Δεν αναμέναμε τόσο μεγάλη ανταπόκριση σε παλιό μας άρθρο (προ 15 ετών) για την ιδέα να μπορεί να ενοικιάσει, ένα άτομο ή ένα ζευγάρι, μεγάλης ηλικίας και όχι μόνο, οικιστική μονάδα για όσα χρόνια αναμένει ότι θα ζήσει, με όλες τις υπηρεσίες καθαρισμού και παροχής βοήθειας εντός της οικίας και συντροφιάς, ύπαρξη ιατρικού επισκέπτη (εάν χρειάζεται) αλλά ακόμη και αυτοκίνητο με οδηγό (εάν θέλει). Και προβλέψαμε τότε ότι υπηρεσίες σαν αυτές θα προσφέρονται στα επόμενα 10-15 χρόνια, αλλά φάνηκε από τις επιστολές και τα τηλεφωνήματα που λάβαμε ότι το χρονικό πλαίσιο που θέσαμε ήταν μεγάλο, καθώς η ανάγκη συντροφικότητας αλλά και η απομάκρυνση από τον οικογενειακό ιστό ήταν ήδη υπαρκτά φαινόμενα και οδηγούσαν σε συγκεκριμένες ανάγκες. Εκείνη η ιδέα φαίνεται να έτυχε απήχησης, τόσο για την υποστήριξη – συντροφικότητα που εμπεριέχει, όσο και για οικονομικά θέματα.
Όπως μας έγραψε ένας αναγνώστης «έχω σπίτι αξίας τουλάχιστον €400.000 και η δική σας εισήγηση, για ενοικίαση – διαμονή σε ένα οργανωμένο συγκρότημα, με όλες τις υπηρεσίες, όπως gym και πισίνα, μέχρι και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, για εμένα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, διότι, για τα 15 χρόνια που αναμένω να ζήσω, δεν θα μου κοστίσει πέραν των €100.000, συν άλλα έξοδά μου €100.000 (μείον η σύνταξη μου και το κόστος συντήρησης της κατοικίας μου και το κόστος ζωής σε αυτή) θα έχω και υπόλοιπο ±€200.000, να νιώθω άνετος».
Πέντε αδέλφια μάς πρότειναν να κατασκευάσουμε ένα τέτοιο έργο, με τα αδέλφια ως αρχικούς επενδυτές, σε χωράφι, είτε δικό τους είτε σε άλλο χώρο στην Πάφο.
Άλλος μας έγραψε ότι αυτή η ιδέα είναι ό,τι καλύτερο για τη μητέρα του, που είναι μόνη της και ζει σε διαμέρισμα που δεν είναι βολικό.
Υπάρχουν, όντως, οργανωμένα έργα τέτοιας φύσης στην Κύπρο, αλλά όχι όπως τα προτείνουμε. Πρόκειται μάλλον για πολύ περιορισμένες υποδομές τύπου γηροκομείων, έστω καλής ποιότητας, με κόστος €1.500/μήνα, με δωμάτια 4 χ 3 μ. και παρόλο που η χρέωση περιλαμβάνει γεύματα, κοινόχρηστα κλπ, δεν ικανοποιούν τους ενεργούς αφυπηρετήσαντες ή μη, για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Η συντροφικότητα φαίνεται να είναι η βάση της θετικής ανταπόκρισης στην ιδέα μας, όπως και η απεξάρτηση των γονέων από τα παιδιά τους (εκείνοι που έχουν), ώστε τα παιδιά να μην έχουν το «βάρος» της συντροφικότητας προς τους γηραιούς γονείς.
Από την άλλη, η οικονομική διαφορά της διάθεσης της ιδιόκτητης μονάδας, σε σύγκριση με το κόστος ενοικίασης όπως την προτείναμε, είναι μεγάλη, κάτι που επιτρέπει σε όσους αξιοποιήσουν την εισήγηση να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι στο υπόλοιπο της ζωής τους.
Είναι δεδομένο, παρακολουθώντας και τους πελάτες μας, ότι, μετά την ηλικία των 70-75, ίσως κανένας δεν θέλει να ζει μόνος του σε κατοικία δύο/τριών υπνοδωματίων, με πισίνα και κήπους, σε ένα άδειο και σχεδόν στοιχειωμένο σπίτι, με επιπλέον έξοδα συντήρησης.
Φινλανδός «αναγνώστης», μας πληροφόρησε ότι κοστίζει στο κράτος (Φινλανδία) ανά άτομο €2.000/μήνα η συντήρηση ατόμων σε γηροκομεία της χώρας και ότι με τη δική μας πρόταση και με την επιχορήγηση των €2,000/μήνα (που ήδη διαθέτει το κράτος) πιστεύει ότι θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του σε «συνεχείς διακοπές και με λιγότερο κόστος».
