Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν άρχισα να εργάζομαι μία από τις πρώτες ειδήσεις που είχα καλύψει ήταν έφοδος της αστυνομίας σε ιδιωτικό χώρο (σε διαμέρισμα) και η σύλληψη δύο νεαρών αντρών με την κατηγορία της ερωτικής συνεύρεσης. Η ομοφυλοφυλία ήταν απαγορευμένη και η αστυνομία μπορούσε να εισέλθει ακόμα και σε σπίτια για να την πατάξει. Δεν ήταν παραβίαση ιδιωτικού ασύλου.
Πριν λίγα χρόνια, όταν οι πολιτικοί συνωστίζονταν στην πρώτη σειρά των πορειών Pride για να επιδείξουν την προοδευτικότητα τους, κι όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε στο προεδρικό σύμβουλο μέλος της Accept, οι αστυνομικοί έφοδοι σε ιδιωτικούς χώρους θα έμοιαζαν αδιανόητοι από την πλειοψηφία των πολιτών. Σήμερα, δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Το βράδυ της Πέμπτης ένας 17χρόνος κατέληξε στο νοσοκομείο τραυματισμένος. Σύμφωνα με την καταγγελία του, γύρω στα μεσάνυχτα, ενώ περπατούσε σε δρόμο στην επαρχία Λευκωσίας, τον προσέγγισαν δύο πρόσωπα τα οποία αφού τον εξύβρισαν τον κτύπησαν σε διάφορα μέρη του σώματος του. Η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη ενός 17χρόνου και ενός 18χρόνου και το συμβάν κρίθηκε ως ομοφοβική επίθεση. Η εν λόγω επίθεση δεν είναι ένα μεμονωμένο συμβάν. Είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο, αλλά σπάνια τα θύματα προβαίνουν σε καταγγελία.
Η ομοφοβία τείνει πλέον να κανονικοποιείται και μετά από μια μακρά διαδρομή όπου η ελευθερία των ανθρώπων ως προς τον τρόπο ζωής τους έμοιαζε να γίνεται σεβαστή, επιστρέφουμε πίσω σε εποχές καταπίεσης, αυταρχισμού, ρατσισμού, βίας. Με τις ευλογίες πολιτικών και εκκλησιαστικών εκπροσώπων οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να διακηρύξουν το μίσος.
Το Μεγάλο Σάββατο είδαμε να καίγονται στη λαμπρατζιά, ανάμεσα σε άλλους, πινακίδες με τα αρχικά ΛΟΑΤΚΙ. Δεν θεωρήθηκε σημαντικό. Μια νεανική χαζομάρα, σκεφτήκαμε. Όπως κι ο ναζιστικός χαιρετισμός σε σχολική φωτογραφία. Όπως, αρχικά, κι οι επιθέσεις κατά ντελιβεράδων. Ίσως όχι μόνο αρχικά, ίσως και σήμερα ακόμα να νοιώθουμε πως δεν μας αφορά. Όλα αυτά τα συμβάντα όμως θα έπρεπε να μας αφορούν.
Πλείστα εξ αυτών έχουν πρωταγωνιστές νέα παιδιά, έφηβους. Με τη ρητορική μίσους, με την ανοχή αλλά και την υπόθαλψη του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και ομοφοβίας, έχει εκκολαφθεί μία νέα γενιά που φλερτάρει επικίνδυνα με το φασισμό. Είναι τα δικά μας παιδιά. Άλλα στη θέση του θύτη και άλλα στη θέση του θύματος.
Υ.Γ. Στις 31 του μήνα θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία η πορεία Pride. Ήδη οι πολιτικοί που έδιναν περήφανα το παρόν τους στις πρώτες πορείες, έχουν αποστασιοποιηθεί. Στη Μόσχα και στην Ουγγαρία οι πορείες αυτές έχουν απαγορευθεί. Στην Κύπρο ίσως προλαβαίνουμε ακόμα να διαδηλώσουμε πως δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν όπου η αστυνομία θα μπορούσε να μπουκάρει ακόμα και στο σπίτι μας.
