Όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, κρίνονται από τις αδυναμίες, την επαγγελματική τους επάρκεια, την αφοσίωσή τους στην πατρίδα και το έργο τους. Όμως υπάρχουν φορές, που η προσφορά αυτή επισκιάζεται από αυθαίρετες αξιολογήσεις, ευνοιοκρατικές αποφάσεις και θεατρινισμούς σε βάρος στελεχών που τίμησαν επάξια την στολή τους.

Με πρόσφατη απόφαση την 21 Μαΐου 2025, το Διοικητικό Δικαστήριο (Υποθέσεις Αρ.634,635,636/2020) δικαίωσε πλήρως 3 στελέχη της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ), καθώς οι διοικητικές πράξεις του Συμβουλίου Κρίσεων Στελεχών έτους 2020, κρίθηκαν άκυρες.

Αυτή η δικαίωση έστω και αναδρομικά, αποκαθιστά τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια των εν λόγω στελεχών, μιας και αποστρατεύτηκαν αυθαίρετα χωρίς τεκμηρίωση και με την γνωστή αόριστη αιτιολόγηση «για λόγους δημοσίου συμφέροντος». Η επίκληση του «δημοσίου συμφέροντος», χωρίς καμία επαρκή αιτιολόγηση, καταδεικνύει και την αδυναμία της δικαιοσύνης. Η συνέχεια γνωστή, καθώς η αυλαία της «θεατρικής παράστασης» ολοκληρώνεται με τις ανάλογες οικονομικές αποζημιώσεις της πολιτείας προς τα στελέχη που δικαιώνονται.

Εύκολα θα αναρωτηθείς κανείς, ποιος έχει την κύρια ευθύνη; Η απάντηση απλή. Όταν σε ένα Συμβούλιο Κρίσεων στελεχών της ΕΦ, συμμετέχει ένας «εικονικός Αρχηγός» αυτά συμβαίνουν. Στις συγκεκριμένες υποθέσεις, ο τέως Αρχηγός της ΕΦ Αντγος κ. Δημόκριτος Ζερβάκης, φέρει μεγάλη ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα, καθώς ως εισηγητής στο Συμβούλιο Κρίσεως παραβίασε κάθε αρχή διαφάνειας, ισότητας και αξιοκρατίας. Οι εισηγήσεις του στηρίχθηκαν, σε έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας, παράκαμψη αξιοκρατικών κριτηρίων, και σύγκρουσης συμφερόντων. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από την μακροσκελή απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου. Εδώ αξίζει να αναφερθεί πως ενώ στο πρακτικό του Συμβουλίου, γίνεται αναφορά ό,τι το Συμβούλιο Κρίσεων “ενημερώθηκε από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, ως εισηγητή και μέλος του Συμβουλίου, ο οποίος μετά από προσωπική έρευνα παρουσίασε όλα τα απαιτούμενα στοιχεία των οποίων έγινε και διεξοδική ανάλυση”, στο τέλος διαπιστώθηκε από το Διοικητικό Δικαστήριο ό,τι δεν εντοπίζονται πουθενά αυτά τα στοιχεία και ούτε περιγράφονται στα επίδικα πρακτικά. Επομένως, για ποια διεξοδική ανάλυση και έρευνα μιλάμε του τέως Αρχηγού;

Ο τέως Αρχηγός όφειλε να συμπεριφερθεί ως «Αρχηγός», αφού είχε άποψη για το κάθε στέλεχος, ως άμεσα προϊστάμενός τους. Θα αναρωτηθεί κάποιος, σε περίπτωση διαφωνίας με τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου (3 Υπουργοί), ποια στάση έπρεπε να τηρήσει; Η απάντηση και πάλι απλή. Να συμπεριφερθεί ως «ηγέτης» και να εκφράσει την διαφωνία του με την υπογραφή του στο πρακτικό.
Εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν, όταν όμως διακατέχεσαι από έλλειψη θάρρους, και ενεργείς όχι για την προάσπιση της αξιοκρατίας, αλλά για την συντήρηση των γνωστών «ημετέρων», τότε απλά δέχεσαι το κόστος της συνενοχής που σου αναλογεί. Πέραν από την ευθύνη του τέως Αρχηγού, η ευθύνη μεταφέρεται και στους Υπουργούς ως μέλη του Συμβουλίου, καθώς όφειλαν να διερευνήσουν τα όσα τους παρουσίασε ο τέως Αρχηγός και ειδικά ο Υπουργός Άμυνας, για να διασφαλίσει την νομιμότητα και την αξιοκρατία. Εδώ όμως τίθενται και τα εξής ερωτήματα:

α)Πως διασφαλίζεται η πολιτεία, από παρόμοιες μελλοντικές άκυρες διοικητικές πράξεις;

β)Ποιες είναι οι συνέπειες των νομικών συμβούλων, που υπηρετούσαν ή και που ενδεχομένως να υπηρετούν σήμερα στο ΥΠΑΜ; Ενεργούν συμβουλευτικά ή είναι απλοί «θεατές» της όλης διαδικασίας;

γ)Υπάρχει αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο, που να αποτρέπει την επανάληψη μελλοντικών αποφάσεων για αξιολογήσεις, με αόριστη αιτιολόγηση «για λόγους δημοσίου συμφέροντος»;

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες παραλείψεις αλλά η ουσία δεν είναι η κριτική των όσων διαδραματίστηκαν αλλά ο προβληματισμός για την συνέχεια. Το μήνυμα είναι σαφές: Η Δημοκρατία μίλησε και δεν θα είναι η τελευταία φορά, αφού ακολουθούν και άλλες παρόμοιες υποθέσεις με πρωταγωνιστή και πάλι τον ίδιο το τέως Αρχηγό. Αν δεν υπάρξει πραγματική πολιτική αποφασιστικότητα, από την ηγεσία του ΥΠΑΜ για αξιοκρατία τότε η υπονόμευση των θεσμών θα συνεχιστεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κλείνω την τοποθέτησή μου και με ένα καταληκτικό σχόλιο προς τον νυν Αρχηγό:

Κύριε Αρχηγέ, οι πυλώνες της αξιοκρατίας, εντιμότητας, επαγγελματισμού και οράματος για τον οργανισμό του οποίου ηγείστε, είναι θέμα αρχής στο πλαίσιο της χρηστής διοίκησης και της υψηλής διοικητικής ευθύνης σας ως Αρχηγού. Αυτά ο προκάτοχός σας δεν τα τήρησε. Εύχομαι και ελπίζω, να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα εκ μέρους σας, ώστε η πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, να σηματοδοτήσει τη θωράκιση ενός αξιοκρατικού συστήματος αξιολόγησης των στελεχών της ΕΦ, γιατί η δικαιοσύνη είναι η βάση της εύρυθμης λειτουργίας μιας κοινωνίας. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει και ο Μένανδρος, «Ευ δικαζομένης πολιτείας πάντα ραδίως έχει» δηλαδή, μια πολιτεία που απονέμει δίκαια τη δικαιοσύνη, όλα τα υπόλοιπα τα μπορεί.

Ταξίαρχος ε.α.