Ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και βράδια αξέχαστα στο Κάβο Γκρέκο για δεκάδες τουρίστες κάθε μέρα, σε μέρες διακοπών από ανθρώπους ξένων χωρών αλλά και Ελληνοκύπριων. Που αποκομίζουν «σουβενίρ» αναμνήσεων από διακοπές μοναδικά. Αξέχαστες ώρες διασκέδασης και ξεγνοιασιάς που συνήθως όταν το βράδυ φτάνουν στο τέλος τους, μικροί και μεγάλοι θα ήθελαν να μην τελείωναν ποτέ.
Ηλιοβασιλέματα λοιπόν και βράδια αξέχαστα εν πλω στο Κάβο Γκρέκο. Τι είναι αυτό που κάνει κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες να θέλουν να ζήσουν αυτή τη μαγεία, αυτή την αξέχαστη εμπειρία στα νοτιανατολικά παράλια της Κύπρου. Από την παραλία του Κόννου στο Κάβο Γκρέκο, μέχρι τις θαλασσινές σπηλιές της Αγίας Νάπας, που ανήκουν και αυτές στα όρια του εθνικού πάρκου.
Με καπετάνιο και ξεναγό τον καπετάν Αντώνη Γρηγορίου και ακούγοντας από συρτάκι μέχρι σύγχρονο ροκ, ζήσαμε για ένα τετράωρο αυτή την ανεπανάληπτη μαγεία και εμπειρία του Κάβο Γκρέκο, ψάχνοντας να μάθουμε τι είναι αυτό, ποια είναι τα θέλγητρά του που έλκουν κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες να θέλουν να βιώσουν ένα ηλιοβασίλεμα εκεί. Μια εν πλω μουσική εμπειρία, χορεύοντας απέναντι από τα παράλια του Πρωταρά και του Κάβο Γκρέκο.
Ο καπετάν Αντώνης γύρω στις 5:30 το απόγευμα και καθώς ο ήλιος άρχισε σιγά – σιγά, να γέρνει προς τη δύση του, συστήθηκε ελληνικά, αγγλικά και ρωσικά στους επιβάτες, με μουσική υπόκρουση το συρτάκι, προϊδεάζοντας όλους για την ακόμα πιο συναρπαστική συνέχεια. Χαιρετώντας άλλα πλοιάρια, αλλά και τους λουομένους στις παραλίες του Πρωταρά, ακολουθήσαμε νοτιανατολική πορεία, με τελικό προορισμό την καρδιά του Κάβο Γκρέκο. Αφού περάσαμε ανοικτά από την παραλία του Κόννου, θαυμάζοντας την ξανθή της αμμουδιά και το δασώδες πράσινο τοπίο που την περιβάλλει, φτάσαμε στο γραφικό, γαλανόλευκα βαμμένο, εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων και την ομώνυμη σπηλιά που απλώνεται από κάτω της. Και από εκεί, μετά από μια ολιγόλεπτη στάση για να βγάλουν φωτογραφίες οι επιβάτες, συνεχίσαμε για την «Σπηλιά του Δράκου». Που από μακριά κάτι βράχοι που τοποθέτησε η φύση μάλλον παιχνιδίζοντας, την κάνουν να φαίνεται ως να κάθισε ένας δράκος με ανοικτό το στόμα και περιμένει να πλησιάσει κάποιο πλοιάριο, σαν αυτό του καπετάν Αντώνη που μας μεταφέρει, για να το «καταβροχθίσει».
Συνεχίζουμε τον πλου και φτάνουμε στη μεγάλη και επιβλητική «Σπηλιά των Πειρατών». Τη λένε και «Εκκλησία των Πειρατών», γιατί τα τελευταία χρόνια διάφοροι κολυμβητές ή και επισκέπτες με βάρκες και πλοιάρια έχουν εναποθέσει στο εσωτερικό της διάφορα εικονίσματα και καντήλια, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα τους. Τα πολύ παλιά χρόνια όμως, η σπηλιά πιστεύεται ότι ήταν κάτι σαν φυλακή σκλάβων, που έπιαναν πειρατές που δρούσαν στην περιοχή και τους άφηναν εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Αξιοσημείωτο γι’ αυτή την εντυπωσιακή σπηλιά, το γεγονός ότι είναι άβατη από την στεριά.
