Με μία τελική διαφοροποίηση μπορεί να ισχύσει η αλήθεια του σοφού αποφθέγματος του Λουκιανού που αλλάζει το αποτέλεσμα των επιλόχειων πόνων. Διότι στο αρχαίο κείμενο υποτίθεται ότι γεννήθηκε μυς, δηλαδή ποντικός.
Ενώ στο ψήφισμα των κυρίων υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το γέννημα ήταν μία σαπουνόφουσκα. Ένα ακόμα απατηλό εφεύρημα. Δεν γεννήθηκε ποντικός αλλά μία σκόπιμη πλάνη. Μία κοροϊδία. Διότι ναι μεν η Ρωσία του Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία και επιχειρεί να επιβάλει την αλλαγή της εικόνας της Πολιτείας που επιδιώκει, και δικαίως καταδικάζεται, αλλά και στην τραγωδία της Κύπρου επεσυνέβη το ίδιο, με τη διαφορά ότι η εγκληματίας Τουρκία ούτε καταδικάζεται, ούτε το κακούργημά της προκαλεί τον εμπτυσμό και την καταδίκη της από τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. που εμπαίζουν ασύστολα τη διεθνή κοινωνία, παρακάμπτοντας ολόκληρη την αλήθεια. Διότι εδώ ναι μεν κοιλοπονούσε το βουνό αλλά δεν γεννήθηκε «μυς». Γεννήθηκε ένα δύσμορφο τέρας που τείνει να αναγνωρισθεί με την ένοχη ανοχή των ψευδοσωτήρων της Ευρώπης. Και να δημιουργήσει το χείριστο αποτέλεσμα μίας απάτης που η Ε.Ε. στηρίζει και επιβάλλει, σε αντίθεση με τους θείους νόμους αλλά και των δεδομένων του πολιτισμού και της πολιτικής ηθικής που έπρεπε να διέπει την πολιτεία των Ευρωπαίων πολιτικών, που ορθώς καταδικάζουν τη Ρωσία αλλά δεν αγγίζουν την Τουρκία που διέπραξε το ίδιο ιστορικό έγκλημα και επί 48 χρόνια επιχειρεί να επιβάλει, ουρώντας περιφρονητικά στις διακηρύξεις της νέας επιδιωκόμενης γεωπολιτικής εικόνας.
Μισό σχεδόν αιώνα η Τουρκία κακουργεί σε βάρος της ιστορίας, του πολιτισμού και των αρχών της ελευθερίας και οι κύριοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης εθελοτυφλούν, γυρίζοντας τον αυχένα στην αντίθετη πλευρά. Διότι έτσι τους συμφέρει. Και ας μη μας κοροϊδεύουν. Γιατί πίσω από την εσκεμμένη παραμόρφωση του ουκρανικού δράματος, κρύβεται ουρλιάζοντας το κέρδος. Τα όπλα που χύνονται σωρηδόν στην Ουκρανία για αντίσταση στη ρωσική επιβουλή δεν «προσφέρονται» για την ψυχή της μάνας των συνενόχων αλλά προς όφελος του κορβανά των πολεμικών βιομηχανιών. Η πρόθυμη βρετανική παροχή όπλων στους Ουκρανούς θα δεσμεύει και τα τρισέγγονα των πολιτών της αδικοπαθαίνουσας χώρας! Γιατί η προσφορά μετατρέπεται έντεχνα σε κέρδος που αν δεν εξοφληθεί οι γαλαντόμοι θα αποδειχθούν μιμητές των Ρώσων. Θα εισβάλουν για να πιουν το αίμα του ουκρανικού λαού που οι πανηγυρισμοί του αποτελούν δείγμα αφέλειας.
Βέβαια στην περίπτωση της κραυγάζουσας αλήθειας, δεν απεκδύεται ευθυνών η δική μας πλευρά. Επειδή δεν έδρασε έγκαιρα και σωστά εξ αρχής. Ήξεραν οι κυβερνήσεις μας ότι η Τουρκία είχε συνεργούς και πολεμικούς σχεδιαστές της εισβολής και της κατοχής αλλά αντί να τους κατηγορήσουν απερίφραστα ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης, στον ΟΗΕ, στην Ε.Ε., έκλειναν τα μάτια και χαλιναγωγούσαν τη γλώσσα, κρύβοντας τη δική μας αλήθεια κάτω από το κόκκινο χαλί που στρώναμε για να τους υποδεχτούμε, κάθε φορά που οι επίσημοι προσκεκλημένοι της έρχονταν εν χορδαίς και οργάνοις στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας.
