Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ήθελε να δείξει η απόφαση του Προέδρου της Βουλής για δημοσιοποίηση των πρακτικών της περιβόητης συνεδρίας που είχε ως θέμα τα δάνεια των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων και κατέληξε με υπονοούμενα για την ηθική της Ειρήνης Χαραλαμπίδου. Προφανώς, ο σκοπός ήταν να επιλέξουμε, το κοινό, κερκίδα κρίνοντας ποιος είχε δίκαιο στη νέα διένεξη: Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Κώστας Κωνσταντίνου ή η βουλευτής του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου. Οι θέσεις στην κερκίδα, φυσικά, ήταν ήδη κατειλημμένες για το συγκεκριμένο θέμα, ανάλογα με τις ιδεολογίες και ιδεοληψίες του καθενός. Κανένας ενδεχομένως δεν θα μετακινείτο αλλάζοντας κερκίδα, ό,τι και να διάβαζε.
Η δημοσιοποίηση των πρακτικών, ωστόσο, ήταν πέρα για πέρα χρήσιμη. Κυρίως για τους ίδιους τους βουλευτές, οι οποίοι, έχοντας πια μια κάποια απόσταση από το ζωντανό βίωμα και διαβάζοντας το τι λένε και πράττουν, ίσως συνειδητοποιήσουν το τραγικό του όλου πράγματος. Το οποίο αν καταλάβαινε ο Πρόεδρος του Σώματος δεν θα δημοσιοποιούσε ποτέ αφιλτράριστα πρακτικά, όσο υπέρμαχος της διαφάνειας κι αν είναι. Η χάβρα των Ιουδαίων, όπως την έχουμε στο μυαλό μας, ωχριά και η κατηγορία για σεξισμό, που ήταν η αφετηρία του ζητήματος, μοιάζει το μικρότερο κακό.
Από πού να το πιάσει κανείς; Ήταν, κατ’ αρχάς, η προσπάθεια να γίνει η συνεδρία για να κλείσουν στόματα (σαν σανός προς τους αμνούς, να έχουν να μασάνε). Έπειτα, ήταν η πρόσκληση προς τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας να παραστεί χωρίς να του ζητηθούν συγκεκριμένα στοιχεία. Κι έπειτα οι διάλογοι. Ο καθένας ήταν εκεί για διαφορετικό σκοπό και όσων ήδη τα ονόματα αναφέρθηκαν να συμπεριλαμβάνονται στη λίστα Γιωρκάτζη, βασική αγωνία τους ήταν η προστασία του ονόματός τους. Κι από μια ερώτηση της Χαραλαμπίδου, η οποία κρίθηκε προβοκατόρικη, προκλήθηκε μπάχαλο. Με τον καθένα στον δικό του χαβά, κανέναν να μην ακούει κανέναν και τον Πρόεδρο του Σώματος, αντί να προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη, να κηρύττει τη λήξη της συνεδρίας, ικανοποιημένος από την έκβαση ως προς τον στόχο (ίσως). Ο σανός ερρίφθη στα πρόβατα: μπορεί να έχουν την εντύπωση ότι οι εκλελεγμένοι του λαού μεριμνούν για αυτόν. Κι ακόμα καλύτερα: η προσοχή στράφηκε αλλού. Στις καταγγελίες της Ειρήνης Χαραλαμπίδου για φραστική επίθεση από συνάδελφό της. Την οποία όμως κανένας δεν αντιλήφθηκε όταν διαδραματιζόταν.
Θα ήταν μια καλή άσκηση, από καιρού εις καιρόν, να διαβάζουν οι βουλευτές κάποια πρακτικά συνεδριών στις οποίες συμμετέχουν. Ίσως να καταλάβαιναν το φρικτό επίπεδο. Ίσως όμως και όχι. Αφού, μάλλον, ο Πρόεδρος Συλλούρης δεν βλέπει τίποτα το περίεργο όταν τα διαβάζει, εξ ου και είχε την τόλμη να τα εκθέσει.
chrystalla@phileleftheros.com
