Αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες ήταν πρωτοφανές. Μία γυναίκα και ο γιατρός της φυλακίστηκαν, διαπομπεύτηκαν και διασύρθηκαν, επειδή κάποιος αποφάσισε να ενεργοποιήσει έναν αναχρονιστικό και εν πολλοίς αδρανή νόμο και να τον χρησιμοποιήσει εναντίον τους. Ένα νόμο που ψηφίστηκε πριν από 43 χρόνια, από μια Βουλή αποτελούμενη 100% από άντρες, σε μια βαθύτατα πατριαρχική κοινωνία που με τα τότε δεδομένα της έκρινε ότι άπαξ και μία γυναίκα έμενε έγκυος, η ζωή της ήταν μονόδρομος, εξαναγκάζοντάς την να το γεννήσει.
Εξαίρεση στη νομοθεσία αποτελεί ο βιασμός και μόνο όταν καταγγέλλεται (αν φοβάσαι να προσέλθεις στη Δικαιοσύνη, too bad, σου έμεινε το μωρό ενθύμιο του βιαστή σου) και η σοβαρή πάθηση του εμβρύου ή ο κίνδυνος θανάτου της γυναίκας. Αν δούμε, λοιπόν, υπό ποιο πρίσμα τέθηκαν αυτές οι εξαιρέσεις, διαπιστώνουμε ότι μιλάμε για ένα νόμο κομμένο και ραμμένο για να προστατεύει τον άντρα, σύζυγο ή πατέρα, αφενός από την ντροπή του βιασμού θηλυκού μέλους της οικογένειας και αφετέρου να τον απαλλάσσει από το να φορτωθεί ένα παιδί με σοβαρή πάθηση ή να μείνει χήρος.
Εδώ και τρία χρόνια υπάρχει στην Επιτροπή Νομικών μία νομοθεσία έτοιμη να μας απαλλάξει από τον μισογυνισμό του υφιστάμενου νόμου. Φαίνεται, όμως, ότι οι βουλευτές προτιμούν να διατηρούν ένα νεφελώδες σκηνικό παρά να φορτωθούν τον μπελά της δημόσιας διαβούλευσης για το θέμα των εκτρώσεων. Η ατολμία τους να αναμετρηθούν με τις σκοταδιστικές δυνάμεις του τόπου αποδεικνύεται –από τα τελευταία γεγονότα- απειλητική για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ως εκ τούτου η τροποποίηση δεν μπορεί να περιμένει πια ούτε μέρα. Έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα έχει προ πολλού ξεπεράσει τον νόμο… Η έκτρωση είναι μία πρακτική ρουτίνας στον ιδιωτικό τομέα και αν ακολουθούσαμε το γράμμα του νόμου, οι μισές γυναίκες θα έπρεπε να είχαμε φυλακιστεί. Μάλιστα, λόγω της ανεπάρκειας του κράτους να προσφέρει επαρκείς πληροφορίες πρόληψης της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και ολοκληρωμένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, ένας μεγάλος αριθμός εφήβων έχουν ήδη υποβληθεί σε διακοπή εγκυμοσύνης.
Όσοι, λοιπόν, αισθάνονται την ανάγκη να σταματήσουν τις εκτρώσεις, θα πρέπει να ξεκινήσουν από αυτό: την ενημέρωση κοριτσιών και αγοριών για τις αντισυλληπτικές μεθόδους και την εκπαίδευσή τους για τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά τους δικαιώματα. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι αυτός είναι ο τρόπος για να πέσουν τα ποσοστά των ανεπιθύμητων κυήσεων. Κι αφού διασφαλιστεί νομικά ότι κάθε γυναίκα θα έχει πρόσβαση σε ασφαλείς υπηρεσίες έκτρωσης, τότε μπορείτε όσοι διαφωνείτε ηθικά με την άμβλωση, να ασκήσετε το δικαίωμά σας να μην την κάνετε.
