>Σύμφωνοι, αλλά από εκεί και πέρα ακολουθεί το ερώτημα τού «πώς ορίζεται ένα πολιτικό κόμμα;». Ερώτημα στο οποίο ομολογώ ότι επί χρόνια δεν έχω βρει ολοκληρωμένη απάντηση.
Ο κόσμος είναι γεμάτες από «ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος» και αυτή είναι μια από τις ασύλληπτες ομορφιές των κοινωνιών του. Απώτερος στόχος είναι να γίνουν πράγματα προς όφελος της κοινωνίας, μέσα σ’ έναν κόσμο με ανθρωπισμό, ευαισθησία και δικαιοσύνη. Η προοπτική, όμως, να μετατραπεί κάθε ομάδα «ειδικών ενδιαφερόντων» σε αυτόνομο κόμμα, το οποίο –μεταξύ μας– θα λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά σαν μοχλός πίεσης, όσο ρομαντικό κι αν ηχεί, δεν μου «κάθεται» ως πολιτικό. Πολιτικό, πρωτίστως, είναι να βλέπεις όλη την εικόνα. Και όχι μόνο αυτήν που ενδιαφέρει το καταστατικό σου!
>Και στην όλη «εικόνα» του συγκεκριμένου θέματος υπήρχαν πολλά τα οποία το πλήρως εγκαθιδρυμένο κόμμα δεν είδε, ή δεν θέλησε να δει. (Υστερόγραφο: Όσα γράφω εδώ ισχύουν και για άλλα κόμματα όπως των Κυνηγών, αύριο-μεθαύριο –ποιος ξέρει;– των Αντικαπνιστών ή και Καπνιστών, των Χορτοφάγων ή Κρεατοφάγων…)
Η Άμπερ Γκάιγκερ, πρώην αστυνομικός στο Ντάλας, ΗΠΑ, καταδικάστηκε την περασμένη Τετάρτη σε ποινή φυλάκισης 10 ετών για τη δολοφονία του άοπλου μαύρου γείτονά της, μέσα στο δικό του διαμέρισμα. Ήταν Σεπτέμβρης του 2018 όταν η Γκάιγκερ επέστρεψε αργά το βράδυ κατάκοπη στην πολυκατοικία της και μπήκε κατά λάθος στο διαμέρισμα του πιο πάνω ορόφου, βρίσκοντας μάλιστα και την πόρτα ανοικτή. Μπροστά της είδε τον Μπόθαμ Τζην και, πιστεύοντας ότι ήταν διαρρήκτης, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Μόνο όταν κοίταξε προσεκτικότερα γύρω της και είδε το εσωτερικό του διαμερίσματος κατάλαβε το φοβερό λάθος που έκανε και παραδόθηκε. Το δικαστήριο την καταδίκασε για ανθρωποκτονία. Οι ένορκοι συνεδρίασαν περίπου 2 ώρες για να αποφασίσουν. Μόλις ανακοινώθηκε η ποινή, και ενώ απ’ έξω φίλοι και συγγενείς του θύματος φώναζαν «no peace, no justice» («χωρίς δικαιοσύνη, καμιά ειρήνη»), ο αδελφός του Μπόθαμ, Σεμ, είπε δυο λόγια για την απόφαση. Είπε ότι συγχωρεί τη γυναίκα που σκότωσε τον αδελφό του, σηκώθηκε από τη θέση του, ζήτησε άδεια από το δικαστήριο να πλησιάσει την πρώην αστυνομικό και να την αγκαλιάσει πριν τη μεταφέρουν στη φυλακή, το δικαστήριο είπε «ναι», και αυτός το έκανε. Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες σκηνές συγχώρεσης που έχουμε δει ποτέ. Ως και η δικαστής δάκρυσε, και κατέβηκε και αυτή από την έδρα για να την αγκαλιάσει.
> Σ’ αυτό το link μπορείτε να δείτε τη σκηνή όλη: https://youtu.be/fIzxzl5KfSk
Στην 1η προκριματική σειρά των 5.000 μ., στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που ολοκληρώνεται σήμερα στην Ντόχα, συνέβη το εξής συγκλονιστικό: Έχουν τερματίσει 18 αθλητές. Στον στίβο βρίσκονται ακόμα δύο άνδρες. Στα τελευταία 300 μ. ο Jonathan Busby από την Αρούμπα παραπαίει. Τότε ο Braima Suncar Dabo από τη Γουινέα Μπισσάου τού δίνει το χέρι του, και τερματίζουν και οι δύο μαζί. Ο Busby καταρρέει, κλαίγοντας από συγκίνηση. Ο Dabo, όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους τι τον έκανε να προβεί σε «αυτήν τη μεγαλειώδη ενέργεια», τους κοίταξε έκπληκτος και απλώς χαμογέλασε.
> Δείτε το βίντεο εδώ: https://www.nytimes.com/2019/10/02/us/amber-guyger-sentencing.html
(*) Αυτά που διέφυγαν της προσοχής μας, που υποτιμήθηκαν ειδησεογραφικά, ή που αξίζει να αναδείξουμε πιο πολύ.
