Η ύπαρξη θρησκειών, ταυτίζεται με την ύπαρξη του ανθρώπου και τούτο λόγω του φόβου του θανάτου και τις ανασφάλειας των ανθρώπων. Από τότε μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι ασπάζονται κάποια θρησκεία και κάποιον θεό που θα τους δώσει την ελπίδα της ζωής μετά θάνατον και τη συμπαράσταση στη ζωή τους.. Εκατοντάδες είναι οι θρησκείες που δημιουργήθηκαν σε όλα τα μέρη του κόσμου. Αποφεύγω να αναφερθώ στις θρησκείες που είναι τόσο παλαιές όσο η δημιουργία του ανθρώπου. Αναφέρω νεότερες με τις οποίες θα ασχοληθώ: Ο χριστιανισμός, ο κομφουκισμός, ο ισλαμισμός, ο βουδισμός, ο ιουδαϊσμός και ο ινδουισμός. Όλες έχουν εκατομμύρια οπαδούς (κατ’ όνομα). Εκείνη η οποία έχει τους λιγότερους πιστούς είναι ο ιουδαϊσμός (περίπου 14 εκατομμύρια) ενώ ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό πιστών. Όλες αυτές οι θρησκείες, προβάλλουν διδάγματα θετικά για την ειρήνη, την αγάπη, την αλληλεγγύη και την πίστη προς τον Θεό. Σε όλους όμως τους αιώνες που λειτούργησαν αυτές οι θρησκείες, συνοδεύονταν παράλληλα και από σφαγές μεταξύ ομάδων ανθρώπων και πολέμους που ακόμα συνεχίζονται. Τα θύματα είναι πολλά. Μόνο ο Α’ και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια στρατιωτών και αθώων πολιτών κάθε ηλικίας. Από την ίδια θρησκεία ή και από διαφορετικές θρησκείες προερχόταν η αιτία και η συνέχιση του πολέμου. Πολέμοι, που ακολουθούντο από μιζέρια, φτώχεια, αναπηρία και όλα τα κακά σε όσους επιβίωναν. Πού ήταν οι θεοί της κάθε θρησκείας τότε για να επέμβουν ώστε να μην υπάρξουν ή τουλάχιστο να ανακληθούν οι πόλεμοι, οι γενοκτονίες και οι καταστροφές; Πού πήγαιναν οι προσευχές, οι λειτουργίες και τα διδάγματα κάθε Εκκλησίας για να αποφευχθούν τα κακά; Εκτός από τους πολέμους, υπήρχαν και όλα τα είδη  αμαρτιών όπως είναι η παιδεραστία, οι ληστείες, οι δολοφονίες, η διαφθορά. Μπορεί να πει ένας ότι οι θρησκείες δίδασκαν ορθές πράξεις και επαφίετο στον κόσμο να ακολουθήσει τα διδάγματα αυτά, με την βοήθεια των υπηρετών του Θεού της κάθε Εκκλησίας, δηλαδή βασικά των ιερέων. Αλλά δυστυχώς σε κάθε πόλεμο ή πραξικόπημα που άλλαζε η εξουσία, η κάθε Εκκλησία ήταν στον πλευρό εκείνων που άρπαζαν την εξουσία. Στη Γερμανία, η χριστιανική Εκκλησία ήταν με τον Χίτλερ και στην Ιταλία η Εκκλησία υποστήριζε τον Μουσολίνι. Οι υπηρέτες της κάθε Εκκλησίας, ασχολούντο κυρίως με την ύλη και επικρατούσε σε αυτούς, σε μεγάλο βαθμό, η διαφθορά. Στις χριστιανικές Εκκλησίες όπως αυτές του καθολικισμού, οι ιερείς έφταναν στο σημείο να γίνονται παιδεραστές και να το παραδέχονται μέσω του αρχηγού τους, του Πάπα. Ενώ άλλοι χριστιανοί ιερείς ασχολούντο με τις επενδύσεις σε ακίνητες περιουσίες και όλοι ασχολούντο με την πολιτική. Όχι για να θέσουν θρησκευτικές βάσεις, αλλά για να πετύχουν υπεροχή έναντι των συνανθρώπων τους. Υπήρχαν βεβαίως και ορισμένες ατομικές εξαιρέσεις, που θα ενεργούσαν με τον  σωστό τρόπο ακόμη και εάν δεν φορούσαν ράσο. Οι Εκκλησίες όμως ταυτίζονταν πάντοτε με την εξουσία και δεν ήταν υπόλογες σε κανένα. Eξάλλου oι ιερείς όφειλαν να είναι ταπεινοί και να ζουν στο πλαίσιο του καθημερινού ανθρώπου. Προς τι τα άμφια και οι πολύτιμες μίτρες; 
Όλες οι θρησκείες, δέχονται έναν θεό παντοδύναμο, καλοκάγαθο και παντογνώστη. Στην    πράξη όμως αυτά δεν αποδείχτηκαν. Απέτυχαν λοιπόν οι θρησκείες και οι παράγοντες είναι διάφοροι. Κατ’ αρχήν, το λάθος της φύσης ή του Θεού ήταν ότι δημιούργησε στον άνθρωπο ένα υπέρμετρο εγώ, το οποίο ξεπερνούσε οποιαδήποτε διδασκαλία. Υπήρχαν συγχρόνως οι ανθρώπινες αδυναμίες και τα πολύπλοκα ανθρώπινα προβλήματα, που μείωναν την αντίσταση του ανθρώπου στον πειρασμό της ύλης και της αμαρτίας. Υπήρχαν οι προσευχές προς τους θεούς και οι παρακλήσεις για βοήθεια των ασθενών και των αδικημένων χωρίς ανταπόκριση. Τα διδάγματα των θρησκειών δεν αρκούσαν. Ήταν ανάγκη να υπάρχουν και ενέργειες. Όλες οι θρησκείες διδάσκουν την ισότητα και όμως επικράτησε η ανισότητα. Μιλούν για ειρήνη και όμως επικράτησε ο πόλεμος. Όλες μιλούν για αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του και όμως επικράτησε το προσωπικό συμφέρον και η διαφθορά. Το άρθρο αυτό, δεν επιδιώκει να προσβάλει οποιαδήποτε θρησκεία αλλά να προσγειώσει τον μέσο άνθρωπο, στο τι πρέπει να μην αναμένει από τις διάφορες θρησκείες, περιλαμβανομένου και του χριστιανισμού. Τα θέματα των θρησκειών, θα μπορούσαν πιο αποτελεσματικά να πετύχουν τον στόχο τους μέσω της παιδείας και της οικογένειας. Τελικά η θρησκεία πέτυχε μόνο να χρησιμοποιείται για τελετουργικά έργα και αυτό λόγω εθίμων μάλλον, παρά λόγω σεβασμού.