Η διαφορά ηλικίας 30 ετών μεταξύ της συζύγου και του συζύγου, το γεγονός ότι διέμεναν σε ξεχωριστά δωμάτια και δεν είχαν ποτέ συζυγικές σχέσεις, ούτε η σύζυγος συνεισέφερε στα έξοδα, έκριναν τον γάμο εικονικό.
Το Εφετείο, στο οποίο έφτασε η υπόθεση, σφράγισε ως ορθή την απόφαση του υπουργού Εσωτερικών να απορρίψει το αίτημα Ουκρανής για να παραμείνει στη Δημοκρατία ως σύζυγος Κύπριου πολίτη. Η περίπτωση πάει σε βάθος χρόνου, όταν η Ουκρανή υπήκοος, αφίχθη στη Δημοκρατία στις 19/9/2003, με άδεια εισόδου, για να εργαστεί για περίοδο τεσσάρων μηνών ως εποχιακή γεωργική εργάτρια. Με τη λήξη της περιόδου αναχώρησε. Στις 9/4/2004, αφίχθη εκ νέου, με άδεια εισόδου και εργασίας ως οικιακή βοηθός. Η εν λόγω άδειά της ανανεωνόταν ανά διετία, με ισχύ μέχρι και την 9/1/2008.
Μετά τον θάνατο του εργοδότη της και πριν την λήξη της άδειάς της, η Ουκρανή ζήτησε όπως της δοθεί άδεια για εργασία ως οικιακή βοηθός σε άλλο εργοδότη, αίτημα το οποίο εγκρίθηκε στις 17/4/2007. Η άδειά της αυτή ανανεωνόταν ανά έτος και η τελευταία ανανέωση ίσχυε μέχρι την 3/12/2012.
Πριν την λήξη της τελικής άδειας στις 7/6/2011, η Ουκρανή υπέβαλε άλλη αίτηση για πολιτογράφησή της ως Κύπρια πολίτης, λόγω της 7ετούς διαμονής της στη Δημοκρατία. Πριν την εξέτασή της αίτησης, τέλεσε στις 10/2/2012, γάμο με 80χρονο τότε Ε/κύπριο. Όπως ο ίδιος ανέφερε σε μέλη της Αστυνομίας, ο γάμος τους τελέστηκε μετά από προτροπή της Ουκρανής προς τον ίδιο, με αντάλλαγμα να τον φροντίζει και να καθαρίζει το διαμέρισμά του.
Περαιτέρω ανέφερε ότι η σύζυγός του δεν συνεισέφερε οικονομικά για τη διαβίωση τους, δεν είχαν ποτέ συζυγικές σχέσεις και κοιμόντουσαν σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια. Λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι υπήρχε μεταξύ των συζύγων και διαφορά ηλικίας 30 ετών, η διαπίστωση της Αστυνομίας ήταν ότι ο γάμος ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας ευκαιριακός, καθ’ ότι φαινόταν ότι ο μοναδικός σκοπός της αλλοδαπής ήταν η εξασφάλιση άδειας παραμονής.
Ο γάμος τους κηρύχθηκε εικονικός και η Ουκρανή διατάχθηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο που απέρριψε την προσφυγή της και στη συνέχεια κατέθεσε έφεση.
Η πλευρά της υποστήριξε ότι ο γάμος ήταν κανονικός και πως καθ’ όλη τη διάρκεια του διέμεναν μαζί, προσκόμισε δε αποδείξεις ότι εισέφερε στα έξοδα. Το Εφετείο συμφώνησε με το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι ο υπουργός Εσωτερικών είχε εξουσία να απορρίψει το αίτημα της Ουκρανής βασιζόμενος στα στοιχεία του φακέλου και την απόφαση ο γάμος να κηρυχθεί εικονικός. Στο μεταξύ, ο σύζυγος έχει αποβιώσει.
