των Νέων Ελληνικών στα δημοτικά, ιστορικοί το μάθημα της Ιστορίας, θεολόγοι το μάθημα των Θρησκευτικών ή μαθηματικοί την άλγεβρα και τη γεωμετρία; Κι αν όλοι αυτοί εισαχθούν τελικά στη δημοτική εκπαίδευση, ποιο ρόλο ακριβώς θα εξυπηρετούν οι δάσκαλοι; Μήπως του παιδονόμου;
Είναι προφανές ότι τα σεμινάρια επιμόρφωσης στη γυμναστική ή σε άλλα γνωστικά αντικείμενα δεν μπορούν να υποκαταστήσουν έναν προπτυχιακό κύκλο σπουδών διάρκειας τεσσάρων χρόνων. Το ερώτημα όμως που πρέπει στα αλήθεια να απαντηθεί είναι αν χρειάζεται αυτού του είδους η εξειδίκευση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία στα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ακολουθεί το διαθεματικό μοντέλο προσέγγισης, που αποτελεί και τη διακηρυγμένη πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό που ακούγαμε για χρόνια είναι για τον πολυδύναμο δάσκαλο, που έχει την παιδαγωγική κατάρτιση, αλλά και την επάρκεια για να διδάξει όλα τα γνωστικά αντικείμενα που προσφέρονται στις ηλικίες 6 έως 12 ετών στη δημοτική εκπαίδευση. Κι αυτό, σαφώς συμπεριλαμβάνει και το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Το οποίο παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με τα αναλυτικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας, έχει ως στόχο τα παιδιά να γνωρίσουν τα διάφορα αθλήματα, να αποκτήσουν τις βασικές κινητικές δεξιότητες και πρωτίστως να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Βασικά πράγματα δηλαδή. Οτιδήποτε άλλο πέραν αυτού εμπίπτει στην ειδικότητα του γυμναστή της Μέσης Εκπαίδευσης, εκεί όπου τα παιδιά θα ενδιατρίψουν καλύτερα με το αντικείμενο.
Συνεπώς, κύριοι της Βουλής και του Υπουργείου Παιδείας, αν πραγματικά θέλετε να επιτευχθεί ουσιαστική αναβάθμιση του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής, αφήστε τους δασκάλους να κάνουν τη δουλειά τους και δώστε τους τα εφόδια για να βελτιώσουν τις συνθήκες διεξαγωγής του μαθήματος, αρχής γενομένης από τις κτηριακές εγκαταστάσεις, τις υποδομές και τον εξοπλισμό. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού…
