ΤΑ ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είναι συνήθως χωρίς αντίκρισμα. Υιοθετούνται και δεν υλοποιούνται. Εμείς στην Κύπρο έχουμε μακρά εμπειρία. Έχουμε πικρή εμπειρία από αυτό το γεγονός. Να υιοθετούνται αποφάσεις, ψηφίσματα κι αυτά να μένουν στα συρτάρια του Διεθνούς Οργανισμού. Να μπαίνουν στο αρχείο και να τα επικαλούνται κατά καιρούς θεωρητικά και μόνο. Όχι για να προχωρήσουν στην εφαρμογή τους.
ΑΥΤΑ τα βιώνουμε σχεδόν πενήντα χρόνια. Αυτά τα ζούμε εδώ και μισό αιώνα χωρίς κανένας από τους ισχυρούς να έχουν ευαισθητοποιηθεί. Να έχει την πολιτική βούληση να εφαρμόσει αυτά που οι ίδιοι αποφασίζουν.
ΕΙΝΑΙ συνεπώς τα ψηφίσματα επιταγές χωρίς αντίκρισμα. Κι αυτό προφανώς δεν ισχύει μόνο για την Κύπρο. Ισχύει σχεδόν για όλες τις μικρές χώρες, τους μικρούς σε πληθυσμό λαούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι την ονομάζουν «ρεαλισμό», «ρεαλιστική αντίληψη των πραγμάτων». Δεν είναι, όμως, αυτός ρεαλισμός. Υποκρισία είναι. Ψηφίζεται κάτι, αλλά όλοι γνωρίζουν πως δεν θα εφαρμοστεί γιατί θα επηρεασθούν τα συμφέροντά τους.
ΣΤΗ γειτονιά μας, διεξάγεται ένας πόλεμος. Ο πόλεμος στη Γάζα. Λίγο πιο μακριά διεξάγεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οι πολεμικές συγκρούσεις Ρωσίας και Ουκρανίας συνεχίζονται, με τη Μόσχα να είναι η επιτιθέμενη. Στη Γάζα επιτίθεται συνεχώς το Ισραήλ. Συνεχίζει να βομβαρδίζει αμάχους, να σκοτώνει αμάχους, μεγάλος αριθμός από αυτούς είναι παιδιά και γυναίκες. Αυτό το παρακολουθούμε εδώ και μήνες. Οι άνθρωποι εκεί, οι Παλαιστίνιοι, το βιώνουν καθημερινά.
ΚΑΙ δεν είναι μόνο ότι κινδυνεύουν από τις στρατιωτικές επιθέσεις, αλλά δίνουν παράλληλα και μάχη επιβίωσης. Είναι χωρίς φαγητό, νερό, φάρμακα, ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι χωρίς στέγη. Η μάχη επιβίωσης δίνεται συνεχώς.
ΤΙ πρέπει να γίνει; Τι κάνει η διεθνής κοινότητα; Τα Ηνωμένα Έθνη, οι ισχυροί διεθνείς παίκτες; Παρακολουθούν και τοποθετούνται. Αφήνουν τους πολέμους να συνεχίζονται και η απώλεια ανθρώπων είναι πλέον αριθμοί και στατιστικές.
ΚΑΠΟΙΟΙ πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Κάποιοι πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τερματισμό των πολέμων. Να τερματιστούν οι στρατιωτικές επιθέσεις και όποιος δεν συμμορφώνεται να έχει κόστος. Αυτά που παρακολουθούμε εμείς στη Γάζα προφανώς και τα βλέπουν όλοι. Είναι καιρός να αντιδράσουν οι διάφοροι διεθνείς παίκτες και να δρομολογήσουν δράσεις, οι οποίες να είναι αρκετές για να σταματήσουν την αιματοχυσία. Στην εποχή μας δεν θα έπρεπε ο πόλεμος να είναι λύση. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων.
