Για τον Άγιο που γιορτάζει σήμερα, 13 Νοεμβρίου, γράφει ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης.

«Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αληθινός μιμητής του Μεγάλου Αρχιερέων Χριστού, καύχημα και δόξα της Εκκλησίας, σοφός Ιεράρχης, κοινωνικός αναμορφωτής, οικουμενικός διδάσκαλος και «βασιλεύς του άμβωνος», έδωκε τη σωστή θέση που πρέπει να έχει ο επίσκοπος, ως «Καλός Ποιμήν» της Εκκλησίας του Χριστού.
Α) Αντιμετώπισε την κακότητα των γύρω του χωρίς συμβιβασμούς. Η πανίσχυρη βασίλισσα Ευδοξία, με την ανθρώπινη κακότητα και την πολεμική έναντι του, δεν τον έκαμψε. Απτόητος έδωσε τις μάχη ενάντια στα σκάνδαλα και τη διαφθορά των ισχυρών της εποχής του. Έπεσε «επί των επάλξεων» και απέθανε από τις κακουχίες στην εξορία. Ηγέτης αγνός της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά και δυνατός ως προς τα πιστεύω του, προκινδύνευσε κατά τον τύπο του «Καλού Ποιμένος», για να μην αφήσει τους λύκους, να λυμαίνονται ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι την ποίμνη του Χριστού.
Β) Έδρασε ευεργετικότατα για προστασία του λαού του Θεού. Ανέπτυξε εξαίρετο έργο κοινωνικής πρόνοιας και ευποιίας σε εφαρμογή του Αποστολικού Λόγου «της δε ευποιίας μη επιλαμβάνεστε, τοιαύτες γαρ θυσίες ευαρεστείται ο Θεός». Απαράμιλλοι είναι οι λόγοι του «περί ανδριάντων», που κατεύνασαν τον θυμό του Αυτοκράτορα και απέτρεψαν αιματηρές σφαγές του λαού. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ως «Καλός Ποιμήν», προστάτεψε και έσωσε το ποίμνιό του.
Γ) Κινητοποιήθηκε δραστήρια ενάντια της τάσης, η οποία εμφανίστηκε τότε ανάμεσα στα ψηλά στρώματα της κοινωνίας και στους αξιωματούχους του κράτους, για χαλάρωση των ηθικών φραγμών. Υπέρμαχος της ακραιφνούς κατά Χριστό ζωής, δεν ανεχόταν τους φαύλους, όσον ψηλά και αν ευρίσκοντο, αλλά τους έλεγχε αυστηρά. Δεν ανεχόταν με κανένα τρόπο να αμβλυνθεί το ηθικό φρόνημα του λαού « ιώτα ένρη ούτε να παραχωρηθεί το παραμικρό από τις αρχές της ακραιφνούς Όρθόδοξης πίστης. Με σθένος αγωνιζόταν να μείνουν απαρασάλευτοι οι ηθικοί νόμοι και η Ορθόδοξη πίστη και έπεσε στη μάχη για προάσπιση αυτών, ως «Καλός Ποιμήν», ηρωικός και αξιομίμητος.
Κήρυξε, συνέγραψε, επάλειψε. Οι αγώνες του κατά των παρεκτρεπομένων κληρικών, της Ευδοξίας και των κολάκων της, είναι η δόξα του και οι κακουχίες για τις αρχές του, ο φωτοστέφανός του. Υπήρξε πνευματικός ήλιος. Στη φυσική του ζωή ανέτειλε το 344 μ.X. στην Αντιόχεια και έδυσε κατά τη μαρτυρική πορεία του στην Κουκουσό της Αρμονίας το 407 μ.X. Όμως η πνευματική τροχιά του Ιωάννου του Χρυσοστόμου διατηρείται φωτοφόρος μέσα στην ιστορία, μέσα στη Θεολογία, μέσα στην Εκκλησία. Ακτινοβολεί και ζωογονεί τους πιστούς της Εκκλησίας με τη Θεία Λειτουργία. Ως κήρυκα μοναδικό, λίγοι τον απολαμβάνουν. Ως εξηγητή των Αγίων Γραφών, ακόμα λιγότεροι. Ως λειτουργό όμως της Θείας Ευχαριστίας, όλοι τον γνωρίζουν. Η Λειτουργία μας, είναι κείμενο δικό του. Είναι τόσο όμορφη, αλλά και τόσο περιεκτική, τόσο προσωπική, αλλά και κοινωνική, ακριβώς γιατί και ο ίδιος ήταν ο υποδειγματικός Λειτουργός.
Τόσο έλαμπε σε όλες τις εκφράσεις της εκκλησιαστικής του ζωής και προσφοράς, ώστε ο λαός της εποχής του συνήθιζε να λέει: «Καλύτερα να σβήσει ο ήλιος παρά να σβήσει το στόμα του Χρυσοστόμου». Ας είναι παράδειγμα για τον καθένα μας στη συμπεριφορά και στα πιστεύω μας, καθ’ όλη τη ζωή μας. Αμήν.