Ο Ιρανός Μεχράν Καρίμι Νασέρι, ο οποίος έκανε το αεροδρόμιο Charles de Gaulle των Παρισίων σπίτι του από το 1988, απεβίωσε χθες εκεί, στο «σπίτι» του, από «φυσικές αιτίες» όπως μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ήταν 77 ετών.
Η απίθανη ιστορία του, που προέκυψε από ένα διπλωματικό μπέρδεμα το 1988, ενέπνευσε τον μεγάλο Αμερικανό σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ να γυρίσει τo 2004 την ταινία Terminal, με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς και την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.
Τρύπωσε παράνομα στη Γαλλία από το Βέλγιο, και επειδή δεν είχε άδεια παραμονής σε γαλλικό έδαφος, βρήκε μια γωνιά στο αεροδρόμιο και την έκανε σπίτι του. Δεν είχε καν χαρτιά.
Έλεγε ότι του τα έκλεψαν όταν ξεκίνησε να πάει στην Αγγλία να δει τη Βρετανίδα μητέρα του. Χωρίς διαβατήριο, οι Βρετανοί τον απέλασαν αμέσως, και έτσι ξαναβρέθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη, χωρίς να μάθουμε ποτέ περισσότερα για το αν βρήκε ποτέ τη μάνα του. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι δεν έφυγε από το Ιράν διωγμένος από το θεοκρατικό καθεστώς -έφυγε για να βρει τη μητέρα του, παντρεμένη με τον Ιρανό μπαμπά του, στην Αγγλία!
Στην Ευρώπη, απελάθηκε από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, διότι τα χαρτιά του δεν ήταν εντάξει, και έζησε για λίγο, παράνομος πάλι, στο Βέλγιο.
Από εκεί, κατέληξε στο αεροδρόμιο του Παρισιού, και το Terminal 2 έγινε η νέα του διεύθυνση. Καθόταν και κοιμόταν σε ένα παγκάκι, και είχε τα λίγα υπάρχοντά του μέσα σε δύο-τρία τρόλεϊ. Περνούσε τις ημέρες του ψάχνοντας, διαβάζοντας και γράφοντας. Έτσι προέκυψε και το ενδιαφέρον δημοσιογράφων, που κατέκλυσαν το αεροδρόμιο και έκαναν τον κ. Νασέρι διάσημο. Ο οποίος, ιδίως μετά την προβολή της ταινίας σε όλο τον κόσμο, έδινε τουλάχιστον 6 συνεντεύξεις την ημέρα, για τις οποίες έπαιρνε και ένα μικρό χαρτζιλίκι. Και αφού, στο μεταξύ, οι γαλλικές Αρχές του έδωσαν άδεια παραμονής το 1999. Εκεί έμεινε ώς το 2006 όταν χρειάστηκε να νοσηλευτεί για κάποια αρρώστια. Έκτοτε, ζούσε σε φτηνές πανσιόν, τις οποίες πλήρωνε με τα χρήματα που έλαβε από τα δικαιώματα της ταινίας.
Επέστρεψε στο σπίτι του, στο αεροδρόμιο, λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει. «Κοιμήθηκε ήσυχα στο παγκάκι του», είπε ένας αξιωματούχος του Charles De Gaulle, προσθέτοντας ότι βρέθηκαν επάνω του «πολλές χιλιάδες ευρώ». Συγκλονιστική ιστορία! (Πηγή: Γαλλικό Πρακτορείο AFP, και BBC News)
Keith Levin (Κιθ Λεβιν), Άγγλος κιθαρίστας, από τα ιδρυτικά μέλη του σπουδαίου και πολύ δημοφιλούς συγκροτήματος The Clash το 1976, και εν συνεχεία του Public Image Ltd από 1978-1983, απεβίωσε σήμερα στο σπίτι του στο Λονδίνο από επιπλοκές από καρκίνο στο ήπαρ. Ήταν 65 ετών. Ο στενός φίλος του, συγγραφέας Άνταμ Χάμοντ, έγραψε στο Twitter ότι «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κιθ ήταν από τους πιο καινοτόμους, ατρόμητους, και με ισχυρή επιρροή κιθαριστές που υπήρξαν ποτέ». Και ο πρώην μπασίστας των Oasis, Άντι Μπέλ, τουιτάρισε αυτό το «λίγο», που τα λέει όλα: «RIP, Αναπαύσου εν Ειρήνη Κιθ Λεβιν – με έναν ήχο-τόνο κιθάρας σαν αλεσμένα διαμάντια που εκτοξεύονται εναντίον σου μέσα από έναν σωλήνα υψηλής πίεσης».
Υστερόγραφο: Έκανα αποχή από τα πολιτικά πρόσωπα σήμερα, όχι μόνο επειδή ήθελα να αποτίσω «φόρο τιμής» στα δύο πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή τους, αλλά κυρίως για λόγους ψυχολογικής αποτοξίνωσης. Το Σαββατοκύριακο βρέθηκα στην Αθήνα, κατά την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου «Της Ντροπής» της Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλουμπή, 73 μικρές βαρωσιώτικες ιστορίες (από τις εκδόσεις Μελάνι), που γέμισα με συγκίνηση και ελπίδα για εκείνους που αρνούνται να συμβιβάσουν με την τωρινή κατάσταση, και συνάμα οργή και πόνο για όσους (κυρίως στο πολιτικό τσίρκο που εμπεδώνεται στην κοινωνία μας) βολεύονται και επωφελούνται από την «ως έχει κατάσταση». Σήμερα, θα γίνει στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone της Αθήνας, νέα παρουσίαση του βιβλίου, περισσότερο πολιτική αυτήν την φορά παρά φιλολογική, και θα σας έχω ανταπόκριση ωραία!
