Στο άρθρο μου της 1ης Αυγούστου αναφέρθηκα επίμονα στη σημασία που έχει η διόρθωση της πορείας πλεύσης μας στη βάση της διεθνούς φυσιογνωμίας του Κυπριακού και του διεθνούς δικαίου, καθώς και της προστιθέμενης γεωστρατηγικής αξίας που έχει το νησί μας μετά την απόφαση των ΗΠΑ να μην εγκαταλείψουν την περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Αυτή η εξέλιξη φέρνει σε άμεση ανοικτή αντιπαράθεση ΗΠΑ και Τουρκία λόγω του ότι και η Τουρκία διεκδικεί να περάσει στα χέρια της τη στρατηγική σημασία της Κύπρου στα πλαίσια των νεοοθωμανικών οραμάτων του ισλαμικού καθεστώτος αυτής της χώρας. Φέρνει επίσης σε, προς το παρόν, συγκαλυμμένη αντιπαράθεση ΗΠΑ και Βρετανία λόγω του ότι η νέα στρατηγική διάταξη που προωθεί η Αμερική με τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-ΗΠΑ επηρεάζει αρνητικά τα βρετανικά συμφέροντα (Βάσεις) στην περιοχή. Σημειωτέον, δεν είναι η πρώτη φορά που τα συμφέροντα ιμπεριαλιστικών χωρών έρχονται σε σύγκρουση. Να θυμηθούμε το Σουέζ και την εθνικοποίηση της διώρυγας από τον Νάσερ όπου οι Αμερικανοί άφησαν μόνους κι αβοήθητους τους Αγγλογάλλους που τελικά έσπασαν τα μούτρα τους στην Αίγυπτο.
Να αναφέρουμε ακόμα ότι ο επεκτατισμός της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο (Συρία, Λιβύη, Καύκασος) έχει δημιουργήσει σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων με τη Γαλλία και την Ιταλία, ακόμα και με τη «σύμμαχό» της Ρωσία και βέβαια με όλες τις χώρες της Αν. Μεσογείου που δεν μπορούν να ανεχτούν αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οποία υπήρξαν υπόδουλοι για αιώνες.
Από την άλλη, εκτός των Βρετανών,που υποστηρίζουν υπογείως και υπούλως την Τουρκία, είναι και η Γερμανία που για δικά της οικονομικά συμφέροντα προσπαθεί να αποτρέψει τη λήψη μέτρων κατά της χώρας αυτής.
Με άλλα λόγια, θέλαμε δεν θέλαμε, το Κυπριακό διεθνοποιήθηκε από μόνο του λόγω των «εμπλεκομένων συμφερόντων» που τόσο ειρωνεύτηκαν κάποιοι και τώρα αυτά τα εμπλεκόμενα τούς κτυπούν κατακούτελα σαν τις μέλισσες του Ονήσιλου. Κάποιοι άρχισαν να καταλαβαίνουν.
Κάποιοι άλλοι δυστυχώς όχι. Μετά την αλλαγή της ηγεσίας του ΑΚΕΛ έτρεφα κάποιες αμυδρές ελπίδες ότι η αλλαγή ηγεσίας θα μπορούσε να φέρει και αλλαγή στη θεώρηση του Κυπριακού. Παρακολουθώ προσεκτικά πρωτοκλασάτα στελέχη σε συζητήσεις από τηλεοράσεως ή συνεντεύξεις στον Τύπο και το συμπέρασμα είναι αποκαρδιωτικό. Συνομιλίες και πάλι συνομιλίες. Πιστεύουν ότι με τις συνομιλίες, που κοντεύουν να κλείσουν μισό αιώνα, θα αποσύρουν οι Τούρκοι τα κατοχικά στρατεύματα, θα απαρνηθούν τις εγγυήσεις και ως διά μαγείας, ως καλοί άνθρωποι που εισέβαλαν στην Κύπρο μόνο για να προστατεύσουν τους ομοεθνείς τους, θα αποχωρήσουν και θα ελευθερωθούμε.
Απ΄ όσα άκουσα από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, δυστυχώς τίποτε δεν έχει αλλάξει. Οι θέσεις του ΑΚΕΛ και η θεώρησή του στο Κυπριακό δεν έχουν διαφοροποιηθεί. Γιατί; Έχουν πάρει δείγματα γραφής ότι έχει τέτοιες προθέσεις η Τουρκία; Ή πρόκειται για αγκύλωση σε μια θέση που μισόν αιώνα τώρα διαψεύδονται από τη ζωή και την ιστορία. Γιατί όμως και πώς;
Το ΑΚΕΛ είναι ένας μεγάλος πολιτικός οργανισμός και ταυτόχρονα ένας εξίσου μεγάλος οικονομικός οργανισμός. Η ύψιστη αξία, για την ηγεσία τουλάχιστον, είναι το κόμμα. Το είπε και μ. Χριστόφιας «Το κόμμα και τα μάτια σας». Η ύπαρξη και η δράση του κόμματος είναι υπέρτατος σκοπός. Και όπως κάθε establishment έτσι και το ΑΚΕΛ φροντίζει πρωτίστως για την επιβίωσή του. Πήγαν δυο φορές στην Τουρκία και συζήτησαν με την τουρκική ηγεσία. Ποτέ δεν μας είπαν τι συζήτησαν και τι πήραν από τους Τούρκους.
Δικαιούμαστε λοιπόν με βάση τις δικές τους προτεραιότητες να εικάσουμε ότι συζήτησαν το status του ΑΚΕΛ στα πλαίσια μιας τουρκικής επικυριαρχίας της Κύπρου. Ενός τουρκικού προτεκτοράτου. Κι έφυγαν ικανοποιημένοι από τους Τούρκους, τους οποίους «πρέπει να πείσουμε», διότι «έχουν καλή θέληση» να λύσουν δίκαια το Κυπριακό. Με άλλα λόγια εξασφάλισαν (πιστεύουν) τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα του κόμματος.
Άραγε χρειάζεται να θυμίσουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο της Κύπρου ήδη από την εποχή Μακαρίου, κάπου στο 1976, κυκλοφόρησε ανακοίνωση για αποδοχή της διζωνικής διότι το οικονομικό μέλλον της Κύπρου βρίσκεται στην αγορά της Τουρκίας; Ή ότι σε κάθε ευκαιρία τα επιμελητήρια των Ε/κ όσο και των Τ/κ επιχειρηματιών μας έπρηζαν επανειλημμένως με τις εκτιμήσεις τους για το οικονομικό μας μέλλον με τη διζωνική; Θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, μας έλεγαν.
Αυτή είναι η μεταπρατική αστική τάξη της Κύπρου.
Και το ΑΚΕΛ φαίνεται ότι λειτούργησε υπό το σλόγκαν «το κόμμα και τα μάτια σας».
Το ΑΚΕΛ να ελπίζουμε ότι θα αλλάξει θεώρηση για το Κυπριακό όταν πάψει να είναι μέρος του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου. Όταν λειτουργήσει με ύψιστη αξία την πατρίδα και όχι τα κομματικά συμφέροντα.
*Πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης.
