Κρίσιμες μάχες σε τρεις δήμους – Ο ανοικτός πόλεμος Προεδρικού- Πινδάρου

Λευκωσία, Λεμεσός και Στρόβολος αποτελούν τους τρεις μεγαλύτερους πληθυσμιακά Δήμους της Κύπρου. Ο Δήμος Λευκωσίας έχει 71,406 ψηφόφορους, ο Δήμος Λεμεσού 72,630 και ο Δήμος Στροβόλου 41,686 ψηφοφόρους. Συνολικά και οι τρεις Δήμοι αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος παγκύπρια.

Ως εκ τούτου και η βαρύτητα των μηνυμάτων από το αποτέλεσμα που θα βγάλουν οι κάλπες των τριών αυτών περιοχών έχουν ιδιαίτερα βαρύνουσα πολιτική σημασία.

Πρόκειται για τρεις περιπτώσεις Δήμων όπου η μάχη κρίνεται εξαιρετικά αμφίρροπη υπό τα μέχρι στιγμής δεδομένα και τα οποία έχουν αποτυπωθεί και σε διάφορες έρευνες που έχουν δημοσιοποιηθεί. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκύπτουν ανατροπές του σκηνικού.

Αυτό το οποίο όμως έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, είναι η πολιτική ανάγνωση των αποτελεσμάτων που θα γίνει την επομένη των εκλογών, στην βάση και των όσων προηγήθηκαν. Δηλαδή του τρόπου με τον οποίο λήφθηκαν οι αποφάσεις, έγιναν οι συνεργασίες, επιλέχθηκαν οι υποψήφιοι, το παρασκήνιο και οι πιέσεις που ασκήθηκαν.

Τι θα σημαίνει για παράδειγμα για τα κόμματα που στηρίζουν την υποψηφιότητα Νίκου Τορναρίτη τυχόν αποτυχία εκλογής του; Ιδιαίτερα για το κόμμα του, τον ΔΗΣΥ; Ενδοκομματικά πάντως κυκλοφορούν μεμψιμοιρίες ως προς την έκταση της στήριξης που λαμβάνει ο Τορναρίτης από το προεδρικό περιβάλλον  σε σύγκριση με αυτή που λαμβάνει ο υποψήφιος προς επανεκλογή στο δήμο Στροβόλου, Ανδρέας Παπαχαραλάμπους. Πάντως δεν είναι λίγα τα στελέχη που στήριξαν Χριστοδουλίδη στις προεδρικές, που επιχειρηματολογούν ότι στον Στροβολιώτη υποψήφιο δήμαρχο παρέχεται υπέρμετρη στήριξη από το Προεδρικό σε σύγκριση με ότι γίνεται με τον Νίκο Τορναρίτη, τον οποίο δεν βλέπουν να δέχεται ανάλογη στήριξη.

Πώς θα ερμηνευθεί τυχόν επανεκλογή Ανδρέα Παπαχαραλάμπους στον Στρόβολο έναντι του Τσίγκη και του Σταυρινίδη και ποια θα είναι η θέση του Προεδρικού;  Θα υπάρξουν αναταράξεις στις σχέσεις της Κυβέρνησης με τα συμπολιτευόμενα κόμματα; Μπορεί ο Νίκος Νικολαΐδης να κερδίσει ξανά το στοίχημα της δημαρχίας της Λεμεσού και να δικαιώσει την επαρχιακή επιτροπή ΔΗΣΥ, ή η Πινδάρου θα φορτωθεί ακόμα μια εκλογική αποτυχία η οποία θα αποδοθεί σε κακούς χειρισμούς που έγιναν; Πώς θα αποτυπωθούν σε αυτές τις κάλπες οι τάσεις των στρατοπέδων της Πινδάρου;

Όλα αυτά είναι ασφαλώς ζητήματα που θα προκύψουν ίσως ακόμα και από την νύκτα των εκλογών και δεν αποκλείεται να προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις στα κομματικά δώματα. Η κάθε περίπτωση βέβαια για διαφορετικούς λόγους…

