Το άρθρο γράφεται με αφορμή τη στάση του Ισραήλ στο Παλαιστινιακό, έναντι της Χαμάς, της Χεσμπολάχ, της Τουρκίας του Ερντογάν, του Ιράν, και οποιουδήποτε δυνάμει το απειλεί. Και από την άλλη ο ελληνισμός και το Αθηναϊκό κράτος με τη στάση του στο Κυπριακό, στο Σκοπιανό, στη Β. Ήπειρο, στα Ίμια, στην δυνάμει ελληνική ΑΟΖ, στην κυπριακή ΑΟΖ.

Μόνο θλίψη, θυμό, απελπισία, απόγνωση μπορεί να νοιώθει αυτός που είναι, αισθάνεται και δρα ως Έλληνας, μπροστά στην σύγκριση του σύγχρονου Εβραϊκού και Ελληνικού κράτους (και του κυπριακού δευτερεύοντος). Δεν επικροτώ την υπέρμετρα σκληρή στάση του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων της Γάζας, αλλά επικροτώ τη διάθεση των Εβραίων να παραμείνουν Εβραίοι στο κράτος τους και την ακλόνητη διάθεση τους να μην απειληθούν ξανά από κανέναν.

Εβραίοι και Έλληνες ανά τον κόσμο έχουν περίπου ίσο πληθυσμό, γύρω στα 16 εκατομμύρια, άρα είναι απολύτως συγκρίσιμα τα μεγέθη, με μόνη διαφορά ότι οι Έλληνες είμαστε συγκεντρωμένοι περισσότερο στα δύο ελληνικά κράτη (Ελλάδα και Κύπρος), γύρω στα 11 εκατομμύρια συνολικά, ενώ οι Εβραίοι σχεδόν μοιράζονται μεταξύ αυτών που είναι εντός και εκτός του Ισραήλ.

Στο Ισραήλ όλοι πάνε στρατό, οι άνδρες 3 χρόνια και οι γυναίκες 2 χρόνια. Στην Ελλάδα η θητεία κυμαίνεται μεταξύ 9-12 μηνών και στην Κύπρο είναι στους 14 μήνες, και ισχύει μόνο για άνδρες και όχι για γυναίκες. Το Ισραήλ έχει σοβαρή στρατιωτική βιομηχανία, η Ελλάδα ισχνή, η Κύπρος ανύπαρκτη.

Το Ισραήλ πολεμά σχεδόν συνεχώς ή προβάλλει την σκληρή του ισχύ από την ίδρυση του το 1948, όχι γιατί αγαπά τον πόλεμο, αλλά για να τα βγάλει πέρα με τους Άραβες που το περικυκλώνουν (και την Τουρκία τα τελευταία 15 χρόνια). Ελλάδα και Κύπρος δεν πολεμούν όταν απειλούνται ή έστω να προβάλουν αξιόπιστη και διαρκή αποτρεπτική σκληρή ισχύ (Κύπρος 1974, Ίμια 1996, Ισαάκ-Σολωμός 1996, πύραυλοι S-300 1998, κυπριακή ΑΟΖ 2011-σήμερα, ελληνική ΑΟΖ από τον καιρό της Χούντας, μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα σε Κάσο, υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο).

Στο Ισραήλ ο κάθε Εβραίος μετρά. Οι Εβραίοι του Ισραήλ έχουν περισσότερα δικαιώματα (στέγαση, εργασία, βοηθήματα, δάνεια) σε σχέση με τους μη Εβραίους. Εβραίοι που θέλουν να επαναπατριστούν (γύρω στα 8,5 εκατομμύρια στη διασπορά) έχουν την οικονομική και ψυχολογική στήριξη από το κράτος. Γι’ αυτό άλλωστε ακόμα και σήμερα ο Εβραϊκός πληθυσμός του Ισραήλ αυξάνεται τουλάχιστον κατά 20.000 ετησίως από Εβραίους της διασποράς. Ο ελληνικός πληθυσμός στην Ελλάδα μένει στάσιμος ή βαίνει μειούμενος (περίπου 500.000 νέοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα τη δεκαετία 2010-2020). Στο Ισραήλ οι γεννήσεις έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια φτάνοντας τα 3,16 παιδιά ανά ζευγάρι σε σχέση με το καταθλιπτικό 1,3-1,4 ανά ζευγάρι της Ελλάδας και Κύπρου.

Ο κατάλογος σύγκρισης Εβραίων και Ελλήνων μπορεί να συνεχίσει σε όλους σχεδόν τους τομείς, με τα ίδια σε βάρος μας αποτελέσματα. Στη συνήθως άμεση και γρήγορα απάντηση πολλών συμπατριωτών μας «μα είναι η Αμερική (ΗΠΑ) από πίσω», απαντώ ότι αν συμβαίνει και αυτό, είναι διότι οι ΗΠΑ, η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο μέχρι σήμερα, έχει επιλέξει το Ισραήλ ως τον πιο στενό του σύμμαχο και όχι κάποιον άλλο. Άρα το Ισραήλ και οι Εβραίοι γενικότερα, κάτι καλό κάνουν «για να έχουν από πίσω την Αμερική». Στο κάτω-κάτω οι Εβραίοι είναι που γεννούν, οι Εβραίοι οργανώνονται με τον τρόπο που οργανώνονται, οι ίδιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύονται σωστά και σε διάρκεια, και οι ίδιοι πολεμούν.
Εφόσον Ελλάδα και Κύπρος έχουμε συμμαχήσει σε πολλά επίπεδα με το Ισραήλ και τους Εβραίους τα τελευταία περίπου 15 χρόνια, ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και ας πάρουμε από αυτούς τα καλά τους (αλληλεγγύη, οργάνωση, γεννήσεις, αρωγή κράτους, στρατιωτική εκπαίδευση, διάθεση για υπεράσπιση της πατρίδας με κάθε μέσο), για το καλό μας.

*Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου
s.manolis@sms.ed.ac.uk