Βάσει των αμερικάνικων προτύπων, τέτοιες υποδομές, για αφυπηρέτηση ή όχι, ανεξαρτήτου ηλικίας των ενοίκων (μπορεί να αφορά και άτομα 50 ετών, μονήρη ή μη), χρειάζονται τα ακόλουθα:
⦁ Ο ελάχιστος αριθμός μονάδων – κατοικιών πρέπει να είναι 30, για ύπαρξη συντροφικότητας.
⦁ ΄Ενα ή δύο υπνοδωμάτια (το κάθε υπνοδωμάτιο με δικό του μπάνιο και τα δύο υπνοδωμάτια με δωμάτιο βοηθού – εάν θέλει/χρειάζεται).
⦁ Περιφραγμένος χώρος, με φύλακα, και με ελεύθερη είσοδο/έξοδο για τους ενοίκους. Για τους επισκέπτες χρειάζεται η άδεια των ενοίκων (μπορεί να μην επιθυμούν να τους επισκέπτονται κάποια άτομα).
⦁ Μικρό snack-bar, το οποίο θα διαχειρίζεται τρίτος, με ελεγχόμενες τιμές, ενώ περιορισμένο μαγείρεμα στο διαμέρισμα/μονάδα πρέπει να επιτρέπεται, όπως και τα take away.
⦁ Οι υποδομές αυτές πρέπει να βρίσκονται πλησίον πόλεων/χωριών, με διευκολύνσεις ψωνίσματος και με εγγύτητα σε υποστατικά ντόπιων.
⦁ Όλες οι μονάδες πρέπει να έχουν παροχή internet, τηλεόρασης και σύνδεση με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας.
⦁ Εξωτερική πισίνα και, για πιο ψηλού επιπέδου υποδομές, εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα.
⦁ Διαχείριση επιτόπου, με οργανωμένες εκδρομές, είτε εντός, είτε εκτός Κύπρου.
⦁ Υπηρεσία καθαρισμού και πλυντηρίου, υπηρεσία ταξί και δυνατότητα χρήσης του ιδιωτικού αυτοκινήτου.
⦁ Η συντήρηση της μονάδας να περιλαμβάνει και την αντιμετώπιση προβλημάτων, π.χ. χάλασε η τηλεόραση, το πλυντήριο, κλπ.
⦁ Αίθουσα συνάντησης των ενοίκων, είτε για καφέ, χαρτιά, μπιλιάρδο.
⦁ Κοινές εκδηλώσεις κατά τις γιορτές Χριστούγεννα/Πάσχα, ή για τα γενέθλια κάποιου κλπ.
⦁ Εάν ο ενοικιαστής επιθυμεί να αποχωρήσει προ της λήξης της ενοικιαστικής περιόδου, να μπορεί μέσω της διαχείρισης να διαθέσει την υπολειπόμενη περίοδο, ενώ σε κενές περιόδους να μπορεί, μέσω της διαχείρισης, να το ενοικιάζει σε παρόμοιας ηλικίας χρήστες, χωρίς όμως συνθήκες Airbnb, με τα προβλήματα που αυτό προκαλεί (κυρίως οχληρία) και με μέγιστο αριθμό χρηστών ανά μονάδα.
Όπως έχουν σήμερα τα δεδομένα στην κυπριακή αγορά ακινήτων, αντί για νέες κατασκευές υπάρχουν διάφορα έργα -όπως τουριστικά χωριά ή ξενοδοχεία- τα οποία μπορούν να ανταποκριθούν. Υπάρχουν π.χ. 2 τουριστικά χωριά παραθαλάσσια στην Πάφο, δύο στο Παραλίμνι, στον Μαζωτό/Λάρνακα. Εάν υποθέσουμε ότι ένα τουριστικό χωριό έχει μια αξία €200.000/διαμέρισμα, τότε, για τα έστω 15 χρόνια ενοικίασης, ένα ποσό προπληρωτέο €100.000/μονάδα να είναι συμφέρον για τον ιδιοκτήτη/τράπεζα και ασφαλώς για τον πελάτη (για τον ενοικιαστή/αφυπηρετήσαντα).
Ασφαλώς οι αριθμοί είναι μεν προκαταρκτικοί αλλά η ιδέα αυτή προσφέρει μια λύση σε αυτήν την πελατεία των ξένων και ντόπιων και ανοίγει μια νέα αγορά επενδύσεων, σε ξενοδόχους και developers, αλλά και άλλους.
