Μια πλαστική σακούλα με λίγα τρόφιμα, μακαρόνια, ρύζι, ζάχαρη, κάποτε λίγο κρέας, για τον άνθρωπο δίπλα μας που για διάφορους λόγους τα έχει ανάγκη, είναι κάτι παραπάνω από τρόφιμα. Είναι και συναίσθημα ότι κάποιος τον σκέφτεται και τον περιμένει την Παρασκευή να του τα προσφέρει.
Η σύνδεση άπορων και μονογονεϊκών οικογενειών και ατόμων που είναι μονήρη, με το προσωπικό των Κοινωνικών Παντοπωλείων, συχνά εξελίσσεται περίπου σαν μια οικογενειακή σχέση. Μια καθ’ όλα κοινωνική σχέση.
Αν μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική κρίση αφήνει κάποια ίσως θετικά στοιχεία στο πέρασμά της, ένα απ’ αυτά είναι τα Κοινωνικά Παντοπωλεία. Δίδαξαν σε μια μεγάλη μερίδα της κυπριακής κοινωνίας και την αθέατη όψη που ξεπροβάλλει γύρω μας. Την κατηγορία των απόρων, για πολλούς και διάφορους λόγους, συνανθρώπων μας. Που η ζωή τους επιφύλαξε τη δύσκολη περίσταση να χρειάζονται βιοποριστικά στηρίγματα προκειμένου να επιβιώσουν. Και αν θέλετε πιο πολύ, το συναίσθημα ότι κάποιοι νοιάζονται και φροντίζουν γι’ αυτούς.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα συμπεράσματα ενός περίπου χρόνου σχεδόν καθημερινής εμπειρίας μιας 24χρονης απόφοιτης στη Λογιστική, στο Κοινωνικό Παντοπωλείο Λάρνακας. Της Ραφαέλας Ελευθερίου, από τη Βατυλή και τώρα στη Λάρνακα.
Η Ραφαέλα, μη έχοντας κάτι καλύτερο για να παλέψει την ανεργία που συνάντησε με την αποφοίτησή της, επέλεξε την απασχόληση με την αθέατη για πολλούς πλευρά της κοινωνίας. Την κατηγορία των ανθρώπων στην Κύπρο που είναι συνδεδεμένοι με τα Κοινωνικά τους Παντοπωλεία. Όχι γιατί δεν είναι λήπτες δημοσίων βοηθημάτων, αλλά γιατί δεν είναι όλες τις ανάγκες της οικογένειας ή του ατόμου που καλύπτουν αυτά τα βοηθήματα. Όχι γιατί βαριούνται να δουλέψουν, αλλά γιατί δεν βρήκαν ακόμα μια θέση εργασίας ή και γιατί, για κάποιους λόγους, δεν είναι σε θέση να πάρουν μια θέση εργασίας.
Ο Κόκος Γερασίμου, η Δώρα, ο Μιχάλης, ο Πάμπος, η Γεωργία, η Ραφαέλα, είναι οι ανθρωποι του Κοινωνικού Παντοπωλείου Λάρνακας, με τη δική τους ξεχωριστή παρουσία αλλά προπάντων τη ζεστή τους καρδιά.
Κάποιοι προσφέρουν εκεί εθελοντικά από ιδρύσεώς του, πριν από έξι περίπου χρόνια, τότε που όλα κατρακυλούσαν από τη μεγάλη οικονομική κρίση που πλάκωσε και τον δικό μας τον τόπο. Κάποιοι ενώθηκαν μαζί του στην πορεία. Και πιο πρόσφατη στην ομάδα, η 24χρονη Ραφαέλα.
Μιιλήσαμε μαζί της για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, μέσα από τη διαδαχή των πραγματικών αξιών στη ζωή. Διδάσκονται πολύ άρτια μέσα από τη σύνδεση ενός ατόμου με ένα Κοινωνικό Παντοπωλείο ή έναν παρόμοιο φιλανθρωπικό φορέα, που σκοπό έχει την αγαθοεργό προσφορά στον συνάνθρωπό μας.
Ένα πέρασμα από τα κάστρα… της αγάπης
«Για εμάς είναι απλή ευκαιρία και δικαιολογία για υπερβολικά και συχνά αδικαιολόγητα έξοδα οι γιορτές των Χριστουγέννων. Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τη σημασία της συμβουλής ότι με μια πολύ μικρή περικοπή αυτών των εξόδων, μπορούν να γεμίσουν σακούλες με τρόφιμα, τα οποία αποτελούν βοήθημα ανεκτίμητης αξίας για πολλούς συνανθρώπους μας, τότε θα το κάναμε», μας ανέφερε με νόημα η νεαρή Ραφαέλα.
Και παρέπεμψε στις οικογένειες με μικρά παιδιά που χρειάζονται παιδικές πάνες και οι οποίες είναι πολύ ακριβές κα δύσκολα προσφέρονται από κοινωνικούς φιλανθρωπικούς φορείς. Για οικογένειες που χρειάζονται διαρκώς ιατρικά είδη για παιδιά που έχουν μόνιμα προβλήματα υγείας κ.λπ.
«Για όσους έχουμε δουλειά, υγεία και οικογένεια που ενδιαφέρεται για εμάς και συχνά γκρινιάζουμε για ασήμαντες αιτίες και πράγματα, ένα πέρασμα από ένα Κοινωνικό Παντοπωλείο ή κάποιο φιλανθρωπικό Φορέα, θα βοηθούσε πολύ. Θα μας δίδασκε πόσο πιο σοβαρούς λόγους και αιτίες έχουν για να γκρινιάζουν άνθρωποι που είναι πραγματικά δυστυχείς γύρω μας και όμως δεν το κάνουν», κατέληξε η Ραφαέλα.
Τα δέματα καρδιάς
Σε τουλάχιστον 70 οικογένειες από τη Λάρνακα προσφέρθηκαν δέματα αγάπης στις 21 και 28 Δεκεμβρίου από το Κοινωνικό Παντοπωλείο Λάρνακας.
Υπήρξαν όμως και οι έκτακτες χορηγήσεις, όπως συμβαίνει συνήθως κατά την περίοδο των εορτών.
Σε αυτές τις δύο ημερομηνίες προσφέρθηκε εκτάκτως στους δικαιούχους εκτός από τα άλλα είδη και ποσότητα κρέατος, καθώς και άλλα είδη διατροφής και καθημερινής ανάγκης.