Ευτυχώς τη νύχτα έβρεξε και πήρε μαζί του ότι έπρεπε να φύγει. Ακολούθησα αυτό που θα έκανε και η πριγκίπισσά Άννα όταν συνάντησε τον Πρόεδρο μας…Ι slept on it…Το πρωί μου βαρυφάνηκε, όπως φαντάζομαι και σε πολλούς. Άνθρωποι είμαστε, εντυπώσεις αποκομίζουμε, συναισθήματα κουβαλάμε.
Η πρώτη διαπίστωση: Δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, οι «εξαρτώμενοι ή πολιορκημένοι» και οι «ανεξάρτητοι ή ελεύθεροι ». Οι πρώτοι ακολουθούν ένα σφιχτό πρωτόκολλο [κάτι σαν κορσέ που φορούσαν οι γιαγιάδες μας] από το οποίο δεν κινούνται ρούπι για να μη κόψει η αυγολέμονη που μαγειρεύουν εδώ και μήνες. Είναι ελεγχόμενοι και στο βλέμμα και στη γλώσσα και κατεχόμενοι από φόβο και ανασφάλεια. Φοιτσιάρικο πράμα. Οι άλλοι είναι ελεύθερα μυαλά, βαδίζουν έντιμα, χωρίς υποκρισία και αλαζονεία και πιστεύουν σε αυτό που αποτόλμησαν να κάνουν ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα τους δώσει τούτος ο αγέρωχος λαός! Μεγάλη υπόθεση η ελευθερία!
Η δεύτερη διαπίστωση. Πόσα άραγε αποκόμισαν οι έμπειροι καθηγητές και γκουρού της επικοινωνίας γιατί έχουν ειλικρινά καταβάλει μεγάλο κόπο, πολύς ιδρώτας θα κύλησε μέχρι την αποστήθιση [που πρέπει να μη βγαίνει ως αποστήθιση, αλλά ως ροή του λόγου τους πραγματική], πόσες ώρες θα στάθηκαν μπροστά από τον καθρέφτη, δάσκαλος και μαθητής, να επαναλαμβάνουν φορτικά τα ποιήματά τους. Όντως άξιοι του μισθού τους. Φάνηκαν πάντως οι δασκαλεμένοι. Οι ατάκες προαποφασισμένες, εναλλασσόμενες με μπρίο και με επίκεντρο την οικονομία, ως γνήσιοι απόγονοι Φοινίκων. Αλλά τα γέριμα εφαίνετουν ότι έννεν δική τους γλώσσα.
Το σκηνικό: Μελετημένο! Η σειρά των καθισμάτων ενδεικτική και ανάλογη της ιεραρχίας. Όπως στους δερβίσηδες, το κάλυμμα της κεφαλής δείχνει τη θέση στην ιεραρχία. Έτσι ήταν και εδώ…από τους μεγάλους στους μικρούς. Κατιούσα, από το ελληνικό ρήμα κάτειμι…κατεβαίνω προς την έξοδο.
Οι οργανωτές: Προσπάθησαν να επιβάλουν αυτά που είχε προαποφασισθεί ανάμεσά τους. Η σειρά ομιλίας, ο χρόνος και η δίκαια μοιρασιά του. Ευτυχώς ο μεσογειακός μας χαρακτήρας έσωσε και πάλι εμάς που αρχίσαμε να χασμουριόμαστε και να σκεφτόμαστε ότι πέρα από αυτό υπάρχει και μια άλλη ζωή, έρωτες, θάλασσες και ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα. Παρηγοριά, ότι όλο αυτό το κονφούζιο σε λίγες βδομάδες θα είναι παρελθόν και ξανά προς τη δόξα θα τραβήξουμε.
Η παράσταση: Οι «εξαρτώμενοι» ήταν λίγο ως ελάχιστο χαμογελαστοί για να μη διαταραχθεί το image που με τόσο κόπο έκτισαν [ολίγον παρθένοι, άσπιλοι και αμόλυντοι], άλλοι μόνιμα αλαζόνες και αχρείαστα επεμβατικοί [εθύμησαν μου δρυοκολάπτη που κτυπά με το ράμφος του επίμονα για ν’ ανοίξει τρύπα], άλλοι απίστευτα σοβαροί και αγέλαστοι ως να έχουν καταπιεί σκουπόξυλο [κυρίως δυσκοίλιοι, και κρατούσαν την αναπνοή τους μην τύχει και τους φύγει κάτι άπρεπο], άλλοι εθωρούσαν τα χαρτιά τους, ή χαμέ, τέλος πάντων όχι το φακό.
