Ρώτησε ο Φιλελεύθερος τον Ισραηλινό πρέσβη, Ορέν Ανόλικ, (συνέντευξη στις 19 Νοεμβρίου) αν πιστεύει πως αξίζει προκειμένου να σκοτωθεί ένας διοικητής της Χαμάς να πεθάνουν 100, 200 άλλοι αθώοι άμαχοι; Με είχε σοκάρει η απάντησή του. «Οι αριθμοί που αναφέρατε ακούγονται πολύ μεγάλοι για μένα», είπε. «Το βρίσκω υπερβολικό πως για κάθε έναν τρομοκράτη πεθαίνουν τόσοι πολλοί άμαχοι. Αλλά αν σε μια συγκεκριμένη επίθεση σκοτωθούν μαζί με 50 τρομοκράτες και τρεις άμαχοι αυτό είναι νόμιμο, συμβαδίζει με το διεθνές δίκαιο και δεν είναι δυσανάλογο».
Προσωπικά θεωρώ δυσανάλογο έστω κι ένα αθώο παιδί να σκοτωθεί. Στην εποχή που οι πόλεμοι γίνονται με τα κομπιούτερ ακριβείας, το πρώτο ζητούμενο θα έπρεπε να ήταν η προστασία των αμάχων και μετά η εξόντωση των τρομοκρατών. Αλλά, επειδή ζούμε στην εποχή των ρεαλιστών και των ψυχρών μαθηματικών, δεχόμαστε ότι σε έναν πόλεμο, σε έναν βομβαρδισμό θα υπάρξουν θύματα άμαχοι. Το δεχτήκαμε παρότι ως ανθρώπινα όντα, δεν θα έπρεπε.
Κάποτε, όμως, αντί να φερόμαστε ως άνθρωποι, που κατασκεύασαν την τεχνητή νοημοσύνη, φερόμαστε ως να είμαστε εμείς η τεχνητή νοημοσύνη. Και βάζουμε στον εγκέφαλο μας τα στοιχεία να τα επεξεργαστεί χωρίς αισθήματα, χωρίς πόνο. Ακόμα κι αν προς στιγμή περνά από τον εγκέφαλο λίγος πόνος έχουμε πια τον τρόπο μας να τον διαγράφουμε.
Ειδικά στον σημερινό πόλεμο του Ισραήλ, κάθε αναλογικότητα έχει γίνει θρύψαλα. Όποιος νομίζει πως είναι κομπιούτερ (και όχι άνθρωπος) και κάνει μαθηματικές πράξεις, για να διαπιστώσει αν καλώς συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, πρέπει να βγάλει τον εαυτό του από την πρίζα, μπας και αισθανθεί κάτι περισσότερο. Το «αν σκοτωθούν μαζί με 50 τρομοκράτες και τρεις άμαχοι», φαντάζει πλέον μια μυθοπλασία, που δεν πρέπει να είναι ανεχτή από ανθρώπινα πλάσματα.
Από τότε που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί στην Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ ανακοινώνει μια στο τόσο ότι σκότωσε τον τάδε συνταγματάρχη της Χαμάς, με το όνομα και το επίθετό του, ότι σκότωσε τον τάδε λοχαγό, ότι σκότωσε τον τάδε διοικητή. Όλοι τρομοκράτες. Δεν ξέρουμε πόσους σκότωσε. Από τις ανακοινώσεις μπορούμε να μετρήσουμε καμιά δεκαριά αξιωματούχους της οργάνωσης. Ας πούμε, όμως, ότι σκότωσε εκατό, διακόσιους, πεντακόσιους τρομοκράτες.
Χτες, η Χαμάς ανακοίνωσε ότι τα θύματα μεταξύ των Παλαιστινίων αμάχων είναι μέχρι τώρα 18.412 άνθρωποι. Δεν πιστεύουμε την Χαμάς. Άλλωστε, ουδείς γνωρίζει πόσοι νεκροί βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Το σίγουρο είναι ότι οι νεκροί είναι πάνω από 15.000, οι τραυματίες είναι δεκάδες χιλιάδες, οι πρόσφυγες είναι ενάμιση εκατομμύριο. Προχτές, η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, έγραφε ότι οι άμαχοι αποτελούν το 61% των νεκρών από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Κάτι που είναι άνευ προηγουμένου. Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά ψηλότερο από τον απολογισμό των αμάχων σε όλες τις συγκρούσεις στον κόσμο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, σημειώνει η εφημερίδα.
Μια και μιλάμε για αριθμούς, και για όποιον σημαίνει κάτι, να θυμίσω ότι όταν εξαπέλυσαν την εγκληματική τους επίθεση στις 7 Οκτωβρίου οι τρομοκράτες της Χαμάς σκότωσαν 1.200 ανθρώπους.
Το χειρότερο στοιχείο, όμως, που θα έπρεπε να είναι για όλους το πιο σημαντικό για να παίρνουν τις αποφάσεις τους και να τοποθετούνται υπέρ ή εναντίον ως να βρίσκονται στο γήπεδο, είναι ότι τα παιδιά ανάμεσα στα θύματα από τους βομβαρδισμούς ξεπερνούν τις πέντε χιλιάδες. Εκατοντάδες είναι αγνοούμενα. Θα είναι σίγουρα πολύ περισσότερα όταν θα γίνει ο πραγματικός απολογισμός. Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού όλοι ήξεραν πως στην Λωρίδα της Γάζας, το 40% του πληθυσμού ήταν ανήλικοι κάτω των 15 χρόνων, αλλά δεν το έλαβε κανένας υπόψη.
Όταν το Ισραήλ καλούσε τους Παλαιστίνιους να καταφύγουν στη Νότια Γάζα για να σωθούν, μπορούσε κάποιος να πει ότι κάνει μια προσπάθεια να περιορίσει τις απώλειες αμάχων. Τι να πει κανείς όταν σήμερα βομβαρδίζει ανελέητα και τη Νότια Γάζα; Όταν κάνει αεροπορικές επιδρομές ακόμα και στη Ράφα, εκεί που κατέφυγαν εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι;
Ήθελα νάξερα, τι λένε οι πολιτικοί μας, που όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, και μιμούμενοι τους Αμερικάνους, μιλούσαν για το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα. Ποια αυτοάμυνα πλέον!
