Ο Αντώνης Χατζηαντώνης γράφει για τη μέθοδο γιόγκα.
Πριν αρκετά χρόνια, ήτανε καλοκαίρι και είχα επισκεφτεί την αδελφή μου. Κάτι μαγείρευε στην κουζίνα, αλλά δεν είδα και τον γαμπρό μου. Στη βεράντα έξω, πρόσεξα ότι ήταν μόνος του ο σύζυγός της, καθήμενος σε μια σχετικά άνετη καρέκλα, με κλειστά μάτια, αλλά δεν φαινόταν να κοιμάται. Όταν ρώτησα την αδελφή μου, τι κάνει ο Ανδρέας, εκείνη μου απαντά μονολεκτικά: «Ας μην τον ενοχλήσουμε τώρα. Κάνει meditation…».
Αυτά, με τη γιόγκα, τους Ινδούς γκουρού, τους πνευματιστές και λοιπά, είχα την τάση μέχρι σήμερα να τα θεωρώ ανοησίες.
Προχθές, έπεσε το μάτι μου σε ένα ωραίο άρθρο στον Τύπο, με τίτλο: Υπερβατικός διαλογισμός, το υπέγραφε η εξαιρετική αρθρογράφος Κοραλία Τιμοθέου. Το μελέτησα προσεκτικά και πράγματι αξίζει τον κόπο να σχολιάσω, αν μου επιτρέπετε, αυτά που θεώρησα ενδιαφέροντα. Γράφει λοιπόν, η Κοραλία, μεταξύ άλλων: «Ο υπερβατικός διαλογισμός χρησιμοποιείται από όλες τις θρησκείες. Χαλαροί, με κλειστά μάτια, σε καρέκλα όχι πολύ αναπαυτική διότι μπορεί να μας πάρει ο ύπνος, εστιάζουμε την προσοχή μας στην αναπνοή, επαναλαμβάνοντας και ακούγοντας νοερά το μάντρα μας. Ας αφιερώσουμε 15-20 λεπτά ημερησίως σε αυτή την απλή πρακτική. Όμως, χρειάζεται και ένας Δάσκαλος, ο οποίος δίνει στον ασκούμενο το μάντρα του».
Φυσικά, στην αρχή του κειμένου, της κ. Τιμοθέου, ενημερωνόμαστε ότι ο πρώτος διδάξας τον υπερβατικό διαλογισμό δεν ήταν άλλος από τον γιόγκι Maharishi Mahesh, περί τη δεκαετία του ‘50. Επίσης, λίγο πιο κάτω, μας εξηγεί η αρθρογράφος, μάντρα σημαίνει στα σανσκριτικά εργαλείο σκέψης.
Εγώ βέβαια, όταν βρω ένα κείμενο που με ενδιαφέρει, το ψάχνω μετά, για περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο. Μετά από σύντομη έρευνα, ανακάλυψα και τα εξής: Οι λεγόμενες διαλογιστικές μέθοδοι, οι τεχνικές, είναι τα μέσα με τα οποία δημιουργείται μια εσωτερική ατμόσφαιρα που διευκολύνει την αποσύνδεση από το σώμα-νου, έτσι ώστε κάποιος απλώς να… είναι. Να νιώθει μόνο ότι υπάρχει!
Φυσικά, είναι πολλά τα οφέλη του διαλογισμού. Δεν θα έφτανε ο χώρος εδώ για να τα απαριθμήσουμε. Ένας ορισμός, του τι είναι αυτή η ψυχική κατάσταση, για την οποία μιλάμε, είναι και ο εξής: Διαλογισμός είναι η ήσυχη επίγνωση της συνειδητότητας και της επικέντρωσης. Είναι ενσωματωμένη μέσα μας, όπως η ψυχή, η αναπνοή κ.λπ.
Αυτό που ανακαλύπτεις με τον διαλογισμό είναι το τρικ του να βρεις την απόσταση ανάμεσα στον εαυτό σου και τον σχολιασμό. Να αυτο-απομονωθείς και να προσεγγίσεις τα διάφορα προβλήματα που καθημερινά σε βασανίζουν, με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σχολιασμός εδώ υποθέτω ότι είναι οι πληροφορίες, τα ερεθίσματα που υπάρχουν κάθε στιγμή γύρω μας. Έτσι, το μυαλό, σε σύμπραξη με το «τσίρκο» των σκέψεων και των συναισθημάτων, να μη διακόπτει σαν παρείσακτος επισκέπτης την έμφυτη κατάσταση της σιωπής…
Κλείνοντας με κάτι άσχετο με τον διαλογισμό. Πριν αρκετά χρόνια, όταν ζούσα στην Ελλάδα, ήθελα να αντικαταστήσω το παλιό μου αυτοκίνητο, αλλά μου έλειπαν 2 εκατομμύρια δραχμές, δηλαδή γύρω στις 6.000 ευρώ. Μήνες προσπαθούσα να πείσω τη μακαριστή μητέρα μου ή διάφορα άλλα πρόσωπα να με δανείσουν το ποσό αυτό, αλλά μάταια. Τότε διάβαζα, θυμάμαι, το βιβλίο «Αλχημιστής», του Paulo Coelho. Είχε εκδοθεί για πρώτη φορά, το 1988, νομίζω. Το μελέτησα, και όπως πολλοί γνωρίζετε, σε αυτό το έργο είναι γραμμένο το γνωστό: «Όταν θέλεις κάτι, πάρα πολύ, το σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί ώστε να το αποκτήσεις».
Ε, δεν θα το πιστέψετε! Κάποια μέρα, όταν ζούσαμε στην Ελλάδα, ενώ συνόδευα τη μ. μητέρα μου στην τράπεζα -έμενε και εκείνη στην Αθήνα τότε, κάπου στου Γκύζη- γυρίζει και μου λέγει: «Τώρα τελευταία σε βλέπω πολύ στενοχωρημένο, γιε μου… Τι έχεις; Είναι εκείνο το θέμα, με το αυτοκίνητο;». «Ναι, μητέρα… Αλλά ας το. Δεν πειράζει». Και τι μου απάντησε, νομίζετε; «Ε, είμαι 75 χρονών, Αντώνη μου… Σε λίγο καιρό θα φύγω για Κύπρο. Να πεθάνω στον τόπο μου». Συμπληρώνοντας: «Έχω κάτι οικονομίες εδώ, θα σου τις αφήσω να αγοράσεις το αυτοκίνητο. Εγώ, γριά γυναίκα, περνώ με τη σύνταξή μου».
Σε θυμάμαι πάντα και σε αγαπώ μητερούλα μου. Σε ευχαριστώ για ό,τι έκανες για μένα, αλλά και για τα υπόλοιπα παιδιά σου.
