Η κα. Αμαλία Χ., μητέρα του φίλου και συναδέλφου μου Δημήτρη, από τους καλύτερους ιντερνετικούς γραφίστες στην Ελλάδα, δίνει ζωή στα κείμενά μας στο site, ήταν χαρούμενη χτες που έκανε και το δεύτερο εμβόλιό της. «Θα αφήσω να περάσουν άλλες δέκα μέρες, και θα πάω στην αγαπημένη μου Χειλιαδού στην Εύβοια, να δω τις καλές μου φίλες εκεί που μου ’χουν λείψει αφάνταστα και να κάνω μερικά μπάνια στα νερά που όμοιά τους δεν υπάρχουν πουθενά», έλεγε και έλαμπε ολάκερη.
Κι εγώ, που ξέρω την ιστορία της, απορούσα «μα πώς μπορεί;». Κουβαλά επάνω της τρεις καρκίνους! Ολοκλήρωσε τρεις κύκλους χημειοθεραπειών «και είναι φορές που νοιώθω ότι τα φάρμακα μου έχουν κάψει τα σωθικά». Ο Δημήτρης ξέρει ότι η πρόβλεψη δεν είναι καλή. Ό,τι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της. Κι όμως, η κυρία Αμαλία εμβολιάστηκε! Για να προστατέψει τους γύρω της και τον εαυτό της. Για να τιμήσει το δώρο της ζωής, ακόμα και στα πιο δύσκολά της.
Χτες, για να πείσει ο Μητσοτάκης τους νεότερους να εμβολιαστούν, τους έκανε δώρο 150 ευρώ σε προπληρωμένη κάρτα. Για να τους ευχαριστήσει, λέει, που άντεξαν όλη αυτή τη δοκιμασία. Ουσιαστικά, όμως, για να τους αναγκάσει, με δέλεαρ το χρήμα, να κάνουν αυτό που όφειλαν από μόνοι τους να κάνουν.
Από την αρχή της πανδημίας βομβαρδιζόμαστε με τον όρο «ατομική ευθύνη». Αυτός ο όρος χθες, στραπατσαρίστηκε. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη όταν αναγκάζεσαι να την χρηματοδοτήσεις.
Ναι, εκ του αποτελέσματος, ίσως αποδειχθεί ακόμα και σοφή η κίνηση της κυβέρνησης, προκειμένου να επιτύχει κάτι που θα αποδειχθεί καλό για όλους. Όμως, η πικρή γεύση μένει. Και το μεγαλείο της κάθε κυρίας Αμαλίας παίρνει ακόμα πιο πολύτιμες διαστάσεις…
Η Σάρα Κλάσκι από την Αγγλία, περίμενε πώς και πώς τις φετινές της διακοπές. Είχε από εβδομάδες πριν, κλείσει εισιτήρια να πάει με τον άνδρα και τις δύο έφηβες κόρες τους στην αγαπημένη τους Πορτογαλία, όταν η χώρα χαρακτηρίστηκε «πράσινος προορισμός» και ήταν σαν να ανέτειλε ξανά ο ήλιος στη ζωή τους, μετά από έναν δύσκολο, σκοτεινό χειμώνα.
Η κατάσταση στην Πορτογαλία υποτροπίασε όμως. Εκεί που σχεδόν όλα είχαν «απελευθερωθεί», η καλπάζουσα ινδική μετάλλαξη έφερε ξανά την καραντίνα.
«Ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε κάνει και τα δύο εμβόλια και ακόμα μπορούμε να πάμε. Όμως η μεγαλύτερη μας κόρη, 18 ετών, έχει κάνει μόλις την πρώτη δόση, ενώ η μικρότερη, 13 χρονών, ακόμα καμία. Η επιλογή να αφήσουμε πίσω τα παιδιά μας δεν υφίσταται. Αναγκαστικά, ακυρώσαμε το ταξίδι μας». Είπε η Σάρα στο BBC. Και η ιστορία της είναι ιστορία ίσως και εκατομμυρίων ανθρώπων που περίμεναν πώς και πώς αυτές τις λίγες διακοπές.
Ο Τζον Φρίντμαν και η γυναίκα του Κλάρα, κάθονται σε ένα ταβερνάκι κοντά στην Πλατεία Αβυσσινίας στην Πλάκα, στην Αθήνα και μου περιγράφουν το μακρύ ταξίδι τους από το Κολοράντο στην Αμερική, για να επισκεφθούν την Ακρόπολη και να περάσουν άλλες πέντε μέρες στην Ύδρα. «Γιατί Ύδρα;», τους ρώτησα. «Γιατί λατρεύουμε τον Λέοναρντ Κοέν κι ας έχει φύγει από τη ζωή. Ξέρουμε όλα του τα τραγούδια. Διαβάσαμε για τα τόσα καλοκαίρια που πέρασε στην Ύδρα και πόσο αγαπούσε το νησί, και τώρα που συνταξιοδοτηθήκαμε και οι δύο (σ.σ. εκπαιδευτικοί είναι), είπαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι, κόντρα στο ρεύμα!»
Τους κοιτούσα άφωνος και με θαυμασμό. Χίλιες μικρές σκέψεις και απορίες με έζωσαν. «Γιατί δεν περιμένατε να φύγει ο ιός, να μην έχετε αυτό το άγχος;». «Δεν φοβάστε μήπως αυξηθούν και εδώ τα κρούσματα και επιβληθούν έκτακτα μέτρα;»…
«Η ζωή είναι σύντομη», απάντησαν με ένα στόμα και ένα κοινό χαμόγελο που λες και ήταν κοινό!
Αυτές οι μικρές ιστορίες, απ’ όποιο μέρος της γης και αν προέρχονται, είναι η ψυχανάλυσή μας.
Εικονογράφηση: Μία από τις ηρωίδες μου στην πανδημία. Η 90χρονη Μάργκαρετ Κίναν από το Ενισκίλεν της Βόρειας Ιρλανδίας, η πρώτη που εμβολιάστηκε στις αρχές του έτους στη Μεγάλη Βρετανία.
