Πάσχα με βροχές και κρυάδα στην Κύπρο;

Τα ύστερα του κόσμου, όπως θάλεγε η γιαγιάκα μου. Που πάντα με τον δικό της ωραίο και αγαθό τρόπο, παρέπεμπε όλα τα κακά και δύσκολα εκεί: στα ύστερα!

Πόσο μου λείπει αυτές τις ημέρες, η Εύα μου!  Από την μεριά της μαμάς. Η πιο γερή, κυπριακή μου ρίζα, μαζί με την Σταυρόυλα (επίσης εκ Κύπρου) και τον Χρήστο (τον ωραίο και καλοκάγαθο Αλεξανδρινό), που δεν γνώρισα ποτέ.

Η Εύα δεν πήγε ποτέ της σχολείο, αλλά ήταν από τα πιο πεπαιδευμένα πρόσωπα που γνώρισα ποτέ στην ζωή μου. Μιλάω για καλλιέργεια  ευγένειας, καλοσύνης και ανόθευτης προσφοράς.

Ακόμα κι όταν μεγάλωσα και πήγα σε πανεπιστήμια και πόστα, θαύμαζα την πληρότητα της σκέψης της. Έμαθε ανάγνωση μες τα σκοτάδια! Όταν έσβηναν τα φώτα του κόσμου, με ένα φαναράκι, κάποτε και με κερί. Το μόνο που της πρόσφερα, ήταν η οπτική και ακουστική εξοικείωση με την αλφάβητο. Μάθαμε να ενώνει γράμματα, συνδέοντας τον ήχο με την γραφή.

«Αγάπη», της έλεγα. Τα «ά», τα λέμε «άλφα».

— Και το πρώτο «α» της Αγάπης γιατί είναι μεγάλο και μιτερό; Ρωτούσε.

Την αγκάλιαζα και την γέμιζα φιλιά…

Της διάβαζα βιβλία. Παπαδιαμάντη, Καζαντζάκη, το Προσευχητάρι. Συνταγές, ποτέ! Ήταν η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου. Δούλευε στην Νάαφι. Τάιζε εκατοντάδες. Αγαπούσε τις ανόθευτες πρώτες ύλες. Μιλούσε στις ντομάτες. Περίπαιζε τ’ αγγουράκια. Το χρυσάφι της ήταν το γάλα – κι ό,τι «έτρεχε» από αυτό, και γινόταν τροφή θεσπέσια: κρέμα της κανέλλας, γιαούρτι με πέτσα («το καλύτερο προβιοτικό», έλεγε. Που το έμαθε αυτό, ούτε που ξέρω…), χαλούμι, μπεσαμελ για τα μακαρόνια του φούρνου – το επτασφράγιστο μυστικό της!

Σοβαρά τώρα! Που είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποί μας; Θ’ αποφύγω τα θρησκευτικά, και θα πω μόνο αυτό που αισθάνομαι και πιστεύω βαθιά: Είναι «μέσα μας». Κι όταν φύγουμε και εμείς, θα μείνουν μέσα σε όλους που έχουμε μιλήσει για αυτούς. Για αυτό και είναι τόσο σημαντικό να μιλάμε στα παιδιά μας και στα αγαπημένα μας πρόσωπα για όσους αγαπήσαμε πολύ. Για όσα ζήσαμε μαζί τους. Είναι μεγάλη υπόθεση να μην τελειώσει ποτέ αυτή η σκυταλοδρομία μνήμης…

Σοβαρά τώρα; Υπήρξε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που πήγαινε σε Εκκλησία το Πάσχα, στην Σταύρωση, στον Επιτάφιο, στην Ανάσταση, Ανάσταση, με την οικογένειά του και μόνο συνοδό τον οδηγό του; Ναι. Ήταν ο Κωστής Στεφανόπουλος. Αλλά, ευτυχώς, και όσοι ακολούθησαν ή και προηγήθηκαν, ήταν και παραμένουν το ίδιο λιτοί κι απέριττοι.

Ακόμα και σε εποχές που τα καθάρματα της 17 Νοέμβρη εκτελούσαν πολιτικούς για πλάκα,

Επίσης, σε όσες λειτουργίες παρευρίσκονται, είτε είναι Πάσχα, είτε όχι,  πηγαίνουν από την αρχή. Δεν κάνουν «εμφάνιση» από τα μισά «και βάλε» της … παράστασης, και μάλιστα με ορδές σωματοφυλάκων και συνοδών. Ενώ ψαλλόταν το Η ζωή εν Τάφω, μάλιστα!…

Σοβαρά τώρα. Μήπως πρέπει η εκκένωση της εκκλησίας μετά το Χριστός Ανέστη, να διδάσκεται σε σεμινάρια αντισεισμικής προστασίας; (Απορία της φίλης μου της Βίκυς)

Σοβαρά τώρα. Τι αμαρτίες πληρώνω Θεέ μου αναγκαζόμενος, λόγω επαγγέλματος, όχι απλώς να παρακολουθώ τις πολιτικο-θεσμικές συγκρούσεις στην Κύπρο, κυρίως από την εισαγγελική πτέρυγα, αλλά και να πρέπει να τις καταλάβω κιόλας;  Σε τέτοιες καταστάσεις, λογική δεν υπάρχει. Συγκρούονται άλλα πράγματα…

Καμιά φορά όμως, δεν χρειάζεται καν να ξέρεις κάθε λεπτομέρεια, που λέμε. Αρκεί να «διαβάσεις» και να  δεις το ύφος της γραφής και του λόγου που εκφέρεται. Εκεί, είναι όλες οι απαντήσεις…

Σοβαρά τώρα; Μπορεί να εξηγήσει ο έχων ιδέες και λύσεις για κάθε πρόβλημα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, με στοιχεία και πειστικά «πού είχαμε μείνει στο Κραν Μοντανά;», ώστε να ξεκινήσουμε από εκεί την νέα προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού; Την απλή αυτή απορία εκφράζουν όλοι οι σοβαροί αξιωματούχοι της Ε.Ε. με τους οποίους κατά καιρούς συνομιλούμε. Ask him. Ρωτήστε τον, τους λέω. Does he know? Απορούν. Δηλαδή, ξέρει;

Of course, διαβεβαιώνω. Δεν μου επιτρέπεται καμία άλλη απάντηση.

Χριστός Ανέστη!…

Φωτό: Ο Πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, πηγαίνει συχνά στο γραφείο του (καιρού επιτρέποντος πάντα), με το ποδήλατο, συνοδευόμενος από έναν πρόσωπο, συχνά και από κανένα. Πολλές φορές πηγαίνει και μόνος σε σουπερμάρκετ, ασυνόδευτος. Και περιμένει στην ουρά με όλους τους άλλους πελάτες. Cyprus not ready yet!