Στις 7 Αυγούστου ένας 23χρονος πιλότος, διοικητής μοίρας αεροπλάνων, πετώντας με ένα δοκιμαστικό νέου μυστικού τύπου βομβαρδιστικό, προσέκρουσε σε ένα κτήριο της περιοχής και πέθανε μέσα στα συντρίμμια του αεροπλάνου. Χρειάζεται πολλή εμπειρία να πιλοτάρεις νέα αεροσκάφη, υπάρχουν δύσκολοι χειρισμοί, ειδικά στην προσγείωση, επειδή ακόμα δεν έχουν «βιβλιογραφία».
Ο πατέρας του, μπροστά στον αδόκητο θάνατο του παιδιού του, λίγες μόνο μέρες μετά την απροσδόκητη απώλεια έγραψε ένα βιβλίο-μνημόσυνο («Μιλώ με τον Μπρούνο») για τον χαμένο γιό του εξυμνώντας όλες τις αρετές του, προσπαθώντας να ανακουφίσει τον καημό του.
Δεν έχει σχέση που πατέρας ήταν ο αλαζονικός, φιλοπόλεμος, δικτάτορας Mussolini, ο άνθρωπος που μαζί με τον Χίτλερ αιματοκύλισαν την Ευρώπη. Μπροστά στον θάνατο του παιδιού του αναδύθηκαν μέσα του όλα τα τρυφερά συναισθήματα της πατρικής στοργής.
Ο Bruno Mussolini (1918-1941), ο 4ος γιός του Mussolini (7 παιδιά), υπήρξε ο νεότερος χειριστής αεροπλάνων στην Ιταλία και έλαβε μέρος σε πολλές αεροπορικές επιχειρήσεις της 1ης φάσης του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου (βομβαρδισμοί Πειραιά, λίμνη Ιωαννίνων, Πάτρα, Αργυρόκαστρο κ.ά.)
Είχα την ευκαιρία να διαβάσω τη μετάφραση του βιβλίου του Benitto Mussolini, από τον πολυγραφότατο, αξιόλογο φιλόλογο πρώην Διευθυντή του Παγκυπρίου Γυμνασίου Γεώργιο Χατζηκωστή. Όπως αναφέρει «αφιερώνεται σε όσους γονείς πόνεσαν για τον χαμό των παιδιών τους, που ανεξάρτητα ποιοι είναι βιώνουν την απώλεια με τον ίδιο ανείπωτο πόνο, σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή της ανθρώπινης ιστορίας».
Ο σκληροτράχηλος Benitto Mussolini(1883-1945), παραιτημένος δάσκαλος άρχισε να ταξιδεύει και απελάθηκε από Ελβετία και Αυστρία διότι οργάνωνε απεργίες Ιταλών μεταναστών. Επανήλθε στην Ιταλία, εξέδωσε εφημερίδα για τις απόψεις του ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και όταν (1911) άρχισε ο ιταλοτουρκικός πόλεμος, φυλακίστηκε για αντιπολεμική δράση, ως ειρηνιστής (απίστευτο!).
Το 1919 ίδρυσε κόμμα, το 1921 εξελέγη βουλευτής και το 1922 κήρυξε Πορεία προς τη Ρώμη, αναγκάζοντας τον βασιλιά να τον ορίσει πρωθυπουργό. Μέχρι το 1930 έγινε απόλυτος δικτάτορας. Το 1923 βομβάρδισε την Κέρκυρα, έθεσε την Αλβανία υπό τον έλεγχό του, επέβαλε πλήρη έλεγχο στη Λιβύη, κατέλαβε την Αβυσσηνία (1935), υποστήριξε τη δικτατορία (1936) του Franco στην Ισπανία, συμμάχησε (1940) με τον Αδόλφο Χίτλερ και ενέπλεξε την Ιταλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο πατέρας θυμάται λεπτομέρειες για τον Bruno, ότι στη 1:00 το μεσημέρι μαζεύονταν όλοι γύρω από το μεγάλο τραπέζι, όπου θα έμενε αδειανό το κάθισμά του, ότι το δωμάτιο παρέμενε άδειο, όπως το είχε άφησε. Το δυστύχημα προέκυψε όταν οι μηχανές δεν ανταποκρίθηκαν και το δεξιό φτερό του αεροπλάνου είχε προσκρούσει σε σπίτι, όμως ο Bruno δεν έχασε την ψυχραιμία του, προσπάθησε αυτοσχέδια προσγείωση, σώζοντας 5 από τους 8 επιβαίνοντας.
O Bruno ήταν άριστος ικανότατος πιλότος, είχε κάμει πρώτος τη νέα μεγάλη πτήση από την Ιταλία στη νότια Αμερική σε 24 ώρες, βελτιώνοντας το ρεκόρ ταχύτητας. Στα 23 του είχε προλάβει να τιμηθεί με πολλά μετάλλια και διακρίσεις στρατιωτικής και αεροναυτικής αξίας, ήθελε να τον εκτιμούν για τις επαγγελματικές του ικανότητες και όχι γιατί ήταν γιός του Duce. Υπήρξε γενικός διευθυντής της αεροπορικής εταιρείας Lati, που εκτελούσε αεροπορική επικοινωνία μεταξύ Ιταλίας και Βραζιλίας (1939) με εβδομαδιαίο δρομολόγιο και προς τις δύο κατευθύνσεις. Μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος επέστρεψε στη Ρώμη και παρουσίασε προτάσεις για αξιοποίηση των αεροσκαφών και των πιλότων της Lati, ενώ έγινε διοικητής του 260ου βομβαρδιστικού σμήνους. Κινδύνευσε όταν του έβαλλαν αντιαεροπορικές συστοιχίες και καταδιωκτικά αεροπλάνα και μερικά θραύσματα άνοιξαν τρύπες στο αεροπλάνο. Έδειξε πραγματική ανδρεία όταν στην Ιταλική Ανατολική Αφρική «έπειτα από πληροφορία ότι ένα 3κινητήριο αεροσκάφος είχε προσγειωθεί σε εχθρική ζώνη υπό κρίσιμες συνθήκες, αναχώρησε εθελοντικά με κακοκαιρία. Πέτυχε να επισημάνει και να φέρει σώο και αβλαβές το πλήρωμα. Λέγεται ότι κάποτε έκανε δώρο τα παπούτσια του σε κάποιον φτωχό γέρο και μπήκε στο γραφείο μόνο με τις κάλτσες. Ήταν παντρεμένος και άφησε μια κόρη, τη Μαρίνα, 18 μηνών.
Ο Mussolini τελειώνει το βιβλίο του (1941): «Πόσος καιρός θα πρέπει να περάσει προτού κατεβώ… για να κοιμηθώ κοντά σου τον ατέλειωτο ύπνο; …Πρέπει πρώτα να νικήσουμε…»
Σύντομα πήγε να συναντήσει τον γιο του (27/4/1945). Όταν τα συμμαχικά στρατεύματα πλησίαζαν το Μιλάνο, συνελήφθη, δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και εκτελέστηκε (62 χρονών). Το σώμα του εκτέθηκε κρεμασμένο ανάποδα για κοινή θέα και διαπόμπευση σε πλατεία του Μιλάνου.
