Πέρασαν, λοιπόν, στην ιστορία και οι Ευρωεκλογές του 2019. Με όλα τα χαρακτηριστικά που σηματοδότησαν την προεκλογική περίοδο και για την οποία αποκομίσαμε γεύσεις στο απόλυτο. Είναι αρκετά εκείνα που της έδωσαν ένα ξεχωριστό χρώμα σε σχέση μ’ εκείνες του παρελθόντος. Η κάλπη είναι εκείνη όμως που γι’ άλλη μια φορά απέβη ο πραγματικός κριτής, με το αποτέλεσμα που προέκυψε ψες απ’ αυτήν και όπως μπορούμε να το διαβάζουμε σήμερα. Είτε από την ίσια είτε από την ανάποδη…
Ούτως ή άλλως η επόμενη μέρα προσφέρεται και σαν ο κατάλληλος καιρός, η ιδανική ευκαιρία, για μια αυτοκριτική. Όσο κι αν παραμένει εντελώς άγνωστη υπόθεση στο μενού που καθημερινά σερβίρεται… Κυρίως για επαναπροσδιορισμό της πορείας μας και τη διαμόρφωση επιτέλους υγιών προσανατολισμών, μέσα από μια πιο νηφάλια σκέψη. Τα ποσοστά είναι εκεί και προσφέρονται για τις όποιες αποτιμήσεις και ερμηνείες ή ακόμα και παρερμηνείες… Απ’ εκεί και πέρα το ζητούμενο είναι κατά πόσο κάποιοι είναι ικανοί ν’ αποτολμήσουν την υπέρβαση από το μίζερο και καταθλιπτικό σκηνικό που γι’ άλλη μια φορά, με τόση επιμέλεια, είχε στηθεί προεκλογικά. Με τους απόλυτους συμβιβασμούς σε κομματικές και προσωπικές στοχεύσεις και φιλοδοξίες, εις βάρος πολλές φορές του Δημοσίου, ακόμα και του εθνικού συμφέροντος. Τη στιγμή μάλιστα που τρέχουν τόσο σοβαρά θέματα, με την Τουρκία εντός της ΑΟΖ και την κοινωνία ν’ αναζητεί απεγνωσμένα σωσίβια για να καταπιαστεί. Άλλωστε, το πιο ξεκάθαρο μήνυμα της κάλπης είναι αδιαμφισβήτητο. Ο απλός πολίτης βαρέθηκε τα καθημερινά κονταροκτυπήματα που μαίνονται ανηλεώς για το κομματικό και προσωπικό συμφέρον και όφελος. Κουράστηκε να είναι θεατής σε παιχνίδια εντυπώσεων που οργιάζουν από τα πιο μικρά και ασήμαντα της καθημερινότητάς του μέχρι τα πιο σοβαρά. Ψάχνει απεγνωσμένα ανθρώπους με ανιδιοτέλεια και που ν’ αγαπούν πραγματικά την πατρίδα τους για να μπορέσει να τους εμπιστευτεί. Ίσως αυτό να είναι το πιο σημαντικό μήνυμα της επόμενης μέρας και όχι ποιος εξασφάλισε αυξημένα ή μειωμένα ποσοστά, ποιος έχει την εντύπωση ότι βγαίνει νικητής ή ηττημένος, πού κατέληξε τελικά η περιβόητη 6η έδρα.
Η προεκλογική περίοδος που μας οδήγησε στο σήμερα είχε όντως τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η ένταση και οι διαξιφισμοί πατούσαν καθημερινά κόκκινο, οι κομματικές σκοπιμότητες σκαρφάλωσαν στα ύψη και η εκφορά πολιτικού λόγου, εκτός μεμονωμένων εξαιρέσεων, είχε διολισθήσει σε ανυπόφορα επίπεδα. Στείρα συνθηματολογία κατάντησε ο φθηνός και βολικός λόγος, που ευδοκιμεί παντού, ενώ στα αζήτητα παραμένει μονίμως η συναίνεση που κοσμεί μόνο πανηγυρικούς και επετειακούς λόγους. Γι’ αυτό και οι πολίτες αυτού του τόπου ζητούν εναγωνίως το αυθεντικό, το ποιοτικό, το αληθινό. Απαιτούν από την ηγεσία τους πραγματική ενασχόληση με τα σοβαρά ζητήματα του τόπου, ν’ αναπτύξουν ευαισθησίες που να πείθουν…
Η επόμενη μέρα δεν προσφέρεται τελικά για οποιαδήποτε άλλα φτιασιδώματα. Παρά μόνο για να αντικρίσουν κατάματα τον πολίτη όσοι επιθυμούν να είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και ν’ αναλάβουν επιτέλους ευθύνες. Με την πραγματική έννοια των όρων. Τα περιθώρια έχουν γι’ αυτό στενέψει δραματικά…
