Ο άνθρωπος τρελάθηκε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένα σύνδρομο καταδιώξεως το έχει πάθει! Το υποδηλώνουν άλλωστε και τα συμπτώματα που παρουσιάζει. H ύπαρξη καχυποψίας χωρίς λόγo, η πεποίθηση του ατόμου ότι οι άλλοι φέρονται κακόβουλα και θέλουν το κακό του, ότι τον παρακολουθούν, ότι μηχανορραφούν εναντίον του κ.λπ., έχουν οδηγήσει στην παράνοια τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Χρήζει δίχως άλλο και χωρίς καμία αμφιβολία άμεσης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Βρίσκεται στην πιο απελπιστική κατάσταση της πολιτικής του ηγεμονίας, στάδιο που τον καθιστά απρόβλεπτο στις αντιδράσεις του και κατ’ επέκταση επικίνδυνο για την ανθρωπότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Συμπεριφέρεται όπως να τον κατατρέχουν οι Ερινύες… οι μυθικές εκείνες χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων! Και η χώρα του έχει διαπράξει αρκετά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ξεκλήρισμα 2.000.000 σφαγιασθέντων αμάχων από τις ανατριχιαστικές γενοκτονίες Αρμενίων, Ποντίων και Ασσυρίων και όχι μόνο βέβαια.
Εξωφρενών ο Ταγίπ Ερντογάν…
Η σπασμωδική αντίδρασή του από τις εμμονές που τον διακατέχουν περί συνομωσίας του σύμπαντος κατά του ίδιου και του έθνους του, διαφαίνεται μέσα από τις κατά συρροήν προκλητικές και θρασύτατες δηλώσεις του ιδίου και των αυλικών του κατά πάντων και ιδιαίτερα των γειτονικών χωρών, τις οποίες προφανώς θεωρεί τσιφλίκια του, που κληρονόμησε από την άλλοτε ποτέ Οθωμανική αυτοκρατορία.
«Αλλού τον τρώει και αλλού κνίθεται», που λέει και μια κυπριακή παροιμία. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η υποβάθμιση της τουρκικής οικονομίας, όπου η αντίδραση του Τούρκου Προέδρου μαρτυρεί τα προαναφερόμενα. Τα έβαλε με τον εξόριστο, πρώην ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που για ό,τι συμβαίνει πλέον στη χώρα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά και με την Ελλάδα. Οι ίδιοι οίκοι να θυμίσουμε, είναι αυτοί που κατά το πρόσφατο παρελθόν, υποβάθμιζαν την ελληνική και κυπριακή οικονομία αβέρτα, μέχρι που τις έριξαν στα σκουπίδια. Αντίδραση υπήρξε και από ελληνο-κυπριακής πλευράς, αμφισβήτηση των οίκων, δυσφορία για την κατάσταση, προβληματισμός για το μέλλον, αλλά, κανένας δεν τα έριξε στην μπότα του Αττίλα. Πού τον τρώει όμως τον Σουλτάνο; Στο γεγονός ότι ο «πανίσχυρος», «αξιόμαχος» και «άρτια οργανωμένος» στρατός του, εδώ και δύο μήνες πολεμούσε κατά των Κούρδων άτακτων ανταρτών και δεν μπορούσε να καταλάβει μια πόλη, ενώ τον έχει κάνει εξωφρενών η μεταφορά σωρηδόν από τη Συρία στην Άγκυρα των φέρετρων με τις σορούς των στρατιωτών του.
Βαδίζει και παραμιλά!
Στην προσπάθειά του να σπείρει τον εκφοβισμό στους γείτονες, βαδίζει και παραμιλά… κάνοντας λόγο ακόμη και για «κακούς γείτονες». Ασφαλώς, το κάνει για να διατηρήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό μέτωπο, να ανεβάσει το χαμένο ηθικό, αλλά, και για να αιτιολογήσει τον συνεχόμενο μαζικό εξοπλισμό της χώρας του. Ποιοι είναι οι «κακοί γείτονες»; Η Κύπρος που κατέχει το 40% των εδαφών της, η Ελλάδα με τις απανωτές παραβιάσεις του εναερίου χώρου της και των χωρικών υδάτων της και η Συρία με το Ιράκ που όποτε θυμάται εισβάλλει κατατρέχοντας τάχα Κούρδους αντάρτες.
Καθόλου τυχαίο και το τελευταίο παραλήρημά του κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Σαγγάριο, όπου επικαλούμενος τη Μικρασιατική καταστροφή και τη σφαγή των Ελλήνων, προέβη στην προσβλητική αναφορά ότι, «γλιτώσατε να γίνετε παστά ψάρια και πέσατε στη θάλασσα». Καταλήγοντας, ανέφερε, «Το είπα και θα το ξαναπώ, εμείς δεν έχουμε βλέψεις στα εδάφη και την κυριαρχία άλλων». Ο άνθρωπος είναι προφανές πως έχει χάσει το μέτρο της λογικής. Ούτε αντιλαμβάνεται πλέον τι λέει.
Ανισόρροπη προσωπικότητα
Η τελευταία του δήλωση πώς «δεν έχουν βλέψεις στα εδάφη και την κυριαρχία άλλων», αναδεικνύει και την ανισόρροπη πλευρά της προσωπικότητάς του. Η μόνη χώρα στην περιοχή που έχει βλέψεις στα εδάφη και την κυριαρχία των γειτονικών της χωρών είναι η Τουρκία και αυτό είναι σαφέστατο μέσα από τις αναφορές των αξιωματούχων της που φροντίζουν κάθε φορά να τονίζουν τις επεκτατικές τους βλέψεις κάνοντας επαναπροσδιορισμό των συνόρων, με ιδιαίτερη μνεία στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Κατάφερε να φέρει τη χώρα του σε μια διαρκή περίοδο κρίσης με όλους σχεδόν τους γείτονες της (και όχι μόνο). H Τουρκία περνά μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και δείχνει ότι είναι διατεθειμένη να φτάσει στα άκρα και να παρασύρει όποιον βρεθεί στο διάβα της για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ηγέτη της.
