Πλησιάζει η ώρα μηδέν για το Ιράν; Ο διάλογος με την Ουάσινγκτον κατέρρευσε αφού το καθεστώς της Τεχεράνης παρέμεινε αμετακίνητο στην άρνησή του να σταματήσει τον εμπλουτισμό ουρανίου.
Μάλιστα, μετά από την απόφαση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) να καταδικάσει δημόσια το Ιράν αποκαλύπτοντας ότι για πολλοστή φορά ότι καταπάτησε τις δεσμεύσεις που ανέλαβε με βάση τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων, η Τεχεράνη εμφανίστηκε ακόμα πιο προκλητική ανακοινώνοντας ότι θα δημιουργήσει και νέα μονάδα εμπλουτισμού ενώ θα αντικαταστήσει τους φυγοκεντρωτές πρώτης γενιάς στη μονάδα στο Φόρντοου με φυγοκεντρωτές έκτης γενιάς.
Σε τι μπορεί να οφείλεται αυτή η επιδεικτική περιφρόνηση του Ιράν προς τη διεθνή κοινότητα και τις δεσμεύσεις που το ίδιο ανέλαβε;
Υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην προσπάθεια να καταλήξει κανείς στα βασικά σενάρια των επομένων εικοσιτετραώρων.
Το πρώτο στοιχείο είναι οι δηλώσεις του επικεφαλής της ΙΑΕΑ Ραφαέλ Γκρόσι ότι μια επίθεση θα μπορούσε ενδεχομένως να ενισχύσει την αποφασιστικότητα του Ιράν να επιδιώξει την απόκτηση πυρηνικών όπλων ή να αποσυρθεί από τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων.
Ο Γκρόσι πρόσθεσε ότι δεν πιστεύει ότι το Ισραήλ θα ξεκινήσει μια τέτοια επιχείρηση. Προειδοποίησε όμως: «Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Το [ιρανικό] πρόγραμμα είναι ευρύ και βαθύ. Και όταν λέω «βαθύ», το εννοώ. Πολλές από αυτές τις εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά καλά προστατευμένες. Η διακοπή της λειτουργίας τους θα απαιτούσε συντριπτική και καταστροφική δύναμη».
Το δεύτερο στοιχείο είναι η Κυριακή. Ημέρα κατά την οποία είναι προγραμματισμένο τουλάχιστον να συνεχιστούν, οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ – Ιράν με τη διαμεσολάβηση του Ομάν. Το υφιστάμενο αδιέξοδο όμως μαζί με τις δηλώσεις Τραμπ από τη μία οι οποίες παραπέμπουν σαφώς σε πλήγμα και σε τέλος του διαλόγου λόγω αδιαλλαξίας του Ιράν, κάνει την όποια υπόθεση για το θα γίνει την Κυριακή, πολύ δε περισσότερο μέχρι την Κυριακή, φοβερά δύσκολη.
Μήπως, λοιπόν, το Ιράν εκτιμά ότι είναι μια τελική μπλόφα από πλευράς των ΗΠΑ ενόψει Κυριακής και θέλει να δείξει ότι δεν υποκύπτει προσπαθώντας να εξασφαλίσει κάτι ακόμα; Εάν έτσι έχουν τα πράγματα το ερώτημα είναι εάν θα αλλάξει στάση την Κυριακή και εάν από την αναγγελία πλέον δημιουργίας νέας μονάδας θα μπορέσει να πάει στην αποδοχή διακοπής του εμπλουτισμού η οποία μετά και τις καταγγελίες της ΙΑΕΑ μοιάζει μονόδρομος. Η αίσθηση παγκοσμίως είναι πως η Τεχεράνη εκμεταλλεύτηκε το διάλογο ώστε να μπορέσει να κάνει κινήσεις στρατιωτικής αναδιάρθρωσης για το ενδεχόμενο επίθεσης.