Τορναρίτης Vs Προύντζος στην πρωτεύουσα

Η έκβαση της μάχης για τη δημαρχία της πρωτεύουσας έχει βαρύνουσα σημασία για τις κομματικές ηγεσίας των τριών συνεργαζόμενων κομμάτων. Το διακύβευμα για ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ είναι μεγάλο και περίπτωση αποτυχίας εκλογής του Νίκου Τορναρίτη αυτό θα χρεωθεί και στους ίδιους για τον τρόπο που εξελίχθηκε το σκηνικό. Για την Πινδάρου έχει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, λόγω του ότι ο νέος Δήμος της πρωτεύουσας είναι μια περιφέρεια στην οποία συγκεντρώνει μεγάλα εκλογικά ποσοστά, αλλά και λόγω του ότι ο υποψήφιος είναι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος.

Ο Δήμος Λευκωσίας ήταν εξαρχής στο επίκεντρο των εκλογικών διεργασιών για τις τοπικές εκλογές, με το όνομα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΔΗΣΥ Νίκου Τορναρίτη, να πέφτει στο τραπέζι τον περασμένο Δεκέμβριο για να δώσει διέξοδο στην προσπάθεια της τριπλής κομματικής συνεργασίας για τον νέο Δήμο της πρωτεύουσας.

ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ είχαν συμφωνήσει σε συνεργασία, με την ευθύνη της επιλογής υποψηφίου να έπεφτε στην Πινδάρου, η οποία κρινόταν για τις εσωκομματικές διαδικασίες που είχε ακολουθήσει το προηγούμενο διάστημα με τη διεξαγωγή δημοσκοπήσεων. Οι ηγεσίες ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ δεν ήταν ζεστές με την περίπτωση του Ανδρέα Κωσταντίνου που ήταν ο επικρατέστερος με βάση τις δημοσκοπήσεις και τότε είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν και τα διάφορα σενάρια για σφήνα του ΑΚΕΛ στη συνεργασία, έτοιμο για στήριξη υποψηφίου είτε από το ΔΗΚΟ, είτε από τη ΔΗΠΑ.

Είχαν παρελάσει τότε και κάποια ονόματα, όπως του Μαρίνου Κλεάνθους. Κάπου εκεί προέκυψε το όνομα του Νίκου Τορναρίτη για διάσωση, όπως παρουσιάστηκε, της συνεργασίας.

Για διαφορετικές λόγους, η υποψηφιότητα του, αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες. Είτε λόγω του τρόπου προέκυψε και θεωρείται από ορισμένους ως επιβολή έναντι της υποψηφιότητας Κωσταντίνου, νυν δημάρχου Αγλαντζιάς  είτε γιατί ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ κυρίως, θεωρούν ετεροβαρή τη συμφωνία συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ διότι το κόμμα τους δεν έλαβε ανάλογη στήριξη για δικό του υποψήφιο σε άλλο δήμο. Είτε ακόμα γιατί κάποιοι θέλουν νέο πρόσωπο.

Αντίθετα, ο Χαράλαμπος Προύντζος ήρθε από την εξωτερική με το προφίλ του ανεξάρτητου και φαίνεται να εκμεταλλεύεται την πρόθεση διαμαρτυρίας που καταγράφεται, μέχρι στιγμής, έναντι της υποψηφιότητας Τορναρίτη. Προσφέροντας ουσιαστικά με την υποψηφιότητα του και σανίδα σωτηρίας στο ΑΚΕΛ, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σε δύσκολη θέση, αναζητώντας άτομο για να μπει υποψήφιο σε μία κούρσα που θεωρείτο σε μεγάλο βαθμό, χαμένη εξαρχής. Είχε προηγηθεί βέβαια το ασφυκτικό πρέσινγκ της Εζεκίας Παπαϊωάννου στον Αχιλλέα Δημητριάδη για να είναι υποψήφιος, το οποίο όμως λόγω προσωπικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων του γνωστού δικηγόρου, δεν είχε θετική κατάληξη.

