Απομένουν οκτώ μήνες μέχρι τις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι όλα τα κόμματα έχουν θέσει τις εκλογές εδώ και καιρό σε πρώτο πλάνο.
ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Αλληλεγγύη έχουν ήδη αποφασίσει μέσω των συλλογικών τους οργάνων να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου. Την περασμένη Κυριακή εξήγγειλε υποψηφιότητα και ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών Γιώργος Λιλλήκας. Δεδομένο θεωρείται ότι την Προεδρία θα επαναδιεκδικήσει και ο Νίκος Αναστασιάδης. Επίσης δεδομένο θεωρείται ότι το ΑΚΕΛ θα «κατεβάσει» δικό του υποψήφιο και ότι δεν θα υποστηρίξει κάποιον από τους άλλους τρεις. Οι Οικολόγοι φαίνεται ότι γέρνουν περισσότερο προς την υποστήριξη της υποψηφιότητας του Νικόλα Παπαδόπουλου. Το ΕΛΑΜ αποκλείεται να υποστηρίξει κάποιον από τους τέσσερις προαναφερθέντες υποψήφιους. Με αυτά τα στοιχεία, λοιπόν, τέσσερις θα είναι οι βασικοί υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές.
Αφού τελικά τα κόμματα αποφάσισαν να κατεβάσουν τέσσερις υποψήφιους. Θα ήθελα κάποιον να μας εξηγήσει πώς κατά καιρούς μιλούν για πνεύμα ομοφωνίας και ομοψυχίας όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν για υποστήριξη ενός υποψηφίου. Οι ιδεολογικές διαφορές θα είναι πάντα εκεί. Όμως, το εθνικό συμφέρον πρέπει πάντοτε να υπερτερεί έναντι των άλλων διαφορών.
Τα σοβαρά ανοικτά κεφάλαια εξακολουθούν να είναι δύο. Κυπριακό και οικονομία. Το πρώτο δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη στάση της δική μας πλευράς, ωστόσο καταγράφονται διαφορετικές προσεγγίσεις όσον αφορά στη στρατηγική που ακολουθείται. Για το δεύτερο, βγήκαμε από τα μνημόνια και έκλεισαν τα κοινωνικά παντοπωλεία, εντούτοις η κατάσταση παραμένει δύσκολη, κυρίως στα θέματα της ανεργίας και της ανάπτυξης.
Όταν, λοιπόν, για το Κυπριακό και την οικονομία δεν υπάρχει κοινό έδαφος και συναντίληψη μεταξύ των κομμάτων, ποια ομοψυχία και ομοφωνία μπορεί να περιμένουν οι πολίτες. Οι τελευταίες ελπίδες ήταν στα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, τα οποία κι αυτά κατάφεραν να διασπαστούν.
Δικαίως οι απλοί πολίτες, όταν τους ανοίγεις κουβέντα για τις εκλογές, σου απαντούν αποστομωτικά… «μία από τα ίδια». Γεγονός το οποίο παραπέμπει και πάλι προς την αποχή για μία ακόμη φορά.
