Αυτή την περίοδο ζήσαμε στη γειτονιά μας έναν πόλεμο που διεξαγόταν με τα πιο αναβαθμισμένα τεχνολογικά οπλικά συστήματα, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Βέβαια και προηγουμένως διεξαγόταν και συνεχίζει να διεξάγεται άλλος πόλεμος στην Ευρώπη και συγκεκριμένα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και πάλι με αναβαθμισμένα τεχνολογικά οπλικά συστήματα. Όμως, αυτό που κάνει να διαφέρει ο ισραηλο-ιρανικός πόλεμος από τον ρωσο-ουκρανικό είναι η χρήση από μέρους του Ισραήλ της πολύ σπουδαίας, αναβαθμισμένης και τέλειας Αεροπορίας του (F-35) με τους πολύ έμπειρους και δοκιμασμένους πιλότους του και από μέρους του Ιράν η χρήση αποκλειστικά πολύ σπουδαίων drones μαζί με τους πολύ πετυχημένους βαλλιστικούς πύραυλους και άλλους, δικής του κατασκευής. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία, η δυνατότητα παραγωγής αυτού του πολύ σπουδαίου και αποτελεσματικού οπλικού συστήματος, παρέχοντας στη χώρα που τα παράγει αυτάρκεια και αυτονομία. Μάλιστα, απ’ ότι φαίνεται, οι πρώτες ύλες για την παραγωγή τους αναπτύσσονται και ετοιμάζονται μέσα στο Ιράν χωρίς να έχουν ανάγκη γι’ αυτές από άλλη χώρα, εκτός ίσως για κάποια εξειδικευμένα ηλεκτρονικά εξαρτήματα. Το Ιράν, μια χώρα πολύ αυστηρών αρχών, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού και οι παραβιάσεις τους είναι συνεχείς, έχοντας ένα καθεστώς στυγνής δικτατορίας, κατόρθωσε να στήσει επιστημονικά ιδρύματα και τεχνολογικά κέντρα έρευνας και προώθησης κατασκευών. Φάινεται ότι διαθέτει ανθρώπους υψηλού πνευματικού επιπέδου και τεχνολογικής αντίληψης με έφεση για μελέτες και κατασκευές. Δεν μπορεί κάποιος να παραγνωρίσει τα επιτεύγματα των πολύ έξυπνων και τεχνολογικά ανεπτυγμένων οπλικών συστημάτων παρακολουθώντας τα αποτελέσματα των διαφόρων τύπων πυραύλων, αλλά και των drones που χρησιμοποιήθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Ίσως, όλα αυτά που παρακολουθήσαμε, σ’ όσον αφορά την ποιότητα, την ποσότητα και την ισχύ τους, να μπορεί γνωστή ανεπτυγμένη δυτική χώρα να τα διαθέτει.
Ερχόμεθα τώρα στο ερώτημα που μας καίει και μας ενδιαφέρει άμεσα: Η Ελλάδα τι μπορεί να διαθέτει άραγε; Έχει προωθήσει για κατασκευή οτιδήποτε σημαντικό από μόνη της; Δυστυχώς, όχι. Ότι διαθέτει είναι πολύ ακριβά αγοραζόμενο, σε λίγη ποσότητα και πολύ μικρής αυτάρκειας. Ο προαιώνιος εχθρός μας, η Τουρκία, ανέπτυξε τεράστιες βιομηχανίες οπλικών συστημάτων και το πιο θαυμαστό κατασκευάζει πυραύλους σαν αυτούς του Ιράν. Σχετικά με την κατασκευή πυραύλων από την Ελλάδα, θα ήθελα να σας αναφέρω την ακόλουθη πραγματική και διασταυρωμένη ιστορία. Στα μέσα της χρονικής διάρκειας που βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου ενδιαφέρθηκαν ως κυβερνώντες να στήσουν μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων για να αρχίσουν μελέτες και σχεδιασμούς πυραύλων. Ένας απ’ αυτούς τους επιστήμονες, που ήταν γνωστός μου, ήταν Κύπριος με καταγωγή από την Αμμόχωστο. Βρισκόταν τότε ως τακτικός καθηγητής στο Imperial Colleage του Λονδίνου έχοντας την έδρα της αεροναυπηγικής (aeronautical engineer). Τον κάλεσαν να βρεθεί στην Αθήνα, όπου εκεί έστησαν την επιστημονική ομάδα, με στόχο την προώθηση σχεδιασμού και κατασκευής πυραύλων. Στρώθηκαν στη δουλειά γεμίζοντας ένα σωρό φάιλς με τις μελέτες και σχεδιασμούς. Αυτή η ιστορία κράτησε γύρω στα δύο χρόνια. Υπόψιν, η Τουρκία δεν είχε καν ξεκινήσει να σχεδιάζει πυραυλικά συστήματα την ίδια περίοδο. Ξαφνικά, η επιστημονική ομάδα στην Αθήνα διαλύθηκε και παρέμειναν τα γεμάτα φάιλς αναξιοποίητα. Μετά απ’ αυτό το γεγονός ο γνωστός μου καθηγητής επέστρεψε στην έδρα του στο Imperial College και σε κάποια στιγμή ήλθε στην Κύπρο για διακοπές και με επισκέφθηκε στο γραφείο μου, αποκαλύπτοντας μου όλα αυτά τα τραγικά που συνέβηκαν στην Αθήνα. Δυστυχώς, χάσαμε μια ευκαιρία για να αποκτήσει η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος, πυραύλους σε αυτάρκεια πριν ακόμη αρχίσει η Τουρκία να παράγει.
- Τέως δημοτικός σύμβουλος Λεμεσού