Ποιος έφτυσε τον αποδεδειγμένα σχεδιαστή της εισβολής Χένρυ Κίσινγκερ; Ποιος τον άρπαξε από τον γιακά και τον έστησε στον τοίχο, προσάπτοντας εναντίον του τις κατηγορίες της διεθνούς δικαιοσύνης; Μόνο ο ηθοποιός Τέλυ Σαβάλλας που καθύβρισε τον τυχοδιώκτη. Ποιος από τους «απεσταλμένους μας» μπήκε στο Φόρεϊν Όφις προσάπτοντας στους συνενόχους των Τούρκων τις κατηγορίες που το δίκαιο απέδιδε στους Άγγλους, όταν η αλήθεια ούρλιαζε ότι η αγγλική κυβέρνηση συνεργαζόταν στο ανοσιούργημα; Έκλιναν την οσφύ ενώπιον των Αμερικανών και τον αυχένα στους Άγγλους, όταν η πραγματικότητα αποκαλυπτόταν διεθνώς. Δίπλα μας εξελισσόταν το δράμα των διακόσων χιλιάδων προσφύγων, τα καταφύγια των χαρουπιών βούιζαν από τα κλάματα του κόσμου που λιμοκτονούσε, αιμορραγούσε και απελπιζόταν, που δεν έβλεπε πού την κεφαλήν κλείνει, αγωνιούσε και σπάραζε από το πάθος και οι ηγέτες μας έκαναν τους κωφάλαλους. Έσφιγγαν σε χειραψίες «φιλίας» τα χέρια των συνενόχων των Τούρκων, χωρίς να αγγίζουν τα πολυκλαμένα πρόσωπα των παιδιών των συνοικισμών που έμελλαν να μεγαλώσουν στις λάσπες των τόσων χειμώνων της κατοχής. Πρόκειται περί πολιτικής εθελοδουλίας που χρονολογείται παράπλευρα στην τουρκική επιβουλή και την αδικοπραγία. Οπότε εγείρεται θέμα διαφθοράς της πολιτικής συνείδησης. Και του ερωτήματος πώς η πολιτική των αδικοπραγούντων δεν αντιδρούσε, δεν αντιστεκόταν στη συνεχιζόμενη συνέργεια στο κακούργημα. Έμπαινε στα δημοσιογραφικά γραφεία αντιπρόσωπος του Προεδρικού και συμβούλευε να μην βρίζουμε τον Κίσινγκερ! Και γεννάται η απορία: Πώς προδιαγράφεται η επιβαλλόμενη αντίσταση των διεκδικητών της προεδρίας, μέσα από τα ανάρια νεφελώματα των σκοπιμοτήτων που ενδεχομένως να παραταθούν στο άμεσο πολιτικό μέλλον; Τα δεδομένα, άραγε, θα ακανθίνουν τη συνείδηση της επερχόμενης πολιτικής ηγεσίας; Θα συγκροτηθεί κράτος διαμαρτυρίας και απαίτησης; Και αν μεν παραταθεί η ίδια εθελούσια πολιτική των υποκλίσεων προς τι η αναμονή ελπιδοφόρων οραμάτων που φυσιολογικά αναπτύσσονται με την αλλαγή;
Οπότε η απορία εντείνεται: Οι εμφανιζόμενοι εραστές της εξουσίας ικανοποιούνται από τη διαγραφόμενη πολιτική ακολουθία ή απαιτείται νέα εμφάνιση ηγεσίας, εμφορουμένης από τις υποβολές της συνείδησης της εθνικής ανάγκης που εδραιώνεται στους πόθους του λαού μας, της κοινωνίας που υποφέρει και συντηρείται με τις ελάχιστες προσδοκίες ελευθερίας και αξιοπρέπειας; Οπότε προσεγγίζει η ώρα μέτρησης του βαθμού της αναργύρωτης δημοσιογραφίας και του υπολογισμού της ιερότητας της δρώσας λειτουργίας της τετάρτης εξουσίας.
*Πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
