Καλά οι εργοδότες. Οι συντεχνίες;

Η Κυβέρνηση ένα καλό απόγευμα είπε στους κοινωνικούς εταίρους «θέλω να παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι ΑΤΑ, όταν σηκώνει κεφάλι ο πληθωρισμός». Και τους άφησε στον τόπο (τρόπος του λέγειν).

Τους (πλείστους) εργοδότες τους ξέρουμε. Όσα κι αν παίρνουν, δεν δίνουν ποτέ με την πρώτη. Κάποτε ούτε με τη δεύτερη, ούτε με την τρίτη, ούτε ποτέ. Νοουμένου πως τους παίρνει. Όταν τα πράγματα ζορίσουν αρκετά, δίνουν κάτι. Ελάχιστο. Και λένε πως ο κοινωνικός διάλογος έκανε πάλι το θαύμα του. Και συμφωνούν και οι συντεχνίες. Οι οποίες εκθειάζουν την αποτελεσματικότητα του κοινωνικού διαλόγου και των ντόπιων εργασιακών σχέσεων και την ίδια ώρα φωνάζουν για την τεραστίων διαστάσεων απορρύθμιση της εργασίας τα τελευταία χρόνια. Απορρύθμιση που συρρίκνωσε τις συλλογικές συμβάσεις από το 80% στο 40%. Και τσιμέντωσε για χιλιάδες εργαζόμενους την εργασιακή φτώχεια. Αλλά… μην πειράξετε τον κοινωνικό διάλογο. Ούτε η Αγία Τράπεζα (λέμε τώρα) να ήταν.

Είπε η Κυβέρνηση «ΑΤΑ σε όλους», αλλά όχι η ίδια ΑΤΑ σε όλους. Διότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο και το αυτό. Δεν χρειάζεται να παίρνεις 300 ευρώ ΑΤΑ, για να μην σου έρχονται ακριβότερα το αυγό ή το γάλα ή το χαλλούμι ή τα είδη υγιεινής. Και λιγότερη ΑΤΑ να πάρεις, πάλι αντισταθμίζεις την ακρίβεια για τα απαραίτητα. Αυτή είναι η πραγματική φιλοσοφία της ΑΤΑ. Διότι, όταν δεν παίρνεις ΑΤΑ, όπως η πλειοψηφία, είναι στο αυγό, το γάλα, το τυρί, τα καύσιμα κίνησης, στο ρεύμα που σου φαίνεται η ακρίβεια. Όχι σε αυτά που αγοράζεις (αν θέλεις και μπορείς να αγοράσεις) από το μηνιαίο περίσσευμα.

«ΑΤΑ σε όλους» διεκδικούν, λένε, και οι συντεχνίες. Ακόμα και η ΠΑΣΥΔΥ. Διότι δεν φορολογούνται οι δηλώσεις. Στην πράξη, εδώ και χρόνια, ο κοινωνικός διάλογος για την ΑΤΑ -και πολλά άλλα- αφορά τη μειοψηφία. Και πηγαινοέρχονται στο τραπέζι του διαλόγου για να καταλήξουν σε αποφάσεις που αφορούν τη μειοψηφία. Οι υπόλοιποι είναι το φιλοθέαμον κοινό. Που δεν το αφορούν οι αποφάσεις, ούτε καν το παιγνίδι. Δεν τους παίζει κανείς.

«ΑΤΑ σε όλους» είπε αίφνης και η Κυβέρνηση. Δεξιά, κεντροδεξιά άσχετο. Η Κυβέρνηση. Με τη διαφορά πως αυτή η Κυβέρνηση απέδειξε χθες πως το εννοούσε. Σε αντίθεση με άλλους.

Και εννοούσε όλα όσα κατέθεσε ως «πλαίσιο για την ΑΤΑ» ο υπουργός Εργασίας. Και ας τον κατηγόρησαν πως έριξε φωτοβολίδα ή κραύγασε συνθήματα χωρίς περιεχόμενο.

Χθες, στον περίφημο κοινωνικό διάλογο, η Κυβέρνηση είπε: Όσοι παίρνουν μισθό μέχρι το επίπεδο του μέσου μισθού (2,500 ευρώ τον μήνα) θα παίρνουν ΑΤΑ 100% όταν υπάρχει πληθωρισμός, νοουμένου ότι προηγήθηκε έτος με «ανάπτυξη» (διεύρυνση του ΑΕΠ) και έπεται έτος με «ανάπτυξη». Και αυτό σηκώνει διαπραγμάτευση. Όσοι παίρνουν πάνω από 2,500, θα παίρνουν ΑΤΑ 100%, αλλά μόνο για τις απολαβές μέχρι 2,500. Για να αποζημιώνονται και αυτοί για την ακρίβεια που επηρεάζει αυτά που λέμε απαραίτητα για επιβίωση.

Αλλά, αν ανήκεις στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και των καλυπτόμενων από συλλογκές συμβάσεις, δεν έχεις να ανησυχείς για κάτι. Ό,τι παίρνεις ως ΑΤΑ, άμα έχει πληθωρισμό, θα παίρνεις. Μαζί με την αύξηση στο ποσοστό απόδοσης της ΑΤΑ. Δεν σε αφορούν οι περιορισμοί στο ύψος του μισθού και στο ποσοστό της ΑΤΑ. Δεν χάνεις κάτι. Απλά κερδίζουν κάτι, αυτοί που δεν έπαιρναν το παραμικρό.

Δηλαδή, για πρώτη φορά, ΑΤΑ σε όλους. Τόσο απλό. Είτε (σου επιτρέπεται να) έχεις συλλογική σύμβαση, είτε όχι. Είτε είσαι γραμμένος στη συντεχνία επειδή σου το επιτρέπει ο «μάστρος», είτε είσαι αμνοερίφιο (μόνιμο ή έκτακτο, ντόπιο ή αλλοδαπό) προς σφαγή. Είτε είσαι δημόσιος υπάλληλος, είτε ο τελευταίος τροχός της ιδιωτικής παραγωγικής αμάξης.

Οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι εξέφρασαν αποτροπιασμό και είπαν όχι. Με κεφαλαία. Καμία έκπληξη.

Είπαν, όμως, όχι και οι συντεχνίες.

Οι εργοδότες δεν δέχονται να είναι υποχρεωτική η απόδοση της ΑΤΑ. Θέλουν να τη δίνει όποιος δικός τους θέλει.

Οι συντεχνίες τι θέλουν; Θέλουν να αυξήσουν το ποσοστό απόδοσης της ΑΤΑ από το 66.7% που είναι σήμερα στο 100% για αυτούς που την παίρνουν.

Και οι υπόλοιποι τι θα πάρουν; Ξέρετε τι. Αλλά οι συντεχνίες λένε «να πάρουν το 100% αυτοί που σήμερα παίρνουν το 66.7%» και για τους υπόλοιπους θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να τους δεχτούν οι εργοδότες σε συλλογικές συμβάσεις και να πάρουν και αυτοί το 100%.

Δηλαδή, θα πάρουν… ξέρετε τι.

Εκτός από την εργασία, έχει απορρυθμιστεί και ο συνδικαλισμός;