Το Ισραήλ θεωρεί πως εάν δεν καταστραφεί το πυρηνικό πρόγραμμά της, ότι και να γίνει, η Τεχεράνη θα προχωρήσει. Σ’ αυτό έχει δίκαιο διότι το Ιράν το έχει κάνει και στο παρελθόν πολλές φορές εμπαίζοντας τους πάντες και παραβιάζοντας σε μυστικές εγκαταστάσεις τις δεσμεύσεις του. Και είναι πολύ κοντά σήμερα στο στόχο του, κάτι το οποίο θα θέσει υπό καθεστώς εκβιασμού ολόκληρη την περιοχή. Όμως το Ισραήλ γνωρίζει ότι το χτύπημα δεν θα είναι απλή υπόθεση και ότι για την πραγματοποίηση του χρειάζεται την κάλυψη των ΗΠΑ. Αν ήταν τόσο απλή υπόθεση θα το είχε κάνει από την προηγούμενη φορά κατά την οποία εξουδετέρωσε την αεράμυνα του Ιράν σχεδόν στο σύνολό της.
Τότε, διερωτάται κανείς, γιατί το Ισραήλ άφησε, σήμερα, να διαρρεύσει ότι προετοιμάζεται για χτύπημα χωρίς τις ΗΠΑ; Τα σενάρια είναι δύο: είτε μπλοφάρει και το Ισραήλ είτε, όντως θα το κάνει. Απλώς η κάλυψη της Ουάσινγκτον δεν θα είναι φανερή, ο Λευκός Οίκος θα πει και πάλι ότι δεν έπρεπε να γίνει κ.λπ., ότι δεν είχε σχέση αλλά θα καλέσει το Ιράν να μην απαντήσει. Η Τεχεράνη βέβαια δεν θα το δεχτεί αυτό και αυτό θα δώσει την ευκαιρία στον Τραμπ να πει ότι δεν είχε άλλη επιλογή από τη συμμετοχή του.
Εδώ η προκλητική στάση του Ιράν όπως και τα ψέματα που είπε στην ΙΑΕΑ, δίνουν στον Αμερικανό ηγέτη ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να δικαιολογήσει την επίθεση στον αμερικανικό λαό. Ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, τον εξέλεξε ως μέρος του δικού του δόγματος του «Πρώτα η Αμερική» και ο οποίος, μιλάμε για τους ψηφοφόρους Τραμπ, είναι ικανοποιημένος από τη σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό και άλλα εσωτερικά ζητήματα αλλά, πρώτον χρειάζεται να πειστούν – και δεν είναι εύκολο – ότι αυτός ο πόλεμος με τις συνέπειες να είναι απρόβλεπτες ήταν απαραίτητος και δεύτερον, βεβαίως, ότι όντως ο Τραμπ έχει τον έλεγχο απόλυτα στο εσωτερικό για να ασχολείται με άλλα.
Οι Ιρανοί είναι γνωστό ότι είναι δεινοί διαπραγματευτές αλλά τα πάντα έχουν τα όρια τους. Με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ απειλούν με χτύπημα, φανερά πλέον, η Τεχεράνη δείχνει να τα παίζει όλα για όλα. Διότι οι μεν αναλυτές εκτιμούν, το δε καθεστώς του Ιράν δεν δείχνει να διαφωνεί ότι, σε περίπτωση που δεχτεί πλήγμα υπάρχει άμεσος κίνδυνος ανατροπής του.
Είναι ένα παιχνίδι για γερά νεύρα αλλά και με τα διακυβεύματα να είναι τεράστια για όλους στην περιοχή. Σίγουρα η απαλλαγή του πλανήτη από το τυραννικό και επικίνδυνο αυτό καθεστώς θα φέρει μόνο ικανοποίηση στη Μέση Ανατολή.
Προς το παρόν, αυτό που υπάρχει είναι η μεγάλη ανησυχία για το τι θα μπορούσε να προκληθεί μέχρι τότε και ακόμα περισσότερο εάν αυτό εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Εάν κάτι τέτοιο συμβεί η όποια πρόβλεψη για τη δική του έκβαση θα είναι αδύνατη. Και μετά βεβαιότητας όχι καλή.