Η υποψηφιότητα Προύντζου έχει το προφίλ της ανεξάρτητης και ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό, το εν πολλοίς επιτυχημένο μοντέλο, όπως θεωρείται από κύκλους της Αριστεράς, της υποψηφιότητας Ανδρέα Μαυρογιάννη, στις προεδρικές εκλογές. Ο ίδιος ο Χαράλαμπος Προύντζος, προέρχεται από το χώρο της δεξιάς, προβάλλει το προφίλ του τεχνοκράτη και ακομμάτιστου και αυτό τον βοηθά να έχει προσβάσεις στα αστικά στρώματα των ψηφοφόρων της Λευκωσίας.

Η υποψηφιότητα Παναγιώτη Μέντζη παρουσιάζεται ως μία εναλλακτική επιλογή για τους ψηφοφόρους της πρωτεύουσας και έτσι θα πορευθεί μέχρι το τέλος. Έχει τη στήριξη του Κινήματος Οικολόγων και χωρίς να μπορεί να προβλέψει κάποιος μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Στην εξίσωση προστέθηκε και επίσημα η υποψηφιότητα του Κωσταντίνου Δημητριάδη, δικηγόρου και γιου του ιστορικού Δημάρχου Λευκωσίας Λέλλου Δημητριάδη.

Νικολαΐδης Vs Αρμεύτης και η υποψηφιότητα Μιχαηλίδη

Ο Νίκος Νικολαΐδης έχει να ένα πολύ μεγάλο στοίχημα να κερδίσει. Μαζί του βέβαια και η επαρχιακή επιτροπή του ΔΗΣΥ στη Λεμεσό η οποία ουσιαστικά έβαλε φρένο στις αρχικές σκέψεις και προσπάθειες της ηγεσίας του κόμματος, να «κλειδώσει» μια κομματική συνεργασία στην οποία να περιλαμβανόταν και το ΔΗΚΟ, το οποίο προαπέκλειε στήριξη Νίκου Νικολαΐδη.

Ο οποίος πλέον, με τη στήριξη του ΔΗΣΥ και της ΔΗΠΑ μπαίνει στη ξανά στη μάχη, έχοντας απέναντι του ως βασικό αντίπαλο, τον Γιάννη Αρμεύτη ο οποίος συγκεντρώνει τη στήριξη του ΔΗΚΟ, του ΑΚΕΛ και της ΕΔΕΚ. Το έργο του Νίκου Νικολαΐδη, δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά η μάχη δεν θεωρείται εξ αρχής χαμένη. Επανεκλογή του, θα θεωρεί μεγάλη επιτυχία. Εκλογική ήττα, δεν θα θεωρεί έκπληξη ως εκλογικό αποτέλεσμα. Έχει όμως σημασία, το ποσοστό που θα λάβει ο κάθε υποψήφιος.

Στην περίπτωση του Γιάννη Αρμεύτη, η πίεση για τον ίδιο και τα κόμματα που τον στηρίζουν είναι μεγαλύτερη, καθώς, θεωρείται ότι έχει τις πιθανότητες με το μέρος του, με βάση και τα κόμματα που στηρίζουν την υποψηφιότητα του. Το στοίχημα δεν είναι απλά εκλογή αλλά και μια καθαρή νίκη που να επιβεβαιώνει και τις προσδοκίες που ο ίδιος δημιούργησε με την υποψηφιότητα του, επηρεάζοντας καταλυτικά και την εξέλιξη του σκηνικού όπως εκτυλίχθηκε.

