Ο Μόδεστος έφυγε νωρίς. Πριν το ξημέρωμα. Έφυγε πρώτος, δεν ξαναγύρισε από τότε, αλλά είναι πάντα εδώ…
Πέρασε πρώτος στην αιωνιότητα και στην αθανασία, μα για όσους αγαπούν τη λευτεριά, είναι εδώ. Πάντα εδώ. Φάρος και σύμβολο αθανασίας και αιωνιότητας για κάθε αδύνατο και αδύναμο που θέλει τη λευτεριά του. Μόδεστος Παντελή από το Λιοπέτρι, γεννηθείς το 1923.
Τα μεσάνυκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου του 1955, ανέλαβε με τον Ανδρέα Κάρυο να προκαλέσει βραχυκύκλωμα σε ηλεκτροφόρα σύρματα που τροφοδοτούσαν στρατόπεδο έξω από τον οικισμό Αυγόρου. Στην προσπάθεια του να κόψει ένα από τα ηλεκτρικά καλώδια υψηλής τάσης, σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία, ενώ ο Κάρυος υπέστη εγκαύματα. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά.
Ήταν ο πρώτος νεκρός του έπους του 1955. Έγινε θυσία – λαμπάδα στον αγώνα. Μια λαμπάδα που φωτίζει όσους θέλουν να βλέπουν.
Το δρόμο που χάραξε ο Μόδεστος ακολούθησαν με συνέπεια ο Γρηγόρης, ο Βαγορής, ο Μάτσης, ο Λένας, ο Πατάτσος, ο Φώτης Πίττας και άλλοι πολλοί. Ο καθένας και μια μεγάλη σελίδα ανόθευτης ιστορίας.
Το Λιοπέτρι έγινε Μαχαιράς, ο Μαχαιράς έγινε Δίκωμο, το Δίκωμο… Φυλακισμένα Μνήματα. Εκεί που σήμερα βρίσκονται οι μόνοι ζωντανοί… Οι άλλοι ψαχνόμαστε και πελαγοδρομούμε και κάθε Πρωταπριλιά αντί να σιωπήσουμε, φλυαρούμε…
Ο Μόδεστος ήταν ο πρώτος. Ο Σάββας Ροτσίδης από το Μάμμαρι ήταν ο τελευταίος νεκρός αντάρτης του αγώνα. Στις 25 Νοεμβρίου 1958, σε ηλικία 23 ετών, έπεσε νεκρός από αγγλικά βόλια, στα Αγρίδια της ηρωοτόκου Πιτσιλιάς.
Έξι μέρες νωρίτερα πέταξε στην αθανασία ο σταυραετός του Πενταδακτύλου, Κυριάκος Μάτσης. Ο Μάτσης του Παλαιχωρίου, του Δικώμου της Θεσσαλονίκης… Ο Μάτσης της Κύπρου και του Ελληνισμού.
Σήμερα μνημονεύοντας αυτές τις ζωντανές και ολοφώτεινες ψυχές, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά και ένα μεγάλο συγνώμη… και ο νοών νοείτο.
