Δεν επιβεβαιώθηκε ούτε και διαψεύστηκε μέχρι στιγμής η αποκάλυψη της “Guardian” για την επόμενη μέρα στη Γάζα. Ωστόσο, με εξαίρεση το Ισραήλ όπου μέχρι τη δύση ηλίου διαρκούσε το εβραϊκό Σάββατο και δεν γίνονται δηλώσεις παρά μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις, η απουσία άλλου σχολίου για το ζήτημα από τους εμπλεκόμενους μάλλον παραπέμπει σε κάποιου είδους σιωπηρή επιβεβαίωση.

Τι έλεγε το άρθρο λοιπόν; Ότι η Γάζα θα μοιραστεί σε τρεις κάθετες ζώνες: στην παράκτια Κόκκινη Ζώνη (περίπου το 45% της Γάζας) όπου θα μεταφερθούν οι κάτοικοι, στο μέσον θα υπάρχει μια λεπτή ζώνη, η Κίτρινη ένα είδος Νεκρής Ζώνης και η υπόλοιπη θα είναι η Πράσινη Ζώνη στην οποία θα εγκατασταθεί η πολυεθνική Διεθνής Δύναμη Σταθεροποίησης (International Stabilization Force – ISF). Αυτή θα εκτείνεται κατά μήκος των Ισραηλινών συνόρων και εκεί θα αρχίσει η ανοικοδόμηση. 

Βάζοντας το ζήτημα μέσα από το δικό της «αριστερό» φακό, η “Guardian” στάθηκε σε δηλώσεις Αμερικανού αξιωματούχου ο οποίος είπε πως δεν πρόκειται να αρχίσει η ανοικοδόμηση της Κόκκινης Ζώνης. Η εφημερίδα άφησε  να νοηθεί ότι οι κάτοικοι της Γάζας θα αφεθούν εκεί στη μοίρα τους αφού δεν υπάρχει σχέδιο για το τι θα γίνει με αυτό το κομμάτι. Το συμπέρασμα ήταν βέβαια προϊόν διάλληλου λογισμού, μια λογική πλάνη καθώς, κανείς δεν εισηγήθηκε ποτέ να «πεταχτούν» εκεί οι κάτοικοι της Γάζας. 

Είναι όμως αλήθεια ότι σχέδιο δεν υπάρχει.

Για την ακρίβεια σχέδιο δεν υπάρχει ούτε για την Πράσινη Ζώνη. Και αυτό προκαλεί μεγάλη ανησυχία σε όλα τα μέρη καθώς όσο πιο πολλά πράγματα αφήνονται αρρύθμιστα – και εδώ μιλάμε για τα πλείστα – τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος κατάρρευσης της εκεχειρίας. Η κατάσταση δε αυτή ανησυχεί τις χώρες οι οποίες εξέφρασαν επιθυμία να στείλουν επί του εδάφους στρατεύματα ή ειρηνευτές ή ανθρωπιστικές υπηρεσίες για να φτάσει κάποτε η περιλάλητη «επόμενη μέρα στη Γάζα».

Τη Δευτέρα, υποτίθεται ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο θα συνεδριάσει και ενώπιον του οποίου θα τεθεί το αμερικανικό Σχέδιο, θα λύσει εκ των πραγμάτων πολλές απορίες αναφορικά με τη μορφή που θα λάβει αυτή η προσπάθεια. 

Το ερώτημα είναι, θα λάβει κάποια μορφή τελικά; Ρωσία και Κίνα οι οποίες έχουν δικαίωμα βέτο απορρίπτουν το σχέδιο. Για την ακρίβεια η Μόσχα απορρίπτει, στο πλαίσιο της… πάντα εποικοδομητικής της προσέγγισης, τον αφοπλισμό της Χαμάς. Δεν αποδέχεται επίσης το ομολογουμένως αμφιλεγόμενο Συμβούλιο Ειρήνης που θα κυβερνά τη Γάζα μεταβατικά. Η Κίνα λέει ότι  η θέση της ευθυγραμμίζεται με αυτήν του ρωσικού καθεστώτος. Η Μόσχα έχει υποβάλει ένα δικό της σχέδιο με το οποίο όμως κανείς άλλος δεν ασχολείται σοβαρά.

Ο κίνδυνος λοιπόν, δεν είναι εάν εκ προθέσεως οι ΗΠΑ θα «τσουβαλιάσουν», όπως ήδη άρχισε να γράφεται και σε άλλα ΜΜΕ με αντιαμερικανικές ή αντιτραμπικές εμμονές διεθνώς. Ούτε υπάρχει κάποιο σχέδιο για να μείνουν οι Παλαιστίνιοι εκεί. Διότι σ΄αυτή την περίπτωση γιατί να υπάρξει ανοικοδόμηση στην Πράσινη Ζώνη; 

Το δε Ισραήλ είναι το τελευταίο που θα ήθελε μια τέτοια εξέλιξη. Στο χάρτη φαίνεται δελεαστικό, αυτό είναι αλήθεια, το να κρατηθούν μακριά οι κάτοικοι της Γάζας, όποιος όμως έχει πάει στην περιοχή γνωρίζει ότι με εξαίρεση ένα κομμάτι στο νότιο μέρος το οποίο είναι σαφώς πιο πλατύ, το βάθος της Πράσινης Ζώνης είναι γύρω στα τέσσερα με πέντε χιλιόμετρα. Θα είναι μια βραδυφλεγής βόμβα η οποία κάποια στιγμή θα εκραγεί.

 Επίσης: ποιος θα φρουρεί την Κίτρινη Ζώνη η οποία έχει μήκος περί τα 40 χιλιόμετρα; Και γιατί να τη φρουρεί; Το Ισραήλ σίγουρα δεν έχει τέτοια πρόθεση –  έχει και άλλα 60 χλμ σε σύνορα με τη Γάζα – οι δε ξένοι στρατιώτες δεν υπάρχει λόγος να πάνε εκεί, εάν έτσι έχουν τα πράγματα. 

Όμως δεν μοιάζουν να είναι έτσι. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. 

Η αίσθηση που υπάρχει σήμερα είναι πως η φιλοσοφία που διέπει τον σχεδιασμό μέχρι στιγμής είναι το «προχωρούμε και βλέπουμε». Με το «προχωρούμε» να είναι όλο και πιο αμφίβολο αλλά και επισφαλές, το «βλέπουμε» είναι σίγουρα δεδομένο.

 Το θέμα είναι τι θα δούμε και εάν αυτό που θα δούμε θέλει τελικά να το δει κανείς.