Χρόνια ολόκληρα «φακέλωναν» εκεί στην Εισαγγελία τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Ό,τι έκανε και ό,τι δήλωνε τα έβαζαν σε φακέλους και περίμεναν να γεμίσουν αρκετοί για να παρουσιαστούν στο δικαστήριο.
Μακάρι, φυσικά, να έκαναν την ίδια κοπιώδη εργασία για όλες τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολούνται. Απλώς διερωτώμαι πόσους πληρώναμε οι φορολογούμενοι να κάνουν αυτή τη δουλειά την ώρα που μας έλεγαν ότι έχουν έλλειψη προσωπικού και γι΄ αυτό καθυστερούν οι υποθέσεις. Τέλος πάντων. Άλλο αυτό.
Η ουσία είναι ότι διαβάζοντας όσα ήρθαν στα χέρια μας (τα πολλά θα ακουστούν στο δικαστήριο) από το περιεχόμενο της αίτησης του Γενικού Εισαγγελέα για παύση του Γενικού Ελεγκτή, αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι η αίτηση δεν βασίζεται σε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Γενικός Ελεγκτής δεν είναι σε θέση να ασκεί τα καθήκοντα του.
Φυσικά, δεν είμαστε στο μυαλό των δικαστών, αλλά η κοινή λογική λέει πως όσα αναφέρονται στους φακέλους, δεν αφορούν την ανικανότητα του ως Γενικός Ελεγκτής, αλλά τις απόψεις του ως Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά σχεδόν όλες οι αναφορές και η επιχειρηματολογία του Εισαγγελέα, αφορούν τις δημόσιες τοποθετήσεις του, την έκφραση της γνώμης του, δηλαδή, για διάφορες υποθέσεις που έρχονται στο φως ή ακόμα και τις δημόσιες διαφωνίες του με γνωματεύσεις του Γενικού Εισαγγελέα.
Αν είναι έτσι, όμως, αυτό που πρέπει να απαντήσει το Δικαστήριο είναι εάν οι δημόσιες τοποθετήσεις / καταγγελίες του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον. Διότι αυτό είναι που αφορά την Πολιτεία και την Κοινωνία και όχι αν βλάπτει την αξιοπιστία του Γενικού Εισαγγελέα ή οποιουδήποτε άλλου. Διότι, αυτό αναφέρεται συχνά στην επιχειρηματολογία.
Έκανε, για παράδειγμα, ο Γενικός Ελεγκτής μια έκθεση για την τηλεργασία του διοικητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Κύπρου και θεωρούσε ότι προκύπτουν και ποινικά αδικήματα, καθώς γινόταν αναφορά σε προσωπικό το οποίο εκ της φύσεως των καθηκόντων του δεν μπορούσε να «τηλεργαστεί». Ο Εισαγγελέας αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν ποινικά αδικήματα. Ο Γενικός Ελεγκτής, όμως, επέμεινε στις θέσεις του με δημόσιες δηλώσεις.
Ο Γιώργος Σαββίδης θέτει αυτό το ζήτημα στο δικαστήριο, σημειώνοντας ότι οι θέσεις του Γενικού Ελεγκτή «επιχειρούν να θέσουν σε ανυποληψία ένα οργανισμό που χαίρει βαθύτατης εκτίμησης από την κοινωνία των πολιτών και επομένως πλήττουν το δημόσιο συμφέρον», όπως διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ. Ποιο είναι το ζήτημα, λοιπόν; Μήπως ο Εισαγγελέας έχει αρμοδιότητα να προφυλάξει την υπόληψη του Πανεπιστημίου; Η ουσία είναι ότι η απόφαση του πως δεν υπάρχουν ποινικά αδικήματα είναι αυτή που υπερισχύει και εφαρμόζεται. Το αν διαφωνεί ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης και δημοσίως εκφράζει τη γνώμη του, είναι απλώς η γνώμη του. Δεν ανάγκασε τον Εισαγγελέα να αλλάξει την απόφασή του και να προχωρήσει σε ποινικές διώξεις.
Όπως και για τις περιβόητες πολλαπλές συντάξεις. Ο Γενικός Ελεγκτής κάλεσε τον Γενικό Λογιστή να τερματίσει άμεσα την καταβολή των παράνομων κατ’ εκείνον συντάξεων. Αλλά ο Λογιστής δεν το έκανε βασιζόμενος σε γνωματεύσεις του Εισαγγελέα. Τότε ο Γενικός Ελεγκτής εξέδωσε ανακοίνωση και υποστήριζε ότι «ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας συμβουλεύει τον Γενικό Λογιστή να παραβιάζει τον νόμο και να διενεργεί πληρωμές κατά παράβασή του» και «αν η διοίκηση πίστευε ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός, όφειλε να προωθήσει τροποποίηση ή κατάργησή του. Το κράτος δικαίου προφανώς απειλείται.» Η απόφαση που εφαρμόστηκε είναι η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, δεν κλονίστηκε από τη διαφωνία του Γενικού Ελεγκτή. Αλλά, η άποψη του Ελεγκτή είναι ότι το κράτος δικαίου απειλείται. Δικαιούται να πει την άποψη του. Ή μήπως όχι;
Επαναλαμβάνω, λοιπόν: Το ζητούμενο είναι να μην διαφωνεί ο Οδυσσέας, να μην μιλά δημοσίως, να μην επηρεάζει την κοινή γνώμη, γενικά να μην μπλέκεται στα πόδια τους όταν παίρνουν αποφάσεις. Αυτό φαίνεται από πολλές αναφορές στα ζητήματα που παρουσιάζονται στο δικαστήριο. Ιδίως, όμως, από το ότι μία από αυτές τις αναφορές είναι και το ότι «ο Γενικός Ελεγκτής αρέσκεται στο να κάνει χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης» και ασχολείται με αναρτήσεις στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Χ» (πρώην «Twitter»), και εκφράζει απόψεις για θέματα που εκφεύγουν των δικών του αρμοδιοτήτων. Είναι δυνατό αυτό να θεωρείται τη σήμερον ημέρα «ανάρμοστη συμπεριφορά»;
