Αγνοώντας σχεδόν τους πάντες που έλεγαν πως πρόκειται για μια ριψοκίνδυνη κίνηση που δεν θα έχει κανένα πολιτικό όφελος, αλλά αντίθετα θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα, η πρόεδρος της Βουλής των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι επισκέφτηκε τελικά την Ταϊβάν. Με το που πάτησε στο νησί, το οποίο η Κίνα δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί έδαφός έστειλε σαφές μήνυμα στις κινεζικές αρχές, διαμηνύοντας ότι η δέσμευση των ΗΠΑ για μία δημοκρατική Ταϊβάν είναι πιο σημαντική από ποτέ. 

Για όσους γνωρίζουν την πορεία της 82χρονης πολιτικού, το ταξίδι αυτό δεν ήταν έκπληξη. Η δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής παραμένει πιστή στην πολυετή της στάση ως επικρίτρια του Πεκίνου, σε πολλά ζητήματα ειδικά όμως σε ό,τι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η θαρραλέα στάση της, όμως δύσκολα θα βρει μιμητές. Εξαιτίας της αυξανόμενης δύναμης της Κίνας, οι περισσότεροι προτιμούν να κλείνουν τα μάτια και να μην αντιδρούν στο παραμικρό είτε αφορά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταπιέσεις μειονοτήτων ή εκτόξευση απειλών εναντίον μικρότερων και αδύναμων κρατών. 

Η Νάνσι Πελόζι είπε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την Ταϊβάν. Κανένας, όμως δεν ξέρει τι θα γίνει αν η Κίνα τελικά αποφασίσει να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα. Αν και απομακρυσμένη, εντούτοις μια σύγκρουση στην Ασία δεν πρέπει να θεωρείται εντελώς απίθανη. Οι κινεζικές αρχές είναι εξοργισμένες με την επίσκεψη και είναι πολύ πιθανόν να το εννοούν όταν λένε πως η Ουάσιγκτον θα πληρώσει ακριβό τίμημα.

Ποια θα είναι η στάση των ΗΠΑ αν η Κίνα τραβήξει το σχοινί και εκτροχιαστεί η κατάσταση; Πόση αλληλεγγύη θα επιδείξουν για την Ταϊβάν και μέχρι που θα φτάσει η βοήθεια που θα της παρέχουν; Αν σημειωθεί σύρραξη θα παρέχουν μόνο οικονομική και στρατιωτική βοήθεια όπως έκαναν και στην Ουκρανία ή θα στείλουν αμερικανικά στρατεύματα να πολεμήσουν τα κινεζικά;

Σαφώς, για τις ΗΠΑ, η Ταϊβάν είναι σημαντικότερη από την Ουκρανία τόσο οικονομικά όσο και στρατηγικά. Αυτό, όμως δεν εγγυάται στην Ταϊπέι πως δεν θα έχει την ίδια μεταχείριση με το Κίεβο. H Νάνσι Πελόζι υποσχέθηκε μεν συμπαράσταση στην Ταϊβάν, αλλά δεν είναι αυτή που παίρνει τις αποφάσεις. Αν η γενναία στάση της προέδρου της αμερικανικής Βουλής δεν βρει μιμητές, η Ταϊβάν ίσως κινδυνεύσει να μετατραπεί σε έναν άλλο Δαβίδ που τα βάζει με έναν Γολιάθ.