Επί ημέρες τώρα παρακολουθώ από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και διαδίκτυο, πύρινα μέτωπα. Στην Ελλάδα, και στην Κύπρο.
Στις δύο πατρίδες μου. Η κάθε μία με ανεβάζει και με ρίχνει. Κάποτε για τους ίδιους λόγους. Κάποτε για διαφορετικούς.
Στην Ελλάδα, έχουμε συνηθίσει δυστυχώς τις μεγάλες πυρκαγιές. Κάθε χρόνο. Η Κύπρος, θαρρώ πως δεν έχει τέτοια συχνότητα. Ευτυχώς.
Από τα πολλά που λέγονται και γράφονται, εκείνο που με θυμώνει και με πικραίνει, είναι που επιστρατεύεται και σε αυτήν την τραγωδία η επίκληση της … έλλειψη της Ελλάδας!
Πού είναι;
Γιατί δεν μας έστειλε ούτε ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο;
Το έψαξα πολύ, και η εύκολη απάντηση είναι ότι η Ελλάδα φλέγεται σε πολλά μέτωπα, και δεν της φτάνουν τα δικά της πυροσβεστικά μέσα. Ευτυχώς όμως, φρόντισε ο Χρήστος Στυλιανίδης στα χρόνια που ήταν Επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας & Διαχείρισης Κρίσεων (2014-19) και ίδρυσε το rescEU, της μεγάλης πρωτοβουλίας αναβάθμισης του ευρωπαϊκού συστήματος πολιτικής προστασίας. Το rescEU είναι σήμερα το σημαντικότερο ευρωπαϊκό εργαλείο αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και άλλων κρίσεων.
Η Ελλάδα, όπως και σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου, υπάγονται σε αυτό, βοηθιούνται και βοηθούν σε κάθε μεγάλη φυσική κρίση. Προβλέπεται ότι στην ολοκλήρωση του rescEU των πυροσβεστικών αεροπλάνων Canadair η Ελλάδα θα έχει 2 δωρεάν και 5 θα αγοράσει.
Η Κύπρος γιατί δεν συμμετείχε, την στιγμή της διαμόρφωσης του reCEU – Canadair; Μάλιστα, όταν βρίσκεται τόσο μακριά από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες;
Και επίσης είναι γνωστό ότι τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν πετούν το βράδυ.
Δεν το θεωρούσε αναγκαίο; Δεν ήθελε να καταβάλει το οικονομικό τίμημα τότε, επί κυβέρνησης Αναστασιάδη;
Εάν δεν «τσιγκουνευόταν», και εάν καταλάβαινε ότι ο καιρός δεν αστειεύεται πλέον, ότι η κλιματική κρίση τροφοδοτεί ακραία φαινόμενα, στις πυρκαγιές που τώρα σαρώνουνε μέρη της Κύπρου, θα έμπαινε στο σύστημα, θα είχε την άμεση συνδρομή από άλλες χώρες, και θα αντιμετώπιζε καλύτερα την κατάσταση.
Στην Ελλάδα το 2022, είχαμε τον καλύτερο χρόνο για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Ήταν επί Υπουργίας του Κύπριου Χρήστου Στυλιανίδη.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, βοήθησε και το λεγόμενο prepositioning, δηλαδή η προεγκατάσταση πυροσβεστών και μέσων, το οποίο είχε προτείνει τότε επί της Υπουργίας του στο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασία της Ελλάδας.
Είναι γνωστό πλέον ότι, με αυτές τις ολοένα και πιο ακραίες καιρικές συνθήκες, τα εθνικά Μέσα δεν αρκούν. Για καμία χώρα της μεσογειακής λεκάνης. Ακόμα και για την Γαλλία που είναι πιο «δυνατή» στην αντιμετώπιση μεγάλων φυσικών καταστροφών, από τις άλλες χώρες.
Γι’ αυτό, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και το rescEU πρέπει να αναβαθμίζονται και να αναπροσαρμόζεται, και η Κύπρος να είναι παρούσα. Όχι απούσα.
Όμως, είπαμε: Τα ακραία φαινόμενα είναι πολλά. Κάθε μέρα έχουμε νέο μέτωπο. Υπάρχουν φορές που δεν αρκούν ούτε οι πυροσβεστικές δυνάμεις της Ελλάδας, και μέσω του rescEU έρχονται ενισχύσεις από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, άμεσα.
Αντί, λοιπόν, να ακούμε διάφορα, του στυλ «η Ελλάδα δεν μας βοηθάει» (χώρια που μερικοί θερμοκέφαλοι το επεκτείνουν αυτό, και πάνε πίσω στο προδοτικό πραξικόπημα που έφερε την εισβολή του 1974), ας σκεφτεί η κυβέρνηση την λύση αυτή, και ας βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη.
Οι χαμένες ζωές και οι χαμένες περιουσίες (ο φίλος μου ο Δημήτρης έχασε το σπίτι του στο Σούνι εν μία ριπή φωτιάς!), πρέπει να προστατευτούν με όποιο κόστος.
