Ενώ η διεθνής γνώμη παραμένει συγκλονισμένη από την πρόσφατη αναφορά του BBC World News, περί εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στην Κίνα, τα οποία διαπράττονται εις βάρος της Ισλαμικής μειονότητας των Uighurs, στο κυπριακό προσκήνιο συνεχίζει να επικρατεί η εγχώρια αντίδραση για τα επεισόδια που προκλήθηκαν μεταξύ Αστυνομίας και διαμαρτυρόμενου κοινού, το Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου 2021.
Ο καθολικός ουμανισμός, τείνει να απορρίπτει αλλά και να εξίσταται από τις πράξεις ολοκληρωτισμού, οι οποίες αδικαιολόγητα στερούν από τον συμπολίτη μας, το βασικό δικαίωμα της ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Δεν είναι εγχώριο φαινόμενο, επομένως, η αντίδραση απέναντι στη βία, στη φίμωση της ελευθερίας έκφρασης και στην εκδήλωση της διαφορετικότητας. Το τι όμως, ακραιφνώς, φαίνεται να είναι εγχώριο, πιστοποιημένο προϊόν, είναι η καπήλευση της αναζήτησης για ευνομία και ηθική.
Η αναζήτηση της ευνομίας και της ηθικής, είναι αρχή η οποία τέθηκε ως o θεμέλιος λίθος για τον homo universalis. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι μίλησε για την ανάγκη για αυτοκυριαρχία, την οποία μάλιστα χαρακτήρισε ως τη βασική αρχή για τη διεθνή δικαιοσύνη. Εξετάζοντας φωτογραφικό υλικό από τα επεισόδια του προπερασμένου Σαββάτου, διαπιστώνουμε ότι πέραν των Κυπρίων συμπολιτών μας, στα κυπριακά κράσπεδα χτυπήθηκε αδυσώπητα και αυτή η ίδια η αυτοκυριαρχία. Δεν ξέρω αν η αυτοκυριαρχία ή έστω η αυτοσυγκράτηση αποτελούν μέρος της εκπαίδευσης των μελών της κυπριακής Αστυνομίας τα οποία υπηρετούν στα σώματα αντιτρομοκρατικών ουλαμών, αλλά τα συγκεκριμένα επεισόδια, όπως και αυτά που εκδηλώθηκαν κατά την περίοδο διαμαρτυρίας αγανακτισμένων πολιτών για το όνειδος που ονομάσαμε «Μαρί», καταδεικνύουν ότι, όπως ένα όργανο της τάξης εκπαιδεύεται για το πώς να χειρίζεται το γκλοπ, παρομοίως θα έπρεπε να εκπαιδεύεται και για το πώς να χειρίζεται τον θυμό του/της.
Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε ότι η έκφραση της ελευθερίας του πολίτη, ενώ θα έπρεπε εν έτι 2021 να θεωρείται δεδομένη, τελικά δεν είναι. Η αποστέρηση των βασικών δικαιωμάτων των πολιτών δεν είναι εγχώριο προϊόν, αφού διαπιστώνουμε κατ’ επανάληψη ότι σώματα της Αστυνομίας φιγουράρουν στο διεθνές προσκήνιο για πράξεις βίας κατά των πολιτών που τα ίδια τάχθηκαν να προστατεύουν. Η ευνομία, δυστυχώς, σταματά εκεί που ξεκινά η κατάχρηση εξουσίας και το γεγονός αυτό θα έπρεπε να μας ενοχλεί όλους και όλες ως πολίτες. Εκείνο που με όμως προσωπικά με λυπεί (χωρίς όμως να με ξενίζει), είναι οι προσπάθειες οργανωμένων συνόλων να καπηλευθούν το αίσθημα της ηθικής, να σφετεριστούν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και να εκμεταλλευθούν την όλη κατάσταση, προς εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων. Οφείλουμε να αντιληφθούμε, ότι, όπως η βία και ο ρατσισμός δεν έχουν χρώματα, εφόσον ιστορικά, διαπιστώνουμε, ότι, θύματα της βίας και του ρατσισμού αποτέλεσαν πολίτες διαφόρων εθνοτήτων, θρησκευτικών πεποιθήσεων, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ακόμη και γνωστικών ικανοτήτων, έτσι αχρωμάτιστη, οφείλει να παραμένει και η αγανάκτησή μας.
Γνωρίζοντας ότι η απαρχή της απολυταρχίας ξεκινά από τη διάκριση, καλώ τους συμπολίτες μου να εναγκαλιστούν το συναίσθημα της αγανάκτησης με γνώμονα μοναδικό, την αναζήτηση της Ευνομίας και αυτή να είναι η μοναδική μας πυξίδα για ολόκληρη τη ζωή μας.
* Εκπαιδευτικός