Η από καιρό εξαγγελία της υποψηφιότητας Γιάννη Αρμεύτη έβαζε πίεση στην ηγεσία του ΔΗΚΟ από το οποίο προέρχεται. Στην εξίσωση έμπαινε και η πρόθεση ΑΚΕΛ να στηρίξει την υποψηφιότητα Γιάννη Αρμεύτη. Από την άλλη, η ηγεσία του ΔΗΣΥ, προκειμένου να διασφαλίσει μία ευρύτερη συνεργασία με το ΔΗΚΟ, παρουσιαζόταν σε κάποια φάση, έτοιμη να βάλει στο τραπέζι τη στήριξη του Γιάννη Αρμεύτη, συναντώντας τη σφοδρή αντίδραση των στελεχών της επαρχιακής επιτροπής του κόμματος, η οποία δεν συζητούσε καν το ενδεχόμενο στήριξης Γιάννη Αρμεύτη.

Το όνομα του οποίου είχε περιληφθεί και στις εσωκομματικές δημοσκοπήσεις που πραγματοποίησε η Πινδάρου. Σε κάποιο στάδιο, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανό το σενάριο συνεργασίας ΔΗΣΥ- ΔΗΚΟ, εξοφλώντας κατά κάποιο τρόπο, το γραμμάτιο συνεργασίας στη Λευκωσία με τη στήριξη υποψηφίου του ΔΗΣΥ. Σε αυτό το πλαίσιο έπαιξε και το ενδεχόμενο στήριξης άλλου υποψηφίου, βάζοντας στο τραπέζι και το όνομα του Δημάρχου Μέσα Γειτονιάς Δώρου Αντωνίου, ο οποίος είχε πρόθεση μέχρι πρόσφατα για να κατέλθει ως ανεξάρτητος.

Αυτό το σενάριο θα είχε όμως απάναντι από την μια την υποψηφιότητα Αρμεύτη και από την άλλη την υποψηφιότητα Νικολαΐδη ο οποίος  ήταν έτοιμος να μπει στην μάχη επαναδιεκδίκησης της Δημαρχίας ως ανεξάρτητος. Δεν είναι άλλωστε μέλος του ΔΗΣΥ και δεν τον δεσμεύουν οι όποιες κομματικές αποφάσεις, παρόλο ότι η συνεργασία των δύο πλευρών την εφταετία της Δημαρχίας, θεωρείται πολύ καλή.

Μεταξύ Νικολαΐδη και Αρμεύτη, μπαίνει σφήνα, η υποψηφιότητα του Μιχαηλίδη, ο οποίος έχει τη στήριξη του Κινήματος Οικολόγων, προβάλλεται ως ανεξάρτητος και ακομμάτιστος και επιδιώκει στους ψηφοφόρους του Δήμου Λεμεσού που αναζητούν μια άλλη επιλογή.

Ο Παπαχαραλαμπους, ο Τσίγκης και ο Σταυρινίδης

Η κάλπη του Στροβόλου είναι ίσως η πιο αμφίρροπη υπό τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον καθένα, αλλά κυρίως για όσους τους στηρίζουν φανερά ή… παρασκηνιακά. Ο τελικός νικητής θα είναι μια νίκη και για το στρατόπεδο των υποστηρικτών του. Η κάθε περίπτωση διαφορετικά, με τα δικά της χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες και τα δικά της πολιτικά μηνύματα.

Ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους επαναδιεκδικεί ως ανεξάρτητος ακολουθώντας τη συνταγή του 2016, όταν εξελέγη για πρώτη φορά στη Δημαρχία, θέτοντας εαυτό ξανά απέναντι από τον υποψήφιο που επίσημα στηρίζει το κόμμα από το οποίο προέρχεται, δηλαδή ο ΔΗΣΥ. Για αυτό και η επίσημη η υποβολή της υποψηφιότητας του συνοδεύτηκε και από τα σενάρια για την ποινή που θα του επιβληθεί με βάση την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος του περασμένου Ιανουαρίου.

