Τόσο θράσος σπάνια θα έχει καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τώρα εκδηλώνεται με τις δύο έδρες της Ευρωβουλής τις οποίες ζητούν τουρκοκυπριακά κόμματα. Είναι δικές τους, λένε, οι δύο από τις έξι και τις σφετερίζονται οι Ελληνοκύπριοι. Βρίσκουν και τα ποσοστά που δικαιούνται και κουρδίζονται. Για ένα σωρό ζητήματα.
Όπως τότε με τα εμβόλια του κορωνοϊού. Τους τα έδινε η Κυπριακή Δημοκρατία με καλή θέληση και όχι επειδή ήταν υποχρεωμένη, τα πλήρωνε κιόλας, τα πλήρωναν οι Ελληνοκύπριοι δηλαδή, αλλά ούτε που ασχολήθηκαν να πουν ένα ευχαριστώ. Στο τέλος ανακάλυψαν και ποσοστά που δικαιούνταν. Ήθελαν το μερίδιο τους, έλεγαν, διότι το 25% των εμβολίων που στέλνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Κύπρο έπρεπε να δίδεται στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Πού το βρήκαν αυτό ουδείς γνωρίζει.
Ακόμα κι ο ίδιος ο Τατάρ τα έλεγε. Θέλουμε το μερίδιο που μας αναλογεί! Ξεχνώντας ότι τα εμβόλια τα αγόρασε η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος. Μάλιστα (κοίτα τώρα, που όσο τα θυμάμαι περισσότερο εξοργίζομαι με την παραφροσύνη μέσα στην οποία ζούμε και τελικά την καταπίνουμε ως κανονικότητα), όταν ανάμεσα στα εμβόλια που παραχωρήθηκαν στους Τουρκοκύπριους (όπως παραχωρήθηκαν και στους Ελληνοκύπριους) ήταν και 60.000 δόσεις AstraZeneca -τότε που αυτό το εμβόλιο ήταν υπό αμφισβήτηση- οι Τ/κ τα άφησαν και καταστράφηκαν. Διότι, δεν τους άρεσαν τα AstraZeneca, ήθελαν Pfizer.
Πιστεύουν ότι έχουν δικαιώματα σε ένα κράτος το οποίο αγωνίζονται ένοπλα και με κάθε μέσο και σε συνεργασία ξένου κράτους και στρατού να καταλύσουν. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν στο νησί «κυριαρχικά δικαιώματα λόγω των συμφωνιών του 1960», λέει κάθε τόσο ο Τατάρ. Ξεδιάντροπα.
Οι συμφωνίες του 1960, όμως, δημιούργησαν ένα κράτος, την Κυπριακή Δημοκρατία, και αυτό το κράτος μπήκε στην Ευρώπη και απολαμβάνει τα δικαιώματα, όπως και τις ευθύνες, όλων των κρατών μελών. Όχι η «ελληνοκυπριακή διοίκηση», αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία. Αν οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε αυτό το κράτος, τα έχουν επειδή υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία. Οι Τουρκοκύπριοι ίδρυσαν άλλο κράτος, θεωρούν την ΚΔ εκλιπούσα, αλλά το βρίσκουν λογικό να έχουν ταυτόχρονα και κυριαρχικά δικαιώματα στο κράτος που δεν αναγνωρίζουν και θέλουν να διαλύσουν.
Τη μια ζητούν τις δύο έδρες ευρωβουλευτών από τις έξι της Κυπριακής Δημοκρατίας, την άλλη ζητούν υπηκοότητες για τους εποίκους, την παράλλη ζητούν να έχουν δικαίωμα να δίνουν κι αυτοί εγκρίσεις ακόμα κι όταν ελλιμενίζονται στη Λεμεσό γερμανικά ή γαλλικά πλοία για ανεφοδιασμό. Εκτός από το φυσικό αέριο, ζητούν ακόμα και μερίδιο από τα αποθέματα χρυσού της Κεντρικής Τράπεζας (τελευταία το ξέχασαν αυτό). Ζητούσαν και το 30% των ηλεκτροπαραγωγών σταθμών, τώρα το άφησαν αυτό περιμένοντας σύνδεση με την Τουρκία.
Παράνοια στο απόγειο. Το ξαναγράφω, είναι καιρός να φανούν και λίγο ειλικρινείς οι Τουρκοκύπριοι και να πάρουν θέση. Θέλουν τα δικαιώματά τους από τις συμφωνίες του 1960 αλλά ταυτόχρονα θέλουν και ένα δικό τους κράτος και ειδικά ένα κράτος κτισμένο πάνω στις κλεμμένες περιουσίες των Ελληνοκυπρίων; Το θεωρούν τίμιο; Το θεωρούν ανθρώπινο; Και δεν μιλώ για τον Τατάρ και τον Αρικλί και τον Ερτογρούλογλου, που απαρνήθηκαν την κυπριακή τους ταυτότητα και πιστεύουν ότι έρχονται απευθείας από τη μεγάλη οθωμανική αυτοκρατορία.
Μιλώ για όσους εκφράζουν ακόμα την άποψη ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο της λογικής που λέει ότι στην Κύπρο δεν γίνεται να υπάρχουν δυο κράτη, ένα τουρκικό ως επαρχία της Τουρκίας και ένα ελληνικό ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Και προπάντων, δεν γίνεται οι Τουρκοκύπριοι να διαλέγουν και από τα δύο όσα τους συμφέρουν. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν (ίσως δεν προσπαθήσαμε αρκετά να τους πείσουμε, διότι είναι αδιανόητο να μην μπορούν να το δουν) ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσφέρει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα πολύ περισσότερα δικαιώματα, ανθρώπινα, κυριαρχικά, οικονομικά, πολιτιστικά, αθλητικά, θρησκευτικά, τα πάντα, παρά όσα μπορεί να της προσφέρει η κατοχή από την Τουρκία και τους μαφιόζους του Ερντογάν.
