Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε να αλλάξει στρατηγική και να κινείται όσο γίνεται εκεί που κτυπά ο παλμός της καθημερινότητας. Στα πλαίσια αυτά επισκέφθηκε το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Κι αφού ολοκλήρωσε την επίσκεψη εξέφρασε την ικανοποίηση του για τις συνθήκες που επικρατούν και τη δουλειά που γίνεται χαρακτηρίζοντας το ως πρότυπο. Ως πρότυπο το οποίο θα μετατραπεί σε state of the art, που πάει να πει ότι πιο προηγμένο σε τεχνολογία, τέχνη, επιστήμη και τα λοιπά και τα λοιπά.
Άλλο όμως είναι να ζεις κάτι κι άλλο να το επισκέπτεσαι. Κι όχι μάλιστα ως επισκέπτης σε δικό σου ασθενή που νοσηλεύεται αλλά ως πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στον οποίο θα παρουσιαστεί η καλύτερη εικόνα. Άλλο είναι να αφήσεις τον δικό σου στις Πρώτες Βοήθειες και να αναμένει εκεί 24ωρο μέχρι να απελευθερωθεί κλίνη σε θάλαμο και άλλο είναι να μπεις να σε κεράσουν καφέ και να βγεις. Άλλο είναι να αγωνιάς και να ψάχνεις μάταια κάποιον για ενημέρωση κι άλλο είναι να διασχίζεις τους διαδρόμους και να κάνεις χειραψίες. Άλλο είναι πήγαινες για εξέταση στο γιατρό και να αναμένεις μαζί με δεκάδες άλλους για 2-3 ώρες και άλλο είναι σε υποδέχεται κάποιος διευθυντής.
Και που να πήγαινε ακόμα στο νοσοκομείο της Πάφου και νάναι μάλιστα χειμώνας και να βρέχει. Αυτό κι αν θα ήταν art. Καλλιτεχνικό δρώμενο από τα πιο προχωρημένα. Που να πήγαινε στο Μακάρειο, αλλά όχι με οδηγό και λιμουζίνα. Με δικό του όχημα να ψάχνει χώρο στάθμευσης κάνοντας τρεις φόρες το γύρο ολόκληρου του τετραγώνου –Μακάρειο, Εκκλησία Αγίου Δημητρίου, Ογκολογικό- και θέση να μην βρίσκει ενώ το παιδί μέσα στο αυτοκίνητο να ψήνεται στον πυρετό. Που να πήγαινε, όχι ως πρόεδρος αλλά ως ασθενής, στο νοσοκομείο Αμμοχώστου και να ψάχνει γιατρό αλλά γιατρός να μην υπάρχει, αφού για κάποιο λόγο δεν στεριώνουν.
Δεν τα μηδενίζουμε όλα, αλλά όταν μια την άλλη παρατηρούνται ελλείψεις σε φάρμακα, σε προσωπικό, όταν οι κλίνες δεν επαρκούν, όταν το λογισμικό δεν μπορεί να ανταπεξέλθει… to state of the art ηχεί ως μη επίγνωση της πραγματικότητας. Ενδεχομένως να έγινε, επιτέλους, ένα καλό βήμα με την αναδιοργάνωση του Τμήματος Πρώτων Βοηθειών στο Γενικό Νοσοκομείο της Λευκωσίας. Δεν μπορεί όμως να χαρακτηρίζεται και πρότυπο. Ακόμα κι από τις λεπτομέρειες να το δει κανείς –ηλεκτρονικούς υπολογιστές που θα μπορούσαν να είναι στο μουσείο, σύστημα διακίνησης προσωπικών φακέλων των ασθενών, ευχέρεια επικοινωνίας με γιατρούς, ωράρια εξυπηρέτησης, συμπεριφορές- το state of the art ακούγεται ως ανέκδοτο.
