Πρωί του περασμένου Σαββάτου, ξύπνησα αργά, άνετα και χαλαρά, αφού το ρεπό της ημέρας μου έδινε το δικαίωμα αυτό. Κινήθηκα στο σπίτι ως συνήθως, επαναλαμβάνοντας για μια ακόμα φορά, μηχανικά την καθημερινότητά μου. Αφού δουλειά δεν θα πήγαινα, ο χρόνος μου ανήκε και μου επέτρεπε να μη βιάζομαι. Πρώτα-πρώτα στο μπάνιο για ένα γρήγορο φρεσκάρισμα, πολύ γρήγορο όμως, έχοντας τη χαρά να παραμείνω με τις πιτζάμες. Το καθημερινό πρωινό μπάνιο αναβάλλεται για αργότερα. Ακολούθησε η ιερή ώρα του νέσκαφε και η ιεροτελεστία με την οποία το φτιάχνω. Χτύπησα τη ζάχαρη με τον καφέ, ώσπου να αφρίσει και μετά το ζεστό νερό. Κάθισα στον καναπέ μου, απολαμβάνοντας τη χαρά του καθαρού μυαλού, χωρίς καμιά έγνοια. Ήταν η στιγμή της πραγματικής μου ξεκούρασης από την πίεση της βδομάδας που πέρασε. Αφού κατέβασα την πρώτη γουλιά, σηκώθηκα να ανοίξω την πόρτα του μπαλκονιού μου για να αφήσω το φως της ημέρας, να περιλούσει το πρόσωπό μου. Μιας ημέρας ανοιξιάτικης που πάει να γίνει καλοκαιρινή. Επιτέλους, το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών, με το Σάββατο να είναι η αγαπημένη μέρα, αφού έπεται η Κυριακή, άλλο ένα εικοσιτετράωρο σχόλης. Προχωρώ για να ανοίξω την πόρτα, και δεν μπορώ, κάτι βρίσκεται πίσω από αυτή που την εμποδίζει. Σπρώχνω δυνατά και το τρίξιμο ανάμεσα στην πόρτα και στα σπασμένα γυαλιά, με κάνουν να ανατριχιάσω, ενώ την ίδια ώρα ένας φόβος με διαπερνά. Τι συμβαίνει; Αναρωτιέμαι. Βγαίνοντας προσεκτικά στο μπαλκόνι μου, αντικρίζω σπασμένα γυαλιά μπίρας. Μάλλον, κάποιος μεθυσμένος περνώντας από το δρόμο, βρίσκομαι στον πρώτο όροφο, έριξε το μπουκάλι μπίρας, προφανώς μετά τα μεσάνυκτα, με αποτέλεσμα τα σπασμένα γυαλιά να μπλοκάρουν την πόρτα. Πραγματικά πανικοβλήθηκα, με τόσα που συμβαίνουν κάθε μέρα. Να είναι ένα τυχαίο γεγονός, που δεν πρέπει να λάβω υπόψη, αφού ίσως κάποια παιδιά να περνούσαν από κάτω και έτσι για την πλάκα έριξαν το μπουκάλι; Να είναι κάποιοι, που ίσως κάποια άλλη φορά γίνουν πιο επικίνδυνοι, αφού πριν ενάμιση περίπου μήνα η κυρία που μένει κάτω από μένα, ξύπνησε ένα πρωί και διαπίστωσε ότι της είχαν τρυπήσει όλα τα λάστιχα του αυτοκινήτου; Το εν λόγω περιστατικό πέραν του ότι μου χάλασε μια πολλά υποσχόμενη μέρα, και ίσως να φαίνεται «ανώδυνο» μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, μικρά ή μεγάλα εγκλήματα, δεν παύει να αποτελεί έγκλημα, από όποιον κι αν προκλήθηκε. Και το χειρότερο, είναι πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνειδητοποιούμε πως η ζωή μας άλλαξε τόσο πολύ, που αναπόφευκτα χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στον διπλανό μας!
lenia.karatzia@phileleftheros.com