Γιατί να ψηφίσω;

Έγραφα την περασμένη Κυριακή για τα παπαγαλάκια του Αβέρωφ που εργολαβικά διασύρουν τον Κιζίλγιουρεκ. Δεν θα επαναλάβω τα ίδια, απλώς θα υπενθυμίσω τις ελληνοχριστιανικές ιαχές στο συνέδριο και τις εθνικιστικές κορώνες της Σταύρου. Εκεί που πήγαινε να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, ξαναφούντωσε η συζήτηση μ’ ένα κτύπημα μάλιστα μέσα από τα σπλάχνα της παράταξης. Η κόρη του ιδρυτή του κόμματος άδειασε τη σημερινή ηγεσία, στηρίζοντας τον Τουρκοκύπριο υποψήφιο. Πλην, όμως, υπέπεσε σ’ ένα θανάσιμο αμάρτημα. «Τόλμησε» να παροτρύνει τους συναγερμικούς να ψηφίσουν το κόμμα τους, υπενθυμίζοντας τη στάση του ΑΚΕΛ το 2004. 

Τα κόκκινα παπαγαλάκια αυτή τη φορά έπαθαν κάτι σαν ομαδική παράκρουση! Και μετέτρεψαν την Καίτη Κληρίδου σε σάκο του μποξ, με τέτοιο φανατισμό που προκαλεί αμηχανία σε κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο. Θυμήθηκαν ακόμα και την ατάκα του Κληρίδη για την «ττενέκκα», εξηγώντας μας ότι η κάθε ψήφος καταλήγει στο κόμμα. Και δεν σκέφτηκαν προφανώς, με το μικρό μυαλό τους, ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει για όσους μη ΑΚΕΛικούς θα ψηφίσουν π.χ. τον Κιζίλγιουρεκ. Ή μήπως κάποιοι το σκέφτηκαν αλλά έπαιξαν μικροκομματικά παιχνίδια; 

Σε κάθε περίπτωση και σε πείσμα αυτής της μικρόνοιας, υποστηρίζω ευθέως ότι οι υπεύθυνοι πολίτες πρέπει ν’ απαντήσουν με πολιτική θέση και όχι με την αποχή. Προφανώς και η ψήφος θα καταλήξει στον κομματικό κορβανά. Είναι βέβαιο επίσης ότι το κάθε κόμμα, όταν κάνει εκλογικό ταμείο, θα προσπαθήσει να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη. Αξίζει όμως ένα τέτοιο τίμημα, γιατί η αποχή μπορεί να επιφέρει χειρότερες συνέπειες. 

Κατ’ αρχάς η αποχή ευνοεί την ακροδεξιά. Το φρένο ειδικά στο ΕΛΑΜ, που εκπροσωπεί ό,τι πιο αναχρονιστικό, πρέπει να είναι το ζητούμενο για κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο ψηφοφόρο. Απ’ εκεί και πέρα, συντρέχουν και άλλοι λόγοι γιατί να ψηφίσει κανείς. Ξεκινώντας από τον καταλυτικό ρόλο που παίζει η Ευρώπη στην καθημερινότητά μας. Τηλεγραφικά θ’ αναφέρω κάποια νούμερα, ότι απορροφήσαμε για παράδειγμα 1 δισ. από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία (για την εξαετία 2014 – 2020), ενώ κατά την περίοδο 1987 – 2017 36.400 Κύπριοι επωφελήθηκαν από τα προγράμματα της ΕΕ για την εκπαίδευση, την κατάρτιση και τη νεολαία. Είναι όμως και άλλα, όπως τα έργα υποδομής που έγιναν με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ή ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας που ίσως να μην γινόταν αλλιώς. Όλες οι ουσιώδεις αποφάσεις για τη ζωή μας λαμβάνονται στην Ευρώπη, οπότε έχει σημασία ποιοι θα κερδίσουν τις έξι έδρες. Πρέπει να είναι άνθρωποι δημοκράτες και με παιδεία ώστε να μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν στον ρόλο τους. 

Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί να ψηφίσω;» λοιπόν, βρίσκεται σε όλα τα πιο πάνω. Όσο για το πρόσωπο, το επιλέγει ο καθένας με τα δικά του υποκειμενικά κριτήρια, γνωρίζοντας βεβαίως ότι τα κόμματα θα «αξιοποιήσουν» τις ψήφους μας κατά πώς τα συμφέρει. Ελπίζω να μην ακουστεί ρομαντικό, αλλά θα συμπληρώσω και κάτι τελευταίο: ότι υπάρχει και η πατρίδα. Η οποία χρειάζεται τη δική μας ενεργή στάση για να μην καταλήξει έρμαιο των κομματικών ορέξεων του κάθε στενόμυαλου φανατικού.

stavros.christodoulou@phileleftheros.com