Η φιλοσοφία έχει πολλά να ανακαλύψει ακόμη. Χιλιάδες φιλοσοφικά έργα έχουν χαθεί στους αιώνες και οι δευτερεύουσες μαρτυρίες δεν είναι πάντοτε αξιόπιστες. Στη χειρότερη περίπτωση δημιουργούν βολικούς μύθους που αλλοιώνουν την προσωπικότητα και διδασκαλία φιλοσόφων. Ο Αντισθένης (π. 445-360 π.Χ.), για παράδειγμα, είναι γνωστός ως ο ιδρυτής της Κυνικής φιλοσοφίας και δάσκαλος του Διογένη του Κυνικού. Αν και το έργο του δεν έχει σωθεί (παρά μόνο αποσπασματικά), του αποδίδονται 70 τίτλοι βιβλίων με θέματα από την ηθική ως την λογοτεχνική κριτική, την επιστημολογία, τη θεολογία, την οντολογία, τη λογική κ.ά. Εντούτοις, η σύνδεσή του με την Κυνική φιλοσοφία (που δημιουργήθηκε αιώνες μετά τον θάνατό του) τείνει να αναιρεθεί σήμερα.
Οι περισσότεροι φιλόσοφοι μετά τον Σωκράτη ήθελαν κατά κάποιον τρόπο η φιλοσοφία τους να έχει σχέση με τη διδασκαλία του και να καλούνται Σωκρατικοί (Φιλόδημος, Περί των Στωικών, 339 11.1-6), όπως οι Κυνικοί και οι Στωικοί (Κικέρων, De oratore 3.61-2). Εάν ο ιδρυτής της Σχολής τους ήταν ένας μαθητής του Σωκράτη, αυτό θα προσέδιδε την αίγλη που χρειαζόταν οι οπαδοί να ακολουθήσουν. Ίσως γι’ αυτό θεωρήθηκε ιδρυτής της Κυνικής φιλοσοφίας και δάσκαλος του Διογένη, μια άποψη που απαντάται πρώτη φορά στον Κλήμη τον Αλεξανδρέα (2ος -3ος αι. μ.Χ.) και υποστηρίζεται στη συνέχεια από τον Διογένη Λαέρτιο (3ος αι. μ.Χ.). Αντίθετα, o Κικέρωνας (1ος π.Χ. αι.) αφήνει να εννοηθεί ότι ο Αντισθένης μοιράζεται τις ίδιες απόψεις με τον Σωκράτη (Tusculanae Disputationes, 5.9).
Η σύγχρονη φιλοσοφική έρευνα τον ανακαλύπτει εκ νέου επιχειρώντας να συνδέσει τα κομμάτια του πολυδιάστατου έργου του. Σε αντίθεση με τη φήμη του κατά την αρχαιότητα, οι μαρτυρίες και τα αποσπάσματά του συγκεντρώθηκαν και μεταφράστηκαν στην αγγλική γλώσσα μόλις το 2015, από την Susan H. Prince. Ο Αντισθένης υπήρξε μια εξέχουσα προσωπικότητα και ένας από τους κοντινότερους φίλους του Σωκράτη. Λέγεται ότι δεν έφευγε ποτέ από το πλευρό του δασκάλου και φίλου του. Μάλιστα, μετά τον θάνατο του Σωκράτη, φαίνεται να είναι ο υπεύθυνος για την εξορία του Ανύτου και την εκτέλεση του Μελήτου (των δύο κατήγορων του Σωκράτη). Στο Συμπόσιον, ο Ξενοφών παραθέτει έναν διάλογο μεταξύ Σωκράτη και Αντισθένη, όπου ο πρώτος ζητά να μάθει από τον Αντισθένη πώς είναι τόσο αυτάρκης έχοντας τόσο λίγα:
«Και τώρα», είπε ο Σωκράτης, «πες μας εσύ, Αντισθένη, γιατί, ενώ έχεις τόσο λίγα, καυχιέσαι για τον πλούτο σου». «Διότι, φίλοι μου, πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τα πλούτη ή τη φτώχεια στο σπίτι τους αλλά στην ψυχή τους. […] Κι αυτό επειδή βλέπω πολλούς ιδιώτες οι οποίοι, μολονότι έχουν πολλά χρήματα, πιστεύουν ότι είναι τόσο φτωχοί, ώστε υποβάλλονται σε μύριους κόπους και κινδύνους για να αποκτήσουν περισσότερα· […] Αυτούς λοιπόν εγώ τουλάχιστον τους συμπονώ βαθιά για τη βαριά τους αρρώστια. Διότι μου φαίνεται πως πάσχουν από το ίδιο νόσημα με εκείνους που, όσα κι αν αποκτήσουν και όσα κι αν φάνε, δεν χορταίνουν ποτέ. Όσο για μένα, έχω τόσο πολλά, ώστε εγώ ο ίδιος δυσκολεύομαι να υπολογίσω την αξία τους […] Αλλά το πιο εκλεκτό από όσα κατέχω το βλέπετε: Έχω πάντα ελεύθερο χρόνο για να βλέπω τα αξιοθέατα και για ν’ ακούω τα αξιάκουστα και ―πράγμα που εγώ εκτιμώ πάνω απ’ όλα― να περνώ χωρίς άλλες φροντίδες τις μέρες μου συντροφιά με τον Σωκράτη. Όπως εγώ έτσι κι εκείνος δεν θαυμάζει όσους έχουν το περισσότερο χρυσάφι, αλλά έχει πάντα συντροφιά αυτούς που συμβαίνει να του αρέσουν. Έτσι μίλησε ο Αντισθένης», (Ξενοφώντος, Συμπόσιον 4.34–4.44).
Είναι γεγονός ότι παρά την πληθώρα των πηγών σε σχέση με άλλους φιλοσόφους ο Αντισθένης παραγκωνίστηκε ως φιλόσοφος. Ωστόσο, υπήρξε ένας μείζων στοχαστής της αρχαιότητας, ένας εξαίρετος συγγραφέας με έργο απροσπέλαστο έως σήμερα λόγω της αποσπασματικότητάς του. Ένας άξιος συνομιλητής και φίλος του Σωκράτη.
