Αν ο γράφων κρατά κάτι από την ειδησεογραφία της εβδομάδας που αποχαιρετούμε, αυτή είναι η ανάδειξη της αδιαφάνειας, η οποία προκαλεί και την επιζήμια προκατάληψη σ΄ αυτό τον τόπο. Και, δυστυχώς, αυτή η ριμάδα η προκατάληψη είναι μήτηρ πολλών κακών…
Τα προηγούμενα 24ωρα, λοιπόν, πήραμε μια καλή γεύση από κάποιες παθογένειες της κυπριακής κοινωνίας. Στο πλαίσιο της συζήτησης στην κοινοβουλευτική επιτροπή Θεσμών για τις συστάσεις της GRECO σε ό,τι αφορά το αστυνομικό Σώμα, βουλευτές διατύπωσαν πολλά ερωτήματα έχοντας ενώπιόν τους τον αρχηγό Αστυνομίας και την υπουργό Δικαιοσύνης. Τα οποία ερωτήματα δείχνουν ότι η αδυναμία μας να ρίξουμε φως έγκαιρα σε καυτές υποθέσεις, υπηρετώντας τη διαφάνεια, μας κατατρέχει και δεν μας επιτρέπει να αναπτυχθούμε ως κοινωνία.
Παραθέτουμε χωρίς άλλη χρονοτριβή κάποια ζητήματα που ηγέρθησαν στη Βουλή για πολλές υποθέσεις του πρόσφατου ή του μακρινού παρελθόντος, προσθέτοντας τις δικές μας πληροφορίες:
• Κατά τη διερεύνηση του τετραπλού φονικού της Αγίας Νάπας προέκυψαν στοιχεία για διαφθορά αστυνομικού που φέρεται να χρηματιζόταν.
• Πειθαρχική υπόθεση σε βάρος αξιωματικού της Αστυνομίας για κακοποιητική συμπεριφορά σε βάρος διψήφιου αριθμού συναδέλφων του παραμένει σε εκκρεμότητα. Ο υπόλογος αξιωματικός έχει λάβει προαφυπηρετική άδεια, τα πρακτικά της μέχρι τώρα πειθαρχικής διαδικασίας διέρρευσαν, ενώ λόγω της καθυστέρησης, μάλλον πέφτει στα μαλακά…
• Καταγγελία γυναίκας αστυνομικού για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση σε βάρος τριών μελών της Δύναμης δεν θα οδηγηθεί στο Δικαστήριο καθώς κρίθηκε από τη Νομική Υπηρεσία ότι η μαρτυρία δεν υποστηρίζει το περιεχόμενο των καταγγελιών. Να σημειωθεί ότι η καταγγέλλουσα φερόταν να ήταν συμβία του καταγγελλόμενου για βιασμό.
• Άδειες οπλοφορίας και πιστόλια της Δημοκρατίας παραχωρούνταν με ευκολία, ακόμα και σε πρόσωπα με ποινικό παρελθόν και παρά τις αρνητικές τοποθετήσεις από ΥΚΑΝ και ΚΥΠ. Με πολιτικές παρεμβάσεις. Την ίδια στιγμή δεν δίνονται στοιχεία στον Γενικό Ελεγκτή για να διενεργήσει σχετικό έλεγχο.
• Η νέα αστυνομική έρευνα για το δυστύχημα του 2012 στη Μουτταγιάκα με θύμα τον 17χρονο Ανδρέα Λοΐζου φανερώνει (σημ. αποκάλυψη Reporter) ότι «από τον φάκελο απουσίαζε αριθμός καταθέσεων που έδωσαν ανήλικοι. Επιπρόσθετα, κάποιοι από τους νεαρούς δεν υιοθέτησαν μέρος των καταθέσεών τους αρνούμενοι τα όσα γράφτηκαν για την μάρκα του οχήματος της αναζητούμενης οδηγού, ενώ μίλησαν για συνάντηση, κατά την οποία, όπως ισχυρίζονται μέχρι σήμερα, επιχειρήθηκε να αμφισβητηθούν τα όσα είχαν αντιληφθεί».
Για κάποιες από τις πιο πάνω υποθέσεις δόθηκαν απαντήσεις δημοσίως, για άλλες όχι… Το θέμα εδώ, βέβαια, δεν είναι τι μπορεί να πει ή δεν μπορεί να πει δημοσίως η Αστυνομία. Για την αδιαφάνεια και τα αναπάντητα ερωτήματα ευθύνη φέρουν πολλοί άλλοι. Υπάρχει συνενοχή για το γεγονός ότι σημαντικά συμβάντα βρίσκονται βυθισμένα στο σκότος.
Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, απλοί πολίτες που είχαν ανάμειξη σε υποθέσεις όπως και οι πιο πάνω, όταν είδαν ότι δεν πάει καλά κάτι, όφειλαν να μιλήσουν. Φαίνεται, όμως, να συμβιβάστηκαν. Άλλοι ίσως και να σιγομουρμούρισαν «έλα μωρέ τώρα, πού να βγάλω άκρη με δαύτους;». Επιπλέον, η τέταρτη εξουσία φαίνεται πως δεν αποτελεί πλέον επιλογή για όσους θέλουν να καταγγείλουν κάτι στραβό. Κακά τα ψέματα οι δημοσιογράφοι έχουμε αυτοευνουχιστεί. Κάποιοι συμβιβάζονται με τα «θέλω» άλλων αδυνατώντας να αφουγκραστούν και να υπηρετήσουν την κοινωνία, ορισμένοι γίνονται επαναστάτες-δημοσιογράφοι όταν υπηρετούν ένα αφήγημα και άλλοι είναι απλώς χαρούμενοι που βγαίνει ο μισθός στο τέλος του μήνα. Προσωπικά ντρέπομαι και κάνω αυτοκριτική όταν κακώς κείμενα δεν αναδεικνύονται. Παρ΄ όλο που ουκ ολίγες φορές ο υποφαινόμενος και η οικογένειά του έχουν μπλέξει με τα γραπτά του…
