Ο αδούλωτος Ελληνισμός της Κύπρου μνημονεύει φέτος την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες πολιτικής ανηθικότητας, κοινωνικής σήψης και εθνικού ξεπεσμού. Είναι θλιβερό γιατί 71 χρόνια μετά την τη χρυσοστεφανωμένη μέρα της 15ης Ιανουαρίου 1950 η υπετρισχιλιετής περηφάνεια και ελληνική λεβεντιά του λαού μας, παζαρεύεται στις υπόγειες διαδρομές της κομματικής ρεμούλας και της εθνομηδενιστικής τακτικής των εμπόρων των εθνών, ντόπιων και ξένων.
Στις 7 Απριλίου 2017 η Κυπριακή Βουλή, ακύρωσε εν μέσω σκληρών κομματικών αντεγκλήσεων προηγούμενη νομοθεσία που αφορούσε συμπερίληψη του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στις επετείους που θα εορτάζονται στα σχολεία. Η ατιμωτική απόφαση της Βουλής με τις ψήφου του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ και ο διχαστικός σάλος που προκλήθηκε, αμαυρώνουν την ίδια την ιστορία της Κύπρου προσβάλλοντας ταυτόχρονα την εθνική και πολιτιστική φυσιογνωμία του Κυπριακού Ελληνισμού. Βάσει του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας τα θέματα Παιδείας ανήκουν αποκλειστικά στην κάθε Κοινότητα και συνεπώς δεν εδικαιολογείτο με κανένα τρόπο, ούτε η αντίθεση κάποιων κομμάτων στην ιστορική πραγματικότητα, ούτε ασφαλώς ενομιμοποιείτο πολιτικά και όχι μόνον, η στάση των 30 βουλευτών, ΑΚΕΛ- ΔΗΣΥ, που ψήφισαν τον αποκαλούμενο “Νόμο Ακκιντζί.” Ένα επάρατο νόμο, προιόν της απειλής του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακκιντζί για αποχώρηση του από τις συνομιλίες για το Κυπριακό. Ένα ωμό εκβιασμό που έκανε γαργάρα η Κοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Συναγερμού, προχωρώντας ανερυθρίαστα σε τροπολογία που ακύρωνε την προηγούμενη απόφαση της Βουλής. Την πρόταση έσπευσε με πολλή σπουδή να υπερψηφίσει το ΑΚΕΛ. Όπως ήταν φυσικό, από το ΑΚΕΛ δεν περιμέναμε κάτι άλλο. Από την ηγεσία του ΔΗΣΥ όμως προσδοκούσαμε ότι θα αντιστεκόταν σε μια τόσο φαιδρή πρόταση νόμου που προήλθε κατευθείαν από το “προεδρικό” μέγαρο του ψευδοκράτους, βιάζοντας την ιστορία της Κύπρου και προσβάλλοντας τη μνήμη των ηρωομαρτύρων της Κυπριακής Ελευθερίας. Η ασέλγεια επί της ιστορικής πραγματικότητας καταγράφεται ήδη με κατάμαυρα γράμματα στους δέλτους της ιστορίας της μεγαλονήσου. Αποτελεί δε, κόλαφο για τα δύο κόμματα τα οποία για τα μικροπολιτικά, ιδιοτελή τους συμφέροντα, θέλουν να αγνοούν πως η Ιστορία είναι το βασικότερο θεμέλιο της υπόστασης ενός κράτους, ενός έθνους και ενός λαού όταν μάλιστα αυτό αγωνίζεται για ελευθερία και δικαίωση πολύχρονων και πολυαίμακτων αγώνων. Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του.
Σήμερα που ο αδούλωτος Κυπριακός Ελληνισμός αγωνίζεται για ελευθερία και εθνική δικαίωση υπό το βάρος του νεοθωμανικού Ερντογανισμού αλλά και μιας εθνικά ανιστόρητης πολιτικής ηγεσίας στέλλουμε ισχυρό το μήνυμα: Αρκεί μονάχα η απόφαση ενός μαθητή, ενός αγρότη, ενός γεωπόνου και ενός οδηγού ταξί για να αλλάξει η Ιστορία. Ανυπότακτοι συμπατριώτες γρηγορείτε.