Από εκεί, το πλοιάριο έφτασε μέχρι την «Καμάρα του Κόρακα», μια φυσική πέτρινη γέφυρα που έχει δημιουργήσει με το μαγικό της χέρι η φύση, στην περιοχή του Κάβο Γκρέκο.
Κάπου εκεί, απέναντι από την «Καμάρα του Κόρακα», το πλοιάριο μας σταματά. Μια επιλεγμένη περιοχή από τους ναυτικούς, χωρίς πολλά βράχια και μαγευτικά καταγάλανα νερά με βάθος έξι μέτρων. Το πλοιάριο δένει, καθώς το πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετό χρόνο για να κολυμπήσουν όσοι από τους επιβάτες το επιθυμούν. Ενώ από το δεύτερο κατάστρωμα του πλοιαρίου, επιτρέπονται και οι ελεύθερες καταδύσεις, για όσους επιβάτες είναι ριψοκίνδυνοι και το λέει η καρδιά τους. Εξάλλου, είναι σχεδόν 7 το απόγευμα η ώρα, ο ήλιος έχει χαμηλώσει αρκετά και δεν είναι επικίνδυνος για την πρόκληση εγκαυμάτων. Όση ώρα οι επιβάτες κολυμπούν, ή κάποιοι απολαμβάνουν μια μπίρα ή ένα παγωτό που αγόρασαν από την καφετερία, τρία μέλη του πληρώματος που ξέρουν καλό κολύμπι, επιτηρούν αυτούς που βούτηξαν. Το υπόλοιπο πλήρωμα με αστραπιαίες κινήσεις ετοιμάζει κάποια εδέσματα που θα προσφερθούν στη συνέχεια δωρεάν στους επιβάτες. Ακολουθεί αυτή μικρή δεξίωση που προσφέρει το πλοιάριο στους επιβάτες. Μαζί με φρούτα εποχής, κρασί, αναψυκτικά και σαμπάνια.
Πλησιάζει 7:30 και ο ήλιος δείχνει να θέλει να «ακουμπήσει», να χαλαρώσει και αυτός, πάνω στους λοφίσκους του Κάβο Γκρέκο, μετά την πορεία μιας ημέρας που κατέγραψε. Ηλιοβασίλεμα στο Κάβο Γκρέκο, με ρομαντική, χαλαρωτική μουσική και έναν ήλιο χρώματος πορτοκαλί και επιβλητικό, σαν να σε προστάζει να κάνεις παύση σε ότι κάνεις και να τον απολαύσεις. Οι κάμερες των κινητών και οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν «φωτιά». Είναι η στιγμή για μια φωτογραφία – «σουβενίρ» από τις φετινές διακοπές όλων αυτών των ανθρώπων στο νησί μας. «Ηλιοβασίλεμα στο Κάβο Γκρέκο, Πρωταράς, Αμμόχωστος, Κύπρος», θα γράφει η λεζάντα της. Κάπου στην Ανατολική Μεσόγειο, που είναι όλα όμορφα και μαγικά.
Ντισκοτέκ εν πλω
Είναι πια περασμένες 8 και ο ήλιος χάθηκε πίσω από τις βουνοπλαγιές. Ανοικτά του Κάβο Γκρέκο, ο Πρωταράς μέσα στα φώτα της νύχτας φαντάζει πανέμορφος. Ξαφνικά τα φώτα στο πλοιάριο χαμηλώνουν και η μουσική αλλάζει. Να που υπάρχουν και φωτορυθμικά και σε δευτερόλεπτα το πλοιάριο του καπετάν Αντώνη, μετατρέπεται σε μια δισκοθήκη εν πλω. Αρκετοί από τους επιβάτες λες και ήταν έτοιμοι και ανέμεναν αυτή τη ξαφνική αλλαγή, αρχίζουν να χορεύουν. Για μια και πλέον ώρα. Κοντεύει 9:30 και το πλοιάριο μπήκε στον Πρωταρά και έδεσε μα ο χορός πάνω στο κατάστρωμα καλά κρατεί, καθώς η μουσική συνεχίζεται. Έρχονται και δένουν σταδιακά και άλλα πλοιάρια σαν του κ. Αντώνη. Μουσικές και χοροί πάνω και σε αυτά. Άλλη μια μέρα, μια βραδιά με ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και εν πλω μουσικό ξεφάντωμα στο Κάβο Γκρέκο, έμεινε στις αναμνήσεις εκατοντάδων τουριστών που βρέθηκαν αυτό το καλοκαίρι στο νησί μας.
