ΕΑΝ η υπόθεση με τον 15χρονο, ο οποίος όπως καταγγέλθηκε υφίστατο εκφοβισμό από άλλα παιδιά (ο ένας φαίνεται να είναι ενήλικος κι ο άλλος ανήλικος) δεν δημοσιοποιείτο, κανείς δεν θα αντιδρούσε και καμία παρέμβαση δεν θα γινόταν. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικό είναι να βλέπουν το φως της δημοσιότητα τέτοιες υποθέσεις. Με προσοχή πάντα, ώστε να μην εκτίθενται πρόσωπα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανήλικα. Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνει πως στην κοινωνία υπάρχουν φαινόμενα εκφοβισμού, παρενοχλήσεων, βίας, μπούλιγκ. Άλλωστε από τέτοια φαινόμενα, μπούλιγκ, έχασε – ωςγνωστόν- τη ζωή του ένα παιδί. Για την υπόθεση του 15χρονου, τον οποίο δυο άλλα παιδιά, μεγαλύτερά του, έκλεισαν στο πορτομπαγκάζ αυτοκινήτου, πολλά μπορούν να αναφερθούν. Η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Δέσπω Μιχαηλίδου, σε δηλώσεις της (Ωμέγκα), αναφέρθηκε στην αύξηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς τόσο από παιδιά όσο και από ενήλικες. «Πρόκειται για καθημερινές διαπιστώσεις αυτής της έξαρσης», όπως συναφώς ανέφερε. Σύμφωνα με τα όσα είπε η κ. Μιχαηλίδου, ο εγκλεισμός επέφερε σημαντική αύξηση αυτού του φαινομένου τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο, επισήμανε ότι «δεν πρέπει να ρίχνουν το μπαλάκι της ευθύνης στην πανδημία. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως το διαδίκτυο, η παιδεία που παίρνουμε στο σπίτι μας, η φτώχεια, η οικονομική κρίση, οι οποίοι όλοι μαζί βοήθησαν στο να δημιουργηθεί ένα άγριο κλίμα με εντάσεις».
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα κοινωνικό φαινόμενο, που απασχολεί για χρόνια. Κατά περιόδους σημειώνονται εξάρσεις και τούτο πολλές φορές συνδέεται και από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην κοινωνία. Ασφαλώς και έχουν τη σημασία τους τα κοινωνικά δεδομένα, τα οποία πρέπει να αξιολογούνται και στη βάση αυτή να διαμορφώνονται και οι δράσεις. Είναι προφανές πως γνωρίζοντας τα δεδομένα, τα αίτια, μπορούμε ως κοινωνία να δράσουμε αμέσως και αποτελεσματικά. Το σημειώνουμε αυτό γιατί τα αντανακλαστικά μας σε αυτή τη χώρα δεν είναι τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε. Και συνήθως αντιδρούμε μετά από ένα γεγονός. Και τότε -μετά το γεγονός- πολλά λέγονται, επισημαίνονται. Το ζητούμενο, πάντα, είναι πώς τα όσα ανακοινώνονται, εξαγγέλλονται, να έχουν και συνέχεια.
ΠΕΡΑΝ όλων των πιο πάνω είναι σαφές πως υπάρχει ανάγκη συντονισμού και συνεργασίας των διαφόρων υπηρεσιών του κράτους. Από τη μία είναι η πρόληψη και από την άλλη ο γρήγορος εντοπισμός των περιστατικών βίας, που συμβαίνουν στην κοινωνία. Δεν θα πρέπει, σε καμία περίπτωση, να «κολλούν» οι κρατικές υπηρεσίες στη γραφειοκρατία. Οι καταγγελίες δεν μπορούν να γίνονται μπαλάκι μεταξύ των διαφόρων γραφείων, αρμοδίων και μη. Γιατί τότε χάνεται χρόνος και αυτό μπορεί να στοιχίσει και να υπάρξει επανάληψη των φαινομένων αυτών. Στην περίπτωση του 15χρονου αυτό συνέβη. Κανείς δεν αναλάμβανε να δράσει, καλυπτόμενοι πίσω από το πρωτόκολλο. Δεν αρκεί να ενοχλούμαστε, να θυμώνουμε και να αντιδρούμε. Το σημαντικό είναι να έχουμε αποτελέσματα. Κι αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται σχεδιασμός και αυτός απαραιτήτως να υλοποιείται. Χρειάζεται, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, συντονισμός, μέτρα και επαγρύπνηση. Αυτή τη στιγμή ένα είναι το δεδομένο, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε: Τα φαινόμενα βίας, διαφόρων μορφών, βρίσκονται σε έξαρση και χρειάζονται αντιμετώπιση.
