Ο Τραμπ δεν με απογοήτευσε, διότι ήδη το έχει πετύχει σε τέτοιο βαθμό που απλά δεν πάει άλλο. Με απογοήτευσε όμως πολύ ο Μπάιντεν που, ασχέτως εάν προκλήθηκε από το διαρκές bullying του αντιπάλου του, άρχισε να αντιπαρατίθεται μαζί του και να χάνει την εικόνα (image) ενός σοβαρού, πολιτισμένου, μετριοπαθούς, ψύχραιμου και με αδιάσειστα επιχειρήματα πολιτικού, που τόση ανάγκη έχει αυτή τη στιγμή ετούτη η μεγάλη χώρα.
Ο Μπάιντεν αντέδρασε εντελώς αποσπασματικά απότομα στα αναμενόμενα κτυπήματα του Τραμπ, ο οποίος – ναι – τον διέκοψε 73 φορές, εκεί που προσπάθησε να αρθρώσει μια κουβέντα. Εάν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών απλώς έκανε ένα βήμα πίσω εκεί που στεκόταν και σιωπούσε επιδεικτικά έως ότου σταματήσει ο τραμπούκος να πέρδεται από το στόμα, θα κέρδιζε νομίζω πολλούς πόντους.
Σίγουρα πολύ περισσότερους από το «σκάσε» ή «βούλωσέ το, επιτέλους», που του φώναξε, χάνοντας τον έλεγχό του. Κάτι που δεν είναι δύσκολο με αντίπαλο τον Τραμπ, αλλά για αυτό ακριβώς θα σε ψηφίσουν, εάν σε ψηφίσουν: Να μπορείς να τον βάζεις στη θέση του, χωρίς να γίνεσαι «εκείνος».
Προσωπικά, δεν θα είχα καμία αντίρρηση κάποιος να «τα έχωνε» άγρια στον Τραμπ. Να τον έπαιζε στο δικό του γήπεδο και να τον κατατρόπωνε. Αυτός ο «κάποιος» όμως δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο Μπάιντεν. Χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο να βγάλεις νοκ άουτ έναν ανεξέλεγκτο πολιτικό χούλιγκαν χωρίς και εσύ να μετατραπείς σε τέτοιον.
Ο ηθοποιός Ρόμπερτ Ντε Νίρο, για παράδειγμα, θα ήταν ό,τι έπρεπε για να τον ρίξει στο καναβάτσο του 1ου προεδρικού ντιμπέιτ εάν εκείνος ήταν υποψήφιος – που ευτυχώς δεν είναι. Ευτυχώς, διότι δεν έχει, ο Ντε Νίρο, το πλούσιο πολιτικό οπλοστάσιο του Μπάιντεν και που σ’ αυτήν την τόσο κρίσιμη στροφή της η Αμερική χρειάζεται επειγόντως μια συνετή και σθεναρή πολιτική κατεύθυνση. Μια πυξίδα, που δεν θα παίζει μόνο με τα χρηματιστήρια και με απίθανους ξένους λαϊκιστές ηγέτες, λάτρεις του Ντόναλντ.
Η Αμερική χρειάζεται αυτή τη στιγμή έναν decent Πρόεδρο. Η λέξη δεν παραπέμπει μόνο στην αξιοπρέπεια, που σίγουρα την έχει ο Μπάιντεν, αλλά και στην ικανότητα αυτήν την αξιοπρέπεια να τη μετουσιώνεις σε πράξη, με άμεσα αποτελέσματα. Ας μην ξεχνάμε, ότι οι ΗΠΑ μετράνε τα περισσότερα θύματα από τον covid-19, που ο Τραμπ χαρακτήριζε εξαρχής «απλή γρίπη» και ακόμα είναι πολιτικά ζωντανός!
Από το 1ο προεδρικό ντιμπέιτ, φάνηκε ότι ούτε η Αμερική, ούτε και ο υπόλοιπος κόσμος θα απαλλαγούν εύκολα από αυτόν που ο Μπάιντεν (κακώς, στην τηλεμαχία τους) αποκάλεσε κλόουν. Ο κλόουν προκαλεί και γέλιο. Ο Τραμπ, όχι πια. Ακόμα κι αν χάσει, δεν θα φύγει εύκολα, όπως έχει ανοικτά δηλώσει ο ίδιος, ισχυριζόμενος ότι ενδεχόμενη ήττα του θα οφείλεται σε κάποια νοθεία με τις επιστολικές ψήφους!
Δεν νομίζω να έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε περίπτωση ηγέτη δημοκρατικής χώρας να προαναγγέλλει πριν από εκλογές ότι εάν δεν τις κερδίσει, δεν θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμά τους.
Ο Μπάιντεν έπρεπε να τον «πατήσει» επάνω σε αυτό του το «θεώρημα», δίνοντας στους Αμερικανούς να καταλάβουν πως, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η χώρα θα οδηγηθεί σε καθεστωτικό και κοινωνικό χάος. Πιθανώς, με τις συνεχείς διακοπές, να μην τον άφηνε ούτε και για αυτό να μιλήσει ο Τραμπ. Θα μπορούσε όμως ο Μπάιντεν να τον αγνοήσει επιδεικτικά και ήρεμα κι ωραία να ζητούσε από τον συντονιστή του ντιμπέιτ, να προστατεύσει και αυτόν αλλά και τους Αμερικανούς πολίτες που δεν ξενύχτησαν για να δουν «αυτό το πράγμα που βλέπετε».
Ο Κρις Ουάλας, βασικός παρουσιαστής ειδήσεων της FoxNews, κανάλι που γενικά έδινε χώρο στον Τραμπ, έμοιαζε να τα είχε χαμένα πιο πολύ κι από τον Μπάιντεν. Είναι ένας εξαιρετικός και ικανός δημοσιογράφος, που έχει δοκιμάσει και αυτός το bullying του Προέδρου, αλλά κατάφερνε πάντα να τον βγάζει νοκ-άουτ ακριβώς επειδή είχε προετοιμαστεί για γερό αγώνα και ήταν διαβασμένος στην εντέλεια.
Αν και έχουμε άλλα δύο ντιμπέιτ ακόμα, δεν ξέρω κατά πόσον αυτά θα επηρεάσουν και σε ποιο βαθμό, το τελικό αποτέλεσμα. Νομίζω όμως πως ο Μπάιντεν ήδη έχει εγγραφεί στον σκληρό δίσκο των περισσότερων Αμερικανών ως «just not enough». Τουλάχιστον για να νικήσει αυτόν τον απίθανο τύπο που εδώ και πέντε χρόνια κυβερνά την ισχυρότερη χώρα του κόσμου και να την ξαναβάλει σε μια νότα πολιτισμένης κανονικότητας.
(*) Το σημερινό κομμάτι γράφτηκε απνευστί, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης τηλεμαχίας Τραμπ-Μπάιντεν, από τις σημειώσεις που κράτησα παρακολουθώντας την.