Ευτυχώς την παράσταση έκλεψαν και έσωσαν οι έσχατοι του τραπεζιού. Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι…είπαν τα ιερά βιβλία. Οι «ελεύθεροι» λοιπόν εξέφρασαν εαυτόν, δηλαδή αυτό που ισχύει στη γλώσσα του πανίσχυρου μήλου [ Apple]: what you see is what you get. Τίποτα κρυφό, τίποτα προσποιημένο, τίποτα αγορασμένο. Αυτό που πιστεύουν! Μπορεί κανείς να διαφωνεί μαζί τους, όμως ήταν έτοιμοι με επιχειρήματα, σωστοί στην εκφορά του λόγου τους, σε σωστή ελληνική γλώσσα, πειστικοί και κυρίως μη αλαζόνες! Με φρέσκιες, διαφορετικές σύγχρονες σκέψεις για το μέλλον του τόπου, της κοσμικής παιδείας, της επιστήμης, του πολιτισμού.
Τέσσερις γύροι λοιπόν για το τελικό νοκ αουτ. Πρωτολογίες, δευτερολογίες και ανάμεσά τους και γύρω γύρω οι αψιμαχίες που ζωντάνεψαν λιγάκι τα χιλιοειπωμένα. Μοναδικές και ανεπανάληπτες ατάκες για το πλαίσιο! Ποιοι το ξέρουν, ποιοι το είδαν και πώς χάθηκαν στη μετάφραση. Πλαίσιο είναι αυτό, όχι βελόνα!
Αυτό που μένει είναι ένα: αν θέλουμε αλλαγή και απαλλαγή, σοβαρότητα και τιμιότητα, ας την επιλέξουμε σημειώνοντας χ στο κουτάκι. Τόσο εύκολο και απλό. Και ηλίου φαεινότερον ποιοι θα μπορούσαν να την φέρουν.
Αν πάλι θέλουμε εφυσυχασμό τζαι ττέλια -τζείνοι ποτζοί εμείς ποδά τζαι τα γκάζια δικά μας- τζαι ο Νουρής δικός μας…και αυτό επιλογή τους. Εκπροσωπείται αυτή η επιλογή από αυτούς που πλήρωσαν αδρά τους καθηγητάς και ακολούθησαν πιστά και κατά γράμμα τις νουθεσίες και το τυφλοσούρτι που λέγεται «τι πρέπει να λέω ή να μη λέω αν θέλω να γίνω Πρόεδρος». Και ήταν ολοφάνερο. Η κάθε λέξη είχε το βάρος της και τη σημασία της. Τρομάζει το γεγονός – φράση κλειδί γιατί φαίνεται ήταν της ιδίας σχολής ο καθηγητής- που επαναλήφθηκε αρκετές φορές από τη μια μεριά του τραπεζιού. «Τρομάζει η οικονομία στα χέρια σας», είπαν με τραγικό ύφος ο εις στον άλλον στην πτέρυγα των διδασκόμενων. Και στα δικά σας, ήταν η ανταπάντηση
Αφού δευτερολόγησαν οι πάντες, αφού σφίχτηκαν λιγάκι ορισμένοι και έδωσαν στην κάμερα ένα χαμόγελο ελεγμένο, αφού απολογήθηκαν αυτοί που έπρεπε για τα ολισθήματά τους, αφού πλέον ήταν ολοκάθαρη η διαφορά των δυο στρατοπέδων, την παράσταση και πάλι έκλεψε ο Αχιλλέας που υπενθύμισε τη ρήση του Λέλλου στην Ομορφίτα τότε: Η Κύπρος για τους Κύπριους! Όλους τους Κύπριους.
Ας πιούμε στην υγεία όλων, στις αντοχές τους αλλά και στις δικές μας…
* Φωτογραφία: Ο Νέρωνας που ξύπνησε αφού έκαψε τη Ρώμη!
Ελεύθερα, 15.1.2023
