Πρώτος ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ έσπευσε να αναδείξει σε μείζον θέμα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μικτών γάμων στα κατεχόμενα. Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ βλέπει πίσω από την άρνηση της κυβέρνησης, να δώσει ανεξέλεγκτα ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας σ’ αυτά τα παιδιά, τακτικές της ναζιστικής Γερμανίας. Στα κατεχόμενα, πάντως, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι κινούνται πολύ πιο προσεκτικά στις διατυπώσεις τους, εκφράζουν αντίθεση σε κινητοποιήσεις υποδεικνύοντας τη λεπτότητα του όλου θέματος. 

Ο Κύπριος ευρωβουλευτής, Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, μιλά για «χιλιάδες ανθρώπους στην Κύπρο που σπρώχνονται στην ανιθαγένεια» και βλέπει πίσω από αυτό να ακολουθούνται πρακτικές που εφάρμοσαν ολοκληρωτικά καθεστώτα που εμφανίστηκαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου «εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στην ανιθαγένεια (statelesseness). 

Ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ υποστηρίζει πως «μια από τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες, που διαπίστωσε τις ελλείψεις τόσο της Οικουμενικής Διακήρυξης του 1789 όσο και αυτής του 1948, ήταν η εβραϊκής καταγωγής Γερμανίδα πολιτική φιλόσοφος, Χάννα Άρεντ. Η Άρεντ, η οποία ήταν και η ίδια θύμα που οδηγήθηκε στην ανιθαγένεια, ήταν η πρώτη που ανάπτυξε τη θεωρία στο «Δικαίωμα  στα Δικαιώματα». Το πρωταρχικό αυτό δικαίωμα, είναι και η μητέρα όλων των δικαιωμάτων. Γιατί ο άνθρωπος, ως «ζώον πολιτικόν», επιβιώνει μόνο όταν ανήκει σε μια πολιτική κοινότητα. Γι’ αυτό και η Χ. Άρεντ τονίζει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα και πρέπει να ανήκει σε μια πολιτική κοινότητα. Το να καταδικάζεται ένας άνθρωπος στην ανιθαγένεια στερείται όχι μόνο όλα του τα δικαιώματα, αλλά και απανθρωποποιείται…».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Εκκληση Ε/κ δικηγόρου για προσφυγές στο ΕΔΑΔ για παιδιά μεικτών γάμων

Συνεχίζοντας ο ευρωβουλευτής σημειώνει πως «μετά την τρομακτική εμπειρία του 20ού αιώνα», δηλαδή την άνοδο του ναζισμού και του φασισμού που εφάρμοσαν τακτικές ανιθαγένειας, ήρθε το Συμβούλιο της Ευρώπης «να συντάξει και να υιοθετήσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Ιθαγένεια (1997), η οποία στις Αρχές της (άρθρο 4) καθορίζει ξεκάθαρα πως: α. καθένας έχει δικαίωμα σε μια ιθαγένεια, β. πρέπει να αποτρέπεται η ανιθαγένεια και γ. κανένας δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του». 

Σύμφωνα με την προσέγγιση του Ν. Κιζίλγιουρεκ μια ανάλογη με τη Γερμανία του Χίτλερ υφίσταται και στην Κύπρο του σήμερα, καθώς «χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να γίνουν ανιθαγενείς». Τονίζοντας πως αναφέρεται για τις «περιπτώσεις των χιλιάδων νέων και των μικτών γάμων Τουρκοκυπρίων με υπηκόους τρίτων χωρών που στερούνται το δικαίωμα στην κυπριακή ιθαγένεια»

Κατηγορεί την ΚΔ ότι «αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το δικαίωμα απόκτησης της ιθαγένειας των παιδιών των μικτών γάμων». Περαιτέρω αναφέρει ότι «οι Τουρκοκύπριοι που στερούνται το δικαίωμα στην Ιθαγένεια οργανώθηκαν στο Κίνημα Επίλυσης Προβλημάτων Μικτού Γάμου και διεκδικούν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Με κινητοποιήσεις εντός και εκτός Κύπρου, προσπαθούν να εισακουστούν. Στις 19 Νοεμβρίου 2022 οργανώνουν μεγάλη συγκέντρωση στο Λήδρα Πάλας και ετοιμάζουν αποστολή τόσο στα Ηνωμένα Έθνη, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Και καταλήγει υποδεικνύοντας πως «καλά κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία να ακούσει την κραυγή αυτών των ανθρώπων, και να δώσει λύση σε αυτό το ανθρώπινο δράμα».

>>Η προσέγγιση στα κατεχόμενα: Η Πλατφόρμα του Κινήματος Επίλυσης του Προβλήματος Μεικτών Γάμων αποφάσισε (πηγή Κίπρις Πόστασι/ΓΤΠ) να μη στηρίξει την εκδήλωση της 19ης Νοεμβρίου. Σε γραπτή της δήλωση, η Πλατφόρμα αναφέρει ότι η απόφαση λήφθηκε ομόφωνα, ότι το θέμα των μικτών γάμων είναι πολύ ευαίσθητο και ότι η πιθανότητα πρόκλησης των πλευρών κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μπορεί να προκαλέσει «σοβαρά αποτελέσματα». 

Σημειώνεται επίσης ότι σε περίπτωση κάποιου επεισοδίου υπάρχουν πολλά άγνωστα πράγματα και ότι «αυτή τη στιγμή δεν θα ήταν μια ορθή μέθοδος αγώνα η διαδήλωση, που υπάρχει πιθανότητα να θυματοποιήσει πιο πολύ τα θύματα των μικτών γάμων». 

Προτείνοντας την αναβολή της εκδήλωσης για κατοπινή ημερομηνία για να γίνει προετοιμασία γι’ αυτήν, η Πλατφόρμα αναφέρει ότι «οι μικτοί γάμοι είναι συστημικό πρόβλημα και όχι ατομικό» και εκφράζει την άποψη ότι η έκκληση για διαμαρτυρία πρέπει να είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνουν στην όλη τους προσπάθεια και δράση.