Πατώντας κανείς το πόδι του στη χερσόνησο του Ακάμα νιώθει ένα δέος. Τα καταπράσινα βουνά, τα οποία συνδυάζονται με τα καταγάλανα νερά, μας δημιουργούν το αίσθημα σεβασμού προς τη φύση και τα όσα διαμάντια μας χαρίζει. Επισκέφθηκα πρόσφατα τη μοναδικής φυσικής ομορφιάς περιοχή του Ακάμα και τα σχόλια αλλά και οι εκφράσεις στο πρόσωπο των τουριστών αλλά και των ντόπιων μόλις αντίκριζαν το μαγευτικό τοπίο, με έκαναν να νιώσω περηφάνια. Κοίτα σε τι χώρα ζω, σκέφτηκα.
Το προνόμιο που απολαμβάνουμε ζώντας στην Κύπρο, η θάλασσα και το βουνό να απέχουν τόσο λίγη ώρα το ένα από το άλλο είναι πολύ σπουδαίο, αλλά πολλές φορές δεν το αντιλαμβανόμαστε. Είναι κάτι δεδομένο για εμάς και ως γνωστόν, τα δεδομένα δεν τα πολυεκτιμούν οι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως και αυτοί που όχι μόνο δεν εκτιμούν τον τόπο τους, αλλά ούτε τον σέβονται.
Περπατώντας στον Ακάμα έπεσα πάνω σε κάτι που μου δημιούργησε οργή και λύπη. Σκουπίδια… Κάποιοι τρώνε, πίνουν, καπνίζουν και ανενόχλητοι πετάνε τα σκουπίδια τους όπου να ‘ναι. Γιατί για αυτούς, η γη και η φύση είναι το σκουπιδαριό τους. Να σας πω ότι ξαφνιάστηκα, θα πω ψέματα. Είναι φαινόμενα τα οποία παρατηρούμε κάθε χρόνο. Αλλά και πάλι θύμωσα. Στο κάτω-κάτω, αν σταματήσουμε να θυμώνουμε για τα εξοργιστικά πράγματα που βλέπουμε γύρω μας, τότε χανόμαστε. Οι εικόνες είναι ενοχλητικές και ντροπιαστικές. Τι να σκέφτονται άραγε οι τουρίστες, οι οποίοι ενώ επισκέπτονται ένα τόσο υπέροχο νησί βλέπουν πεταμένα σκουπίδια στη φύση;
Να μετατρέπεις μια πανέμορφη περιοχή με καταγάλανα νερά και καταπράσινη δασώδη περιοχή σε σκουπιδότοπο. Είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τις άδειες του καλοκαιριού, κάνουν αποδράσεις σε διάφορες περιοχές του νησιού μας είτε στο βουνό είτε στη θάλασσα. Τα ντροπιαστικά αυτά περιστατικά δεν αφορούν μόνο τον Ακάμα, αλλά πολλές περιοχές της Κύπρου, οι οποίες προσφέρονται για αποδράσεις.
Για να επιλέγουν να επισκεφθούν τη χώρα μας κάθε χρόνο και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες εκατομμύρια τουρίστες, σημαίνει πως έχουν προσδοκίες από αυτό που τους προσφέρει, αλλιώς θα πήγαιναν κάπου αλλού.. Δεν κάνουμε και κάθε μέρα διακοπές. Τα τενεκεδάκια, τα αποτσίγαρα, τα αποφάγια αφημένα όπου φανταστείς… Μια τέτοια εικόνα δεν μας τιμά καθόλου και σίγουρα πλήττει έναν από τους βασικότερους τομείς της οικονομίας της Κύπρου, που είναι ο τουρισμός.
Όταν οι ενήλικες πάνε με τα παιδιά τους στην παραλία ή στο βουνό και κάθονται εκεί όλη μέρα, τρώνε και πίνουν, το λογικό είναι πως φεύγοντας θα μαζέψουν οι ίδιοι μαζί με τα παιδιά όλα τα σκουπίδια για να τα πετάξουν στον κάλαθο που απέχει 10 άντε 20 μέτρα από εκεί που κάθονται. Πρέπει κάποιος να μας το πει για να το πράξουμε; Πόσο δύσκολο είναι να προβαίνουμε σε αυτή την τόσο απλή αλλά συνάμα τόσο σημαντική πράξη;
Τα παιδιά είναι αναγκαίο να μάθουν να έχουν περιβαλλοντική συνείδηση από μικρή ηλικία για να γίνουν οι ενήλικες, οι οποίοι δεν θα προκαλούν κακό στο περιβάλλον αλλά αντιθέτως θα παλεύουν για την προστασία του. Ναι, τα πρόστιμα για τους παραβάτες θεωρείται μια καλή λύση ώστε να μην προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις. Αλλά πάλι δεν θα μας σώσουν οι βαριές ποινές.
Αν ο καθένας πετούσε το σκουπίδι του όπου να ΄ναι δεν θα ήμασταν χώρα, αλλά ένας κάδος σκουπιδιών.
