* Το καλοκαίρι μας αφήνει σιγά-σιγά. Και μαζί του, μας αφήνουν οι διακοπές, το ραχάτι, ο προγραμματισμός των σύγχρονων Μαγκελάνων για τις ανακαλύψεις της νέας Αμερικής και οι λοιπές καθιερωμένες ασθένειες της εποχής ετούτης. Ας κάνουμε, λοιπόν, ένα πρώτο ταμείο για να δούμε πού πατάμε και πού πηγαίνουμε. Με άλλα λόγια, ας δούμε τι θα επέλεγαν οι μπουκ για τον μίστερ και τα όσκαρ του καλοκαιριού:

* Όσκαρ Πρωτοτυπίας: Οι πολιτικοί και η πολιτική. Εκατό χρόνια τούρκικα, ο ίδιος χαβάς. Βρέξει χιονίσει ή μας κάψει η θερμοκρασία, το γαϊτανάκι των συσκέψεων γύρω από τα ίδια και τα ίδια θέματα τα οποία κλωθογύριζαν οι προηγούμενοι και προπροηγούμενοι. Κόντρες σε τηλεστούντιο για χιλιοειπωμένα ζητήματα, επιστολές προς τα υπουργεία για τα προβλήματα που έστελναν και ξαναέστελλαν οι προκάτοχοί τους και διαβεβαιώνουν ότι θα φροντίσουν κάθε πιθανό και απίθανο ζήτημα.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε…

Τα φεστιβάλ των κοινοτήτων με πρώτες φίρμες Ελλαδίτες αοιδούς Γ’ Εθνικής- άνευ ανθυποψηφίου. Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης δεν μένει πια εδώ, τα όσα μας μάθαινε το Πάφος 2017 έχουν ξεχαστεί πια και σιγά-σιγά γυρίσαμε στα ίδια: Λίγο ρέσι, λίγη μπίρα και την τραγουδιάρα μου στις πλατείες των χωριών.
Για να κάνουμε και την αυτοκριτική μας πάντως, λίγοι είχαμε συνειδητοποιήσει στην Κύπρο τη δυναμική του θεσμού της ΠΠΕ και ακόμη λιγότεροι είχαμε πιστέψει στη χρησιμότητα παρόμοιων θεσμών των κουτόφραγκων. Όσο μεγαλώνει η χρονική απόστασή μας, όμως, από το έτος ορόσημο, οι μνήμες του καθενός μας δεν σταματούν να εκπλήσσουν τους εαυτούς μας με το εύρος και την ποιότητα του έργου που αξιωθήκαμε να ζήσουμε.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

* Όσκαρ γεννούν και τα κοκόρια μου: Οι άνθρωποι του τουρισμού, δεν πα ’να καίγεται το σύμπαν γύρω μας; Τα ξενοδοχεία είναι φίσκα, οι παραλίες έχουν περισσότερα ξεροψημένα κορμιά από κόκκους άμμου, μπιραρίες, καφετερίες και εστιατόρια χτυπούν διπλοβάρδιες για να καλύψουν τις παραγγελίες και οι επιχειρηματίες σπάζουν το κεφάλι τους για να βρουν νέα αιτία να κλαψουρίσουν.

* Όσκαρ Επανάληψη Μήτηρ Μαθήσεως: Το Κυπριακό. Για 238η φορά μας προετοιμάζουν ότι έρχεται η τελευταία μας ευκαιρία. Ούτε ο Πήτερ Σέλλερς στο «Πάρτι» δεν δέχθηκε τόσους πυροβολισμούς και δεν εξέπνευσε τελικά, παριστάνοντας τον αφελή κομπάρσο στη μάχη.

* Όσκαρ διεθνιστικής αφασίας: Άκουγα τις προάλλες μια εκπρόσωπο πολιτικού σχήματος να βάλλει κατά εκπροσώπου του ΕΛΑΜ για τη θέση του ότι οι ροές μεταναστών στην Κύπρο δημιουργούν μείζον θέμα.
Είτε συμφωνείς με τη θέση αυτή είτε όχι, είτε αναγνωρίζεις το δικαίωμα στον συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό να έχει άποψη είτε όχι, είτε θεωρείς τους ΕΛΑΜίτες αποδεκτή συνισταμένη του κοινοβουλευτικού τόξου είτε όχι, στα σίγουρα, πάντως, η απάντηση στο θέμα δεν μπορεί να είναι το καινοφανές μοτίβο στο οποίο έπαιζε η εκπρόσωπος: «Όλοι οι Κύπριοι είμαστε ένα μπαστάρδεμα λαών και γονιδίων, γι’ αυτό ας μην είμαστε ρατσιστές».
Έλεος!