Εάν θα τεθεί εκτός του μητρώου μελών, ή αν θα εφαρμοστεί η πρόνοια που προβλέπει ποινή εξαετούς αποκλεισμού στήριξης του για διεκδίκηση οποιουδήποτε πολιτειακού αξιώματος. Φέτος ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους έχει και τη στήριξη των Οικολόγων. Το κρυφό χαρτί, όπως κυκλοφορεί ευρέως στα κομματικά πηγαδάκια, είναι η στήριξη που έχει από το Λόφο γενικότερα και το προεδρικό ζεύγος ειδικότερα.

Σε αντίθετη με την περίπτωση του Νίκου Τορναρίτη στη Λευκωσία όπου το Προεδρικό «βλέπει» να βολεύεται με την αποτυχία της υποψηφιότητας του, διότι μεταφέρεται η πίεση στην Πινδάρου και την Αννίτα Δημητρίου, στην περίπτωση του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, η επανεκλογή του θα ερμηνευθεί και ως νίκη του Προεδρικού έναντι της Πινδάρου. Παρόλο που επίσημα το Προεδρικό δεν έχει καμία τοποθέτηση, στο Στρόβολο συζητούνται ακόμα και κοινές παρουσίες του υποψηφίου είτε με την πρώτη κυριά σε εκκλησιασμούς ή και εκδηλώσεις. Όπως επίσης και το γεγονός ότι όπως λέγεται, εργάζονται για την υποψηφιότητα του, άτομα που ήταν στο επιτελείο Χριστοδουλίδη, ή είναι και σήμερα στο Προεδρικό.

Γεγονός που προκαλεί και δυσφορία στους κύκλους των κομμάτων που μετέχουν στην Κυβέρνηση, ιδιαίτερα όμως στον Χρίστο Τσίγκη, ο οποίος είναι ο κοινός υποψήφιος ΔΗΣΥ- ΔΗΠΑ. Ο τελευταίος ήταν το deal που έκανε ο Μάριος Καρογιάν με την Πινδάρου, για να δώσει υποστήριξη σε πιο ευρεία συνεργασία των δύο κομμάτων, όπως στο Δήμο Πάφου, τον Δήμο Λεμεσού και τους αντίστοιχους περιφερειάρχες. Παρόλο ότι ο Χρίστος Τσίγκης δεν είναι συναγερμικός, εντούτοις αποτυχία εκλογής του στο Στρόβολο θα έχει αντίκτυπο στην ηγεσία του κόμματος.

Εάν χάσει από τον Παπαχαραλάμπου θα θεωρηθεί ως ήττα από το Προεδρικό. Αν χάσει από τον Σταύρο Σταυρινίδη θα έχει κριτική για τους χειρισμούς και τις συνεργασίες που έγιναν και το γεγονός ότι δεν τα βρήκε με το ΔΗΚΟ, αφήνοντας χώρο στο ΑΚΕΛ για να κάνει αυτό συνεργασία με το ΔΗΚΟ. Στο σενάριο που χάσει και από τους δυο, η κριτική θα είναι ακόμα πολύ μεγαλύτερη.

Η υποψηφιότητα Σταύρου Σταυρινίδη είναι επίσης ένα προσωπικό στοίχημα του ιδίου αλλά και των τοπικών επιτροπών του ΔΗΚΟ της περιοχής Στροβόλου. Η επιμονή τους και η πίεση που άσκησαν μέσω επιστολών προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο για την υποψηφιότητα Σταύρου Σταυρινίδης, ο οποίος είναι δημοτικό σύμβουλος του κόμματος, ουσιαστικά δεν άφησε άλλα περιθώρια στην ηγεσία του κόμματος η οποία δεν έβγαζε από την εξίσωση και την περίπτωση Παπαχαραλάμπους.

Ωστόσο οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Η περίπτωση Τσίγκη από την άλλη δεν έμπαινε καν στο τραπέζι της συζήτησης για το ΔΗΚΟ, ενώ το σενάριο με τον Μιχάλη Δαμιανό πριν υπουργοποιηθεί για κοινό υποψήφιο ΔΗΣΥ- ΔΗΚΟ δεν βρήκε έδαφος για να προχωρήσει.